Kolom | Racecompetities – NRC

Jaïr Ferwerda is eigenlijk best een aardige vent, ik heb met hem gelachen toen hij jaren geleden ‘NRC Nacht’ mocht of moest organiseren. Hij bracht familieleden mee die hem kwamen zien werken, het was een beetje alsof hij thuis de afwas zag doen. Later werd hij plotseling een soort vliegende politieke tv-verslaggever, wiens specialiteit het willens en wetens plezier maken met macht was. In Geschiedenis Onlangs was er een achtergrondverhaal. Het komt uit Stiphout, vlakbij Helmond, ik hoorde het toen ik een baby was. Met het oog op morgen en hij assembleert zelf de stukken. De beste zin was: “Je bent zo goed als je laatste artikel.”

Zondag wachtte hij volgens afspraak premier Dick Schoof op bij de finish van de halve marathon in het Olympisch Stadion in Amsterdam, met draaiende camera. Dick was een beetje nerveus over het gesprek. Op de achtergrond kwamen enigszins opgewonden lopers voorbij, die met woorden en gebaren lieten weten dat ze ‘Dickie’ echt herkenden. Er volgde een gesprek over helemaal niets, waarbij Dick Schoof zijn kabinet opnieuw vergeleek met een hardloopwedstrijd, zoals hij alles vergelijkt met een hardloopwedstrijd. Zijn hele leven is een hardloopwedstrijd, zijn race is een hardloopwedstrijd, een bord yoghurt is een hardloopwedstrijd, praten met Jaïr is ook een hardloopwedstrijd. De nieuwe premier doet mij verlangen naar Mark Rutte, die – zeker in combinatie met Jaïr – eveneens onbestuurbaar was, maar toen hij zwaaiend op de fiets wegreed, verdween het nare gevoel meteen.

Gelukkig is niets daarvan echt. In het lichaam van Jaïr zit een bezwete werkstudent en Dick Schoof speelt een premier die zich voordoet niet de achtste keuze voor de baan te zijn. Gekke gedachte: als een slechterik tijdens zo’n bijeenkomst het vuur opent, verliezen we niets, maar beschouwen we het wel als een klap voor de democratie.

Hij is dat paard in Ponypark Slagharen waar iedereen graag op wil zitten.

Het Binnenhof staat vol met journalistieke en politieke onverlaten die samen inhoud produceren om te lachen. Ook Rutger Castricum, de grondlegger van het genre, is aanwezig; Het is geen gevaar meer, zijn nakomelingen hebben veel scherpere snavels. Van alle gekke mensen is Jaïr de meest fatsoenlijke, ze willen de lieve jongen ontmoeten. Hij is dat paard in Ponypark Slagharen waar iedereen op wil zitten, het maakt hem niet uit wie er op zijn rug gaat zitten, als hij maar een mop kan vertellen. “Ik dood geen vlieg omdat hij niet steekt”, zou Leah van Roosmalen (7) zeggen.

Het was uiteraard niet voor niets dat hij met Caroline van der Plas mee naar huis mocht om een ​​documentaire te kijken. Hij doet geen kwaad, is hooguit een beetje onhandig, morst zijn koffie en neemt af en toe zijn gezin mee.

Jair staat nooit voor een gesloten deur.

Het moment komt steeds dichterbij waarop hij zal worden uitgekozen om het echte nieuws te vertellen.

Marcel van Roosmalen Schrijf een column op maandag en donderdag.

delen





E-mail de redacteur