Utrechtse boeren voelen zich niet serieus genomen door de provincie

Utrechtse boeren vragen zich af of ze wel serieus worden genomen. Na een lange overlegavond met bezorgde boeren en een commissievergadering van de Provinciale Staten over het raamwerk Programma Utrechts Landelijk Gebied (UPLG), zijn ze zich daar nauwelijks van bewust.

“Ik ben benieuwd of de commissieleden reageren op wat wij hebben gezegd”, zegt Mijke van der Laan van Kamerik. De 21-jarige boerin is al twee jaar verbonden met haar ouders. Hij sprak op 28 mei. ‘Ik vind het een schande. Er waren veel goede verhalen. Van bezorgde traditionele boeren met een schreeuw in hun hart tot natuurbeheerders die het ook moeilijk hebben.’

De UPLG geeft aan wat de provincie in 2030 in haar landelijk gebied wil bereiken op het gebied van stikstof, waterkwaliteit en toekomstbestendige landbouw. Het gaat nu alleen om de randvoorwaarden en doelstellingen die voor de UPLG gaan gelden. De inhoud, het hoe, komt later. Verantwoordelijk gedeputeerde Mirjam Sterk (CDA) wil vaart maken. Met het hoofdakkoord van het nieuwe kabinet in de hand en de substantiële uitwerking daarvan door het nieuwe kabinet in het verschiet, wil hij zo snel mogelijk gebruik maken van de middelen die het huidige kabinet ter beschikking heeft.

UPLG past niet

Natuurbeheer maakt al lange tijd deel uit van de activiteiten van Van der Laan. Dat is precies de reden waarom de UPLG zich zorgen maakt. “De UPLG past niet in commerciële activiteiten”, zegt hij. ‘We doen al veel op het gebied van agrarisch natuurbeheer. Voor collega’s die nog niet begonnen zijn, liggen de doelstellingen enorm hoog. Zij moeten over een paar jaar doen waar wij 25 jaar over hebben gedaan.’

Is het verstandig om door te gaan? vroegen Kamerleden van onder meer BBB, SGP en PVV op 5 juni tijdens de commissiebespreking over het UPLG-kader en bijdragen aan het overleg. Het hoofdlijnakkoord werd tijdens de bijeenkomst steeds vaker het ‘hoofdlijndoolhof’ genoemd, geïntroduceerd door CDA-Statenlid Chris Westerlaken, vanwege onzekerheden in het document.

“Laten we even afwachten wat het nieuwe beleid wordt”, zegt Linda Versteeg, melkveehouder uit Rhenen en bestuurslid van de LTO-afdeling Noord-Gelderse Vallei. Ook op de commissievergadering een week later sprak en keek hij met verbazing toe. ‘Nu heb ik hetzelfde gevoel over de UPLG als vóór het consult. Alles is te verticaal en te ingewikkeld. Wij willen het echt doen. In onze regio hebben we een groep boeren die iets met natuurbeheer willen doen. Maar we moeten wel door kunnen gaan met onze bedrijven. Dat winstpotentieel voor de verbetering van de natuur zien wij in de UPLG niet.’

Plassen klaar

“Als boeren die het moeilijk vinden om mee te doen toch hun mening geven op een overlegavond, dan betekent dat wat”, zegt Harmen Hardeman. Hij heeft vleeskalveren in Renswoude en houdt biologische kippen. ‘Ik heb de indruk dat die 23 sprekers niet serieus worden genomen. Ze lieten ons plassen. Nu gaan ze verder.’

Net als Versteeg ziet Hardeman het probleem niet zozeer in de doelstellingen van de UPLG, maar in de weg ernaartoe. Hij ziet er weinig heil in om een ​​rol te spelen als boswachter: “Ik wil niet dat de overheid de belangrijkste afnemer wordt van groen-blauwe diensten. De rol die aan de landbouw wordt toegekend is een illusie. “Als boeren een groot deel van hun dieren moeten afstaan, hoe gaan ze dan de rekeningen betalen?”

Verdiencapaciteit

Van der Laan, Versteeg en Hardeman zien in de UPLG en in de reacties van de gedeputeerden geen oplossing voor hun grootste probleem: de zekerheid dat de verdiencapaciteit van boeren op peil blijft. De weg naar milieudoelstellingen is vol onzekerheden, plannen en verwachtingen.

“We hebben 135 melkkoeien”, legt Vermeer uit. ‘Wij willen een eigen mestvergister en mesttrekker bouwen om kunstmest te produceren. Het budget is krap, maar dat kan nu wel. Als we over een paar jaar 10 procent van onze koeien kwijt moeten, kan dat ineens niet meer. Ik zie geen zekerheid in de UPLG voor ons soort plannen.’