Familie Blom toont Gods liefde in ‘Een huis vol’

In De Lunchroom sprak Daan Maarten, die hem belde vanaf zijn werkplek bij een internationale kerk in Gouda: “Daar werk ik altijd op woensdag”, vertelt hij. “Af en toe komt er iemand langs voor een kop koffie of een goed gesprek.”

Twijfels bij kinderen

De familie doet voor de derde keer mee aan “Een Huis Vol”. Het was nog spannend of ze dit seizoen zouden terugkeren. De kinderen hadden wat twijfels om weer mee te doen. “Het is best heftig. Soms film je dingen die niet zo grappig zijn, die kwetsbaar zijn. Dat moet je samen overwinnen”, zegt Maarten.

Gelukkig besloten ze eindelijk weer mee te doen! De betrokkenheid van de familie Blom bij de show heeft een diepere betekenis. Ze willen de liefde van God tonen. “Het is heel leuk om iets te delen over de liefde die we van God krijgen en die we aan elkaar kunnen doorgeven”, zegt Maarten.

Onverwachte momenten en dagelijkse routines.

Het nieuwe seizoen zit vol leuke momenten. Eén van de verrassingen vond volgens Maarten plaats op Paasmaandag: “Ik hield een preek in een toga in het gemeentehuis van Gouda. Normaal gesproken draag ik geen toga, maar deze keer wel.” Momenten als deze geven een unieke wending aan je dagelijkse leven. Verder wordt het dagelijkse leven van de familie Blom zo normaal mogelijk weergegeven. “Wij zijn onszelf!” zegt Martijn.

Online zijn er veel reacties op de show. Niet alle reacties zijn positief, maar Maarten laat zich er niet door ontmoedigen. “Ik heb het gewoon terzijde gelaten. Dat leer je op een gegeven moment. Soms kan het je wat meer raken als het richting de man gaat. Maar je moet het niet allemaal lezen!”

Een boek van troost en hoop.

De komende maanden staan ​​er nog meer bijzondere dingen voor het gezin in petto. Moeder Gerdien is al vijf jaar bezig met een boek en het is bijna af. “Het boek ligt waarschijnlijk dit najaar in de winkels. Het gaat over het verlies van onze dochter Mirjam, hoe we daarmee omgingen en hoe het een plaats heeft gekregen in ons leven. Maar het gaat eigenlijk vooral over de achttien dagen rondom Mirjams overlijden. . Het is echt een kroniek.”

Het boek is bedoeld om anderen te bemoedigen. “We kregen veel reacties van mensen die aangemoedigd worden om ons verhaal te delen. Dat is een bevestiging om het in een boek te schrijven en nog meer te delen. Ook over de troostende hoop die we hebben op God. Er zijn zulke mooie dingen die ik heb meegemaakt en kan het doorgeven.”