Het regent, waardoor er scheuren en gaten in de begraafplaats ontstaan

Terwijl het regent, is Hans Teeven druk bezig met het controleren van de graven op begraafplaats Heeze. De beheerder laat zien wat al dat water heeft gedaan. “Kijk, hier is het zand zo ver weggespoeld dat je het zelfs onder de hoeksteen kunt zien”, wijst hij erop. “Door de hevige regenval is de ondergrond van de begraafplaats volledig verzadigd. Het is een soort drijfzand geworden dat onder de graven verdwijnt en grote gaten achterlaat.”

Als beheerder bezoekt Teeven alle graven. Hij graaft met een schop in de grond en beweegt deze heen en weer. “Ik controleer of de ondergrond nog stabiel is. Als ik weerstand voel, dan is het oké. Maar als ik met de schep op en neer kan bewegen, dan is het zand daar gezakt.”

Aanvankelijk besefte Teeven niet hoe slecht de begraafplaats was. “We dachten dat het maar een paar graven waren. Daarna hebben we er paaltjes omheen gezet, totdat we ontdekten dat het nog veel erger was. Er zaten zoveel gaten in de grond en zoveel graven waren onstabiel dat het niet meer verantwoord was om hier te blijven.” Om mensen te laten lopen. Daarom is de deur al bijna twee maanden gesloten.”

De sluiting was voor veel familieleden een moeilijke beslissing. Teeven: “Er zijn mensen die hier elke dag komen. Opeens kon dat niet meer. En er zijn mensen die van heel ver komen, bijvoorbeeld uit Valkenswaard of België. Deze mensen kwamen hier onverwachts terecht, voor een gesloten deur Zodat ook zij teleurgesteld zullen worden.

Veiligheid is echter de eerste prioriteit voor de beheerder. “Als je om de graven heen loopt, kun je echt zinken. Of je valt door de vele gaten die er zijn. Als niemand je ziet, kun je hier heel lang blijven. En dat willen we natuurlijk vermijden. Maar wanneer wij werken hier, we laten de deuren open zodat mensen onder begeleiding de graven kunnen bezoeken.”

Samen met een groep vrijwilligers controleert Teeven alle graven en vult zand aan als dat nodig is. “Voor vrijwel alle graven is dat nodig. Gemiddeld hebben we per graf drie à vier kruiwagens zand nodig, maar voor sommige hebben we er vijf à zes nodig. Het is dus een enorme klus.”

Op dat moment stopt er een vrachtwagen bij de begraafplaats. “Dit is de negende vrachtwagen die zand komt dumpen”, verzucht Teeven.

Toch heeft hij goede hoop dat de begraafplaats over een paar dagen weer open kan. Al weet hij dat zijn werk nog niet klaar is. “Als de zon begint te schijnen, zal de modder bezinken. En dan moeten we alles weer aanvullen met zand.”

Maar hij is nog steeds opgewekt. ‘We willen graag dat de doden hier in orde terugkomen. Daarom doen we het.’