De geestelijk adviseur van Stiphout schreef het cursusboek met enthousiasme.

Yvonne Smit, woonachtig in Stiphout, schreef een leerboek over mediumschap waarin zij ook haar eigen ervaringen deelt. Dit boek heet ‘Intuïtie en Mediumschap’ en ligt vanaf 5 juli in de boekhandel. Het doel van Smit is om een ​​boek te presenteren dat interessant zal zijn voor zowel leken als mensen met meer ervaring op spiritueel gebied. Naast een inkijkje in zijn leven wordt in dit boek ook uitgelegd hoe de Keltische kalender van Coligny eigenlijk gelezen moet worden. De schrijver pleit ook voor de afschaffing van de overheersende verkokering: “Spiritualiteit is niet zo zwart-wit als je zou denken.”

Smit onderzocht de Keltische kalender van Coligny, opgesteld in de 2e eeuw na Christus. Hij ontdekte dat deze kalender, die in de 19e eeuw in stukken werd gevonden, verkeerd was gelezen en geïnterpreteerd. In haar boek gaat ze hier dieper op in.

“De heidense feestdagen werden verkeerd geïnterpreteerd, waardoor de kalender onjuist was. Door op een andere manier naar de werking van deze Keltische ontdekking te kijken, ontdekte ik waar deze kalender werkelijk voor bedoeld is. In mijn boek ‘Intuïtie en Mediumschap’ leg ik uit hoe het werkt. Leidt dat tot een lawine? Als het boek gelezen wordt misschien”, zegt Smit lachend.

Paranormale dingen
De Stiphoutse verdiepte zich in heidense gebruiken, occultisme en parapsychologie. Deze kennis heeft zij verwerkt in haar boek. Je moet ‘Intuïtie en Mediumschap’ niet zien als een traditioneel studieboek. Smit legt ook uit wie ze is en hoe het boek tot stand is gekomen: “In het boek combineer ik wetenschappelijk onderzoek met archeologische vondsten om uit te leggen hoe sommige paranormale dingen werken.”

Het boek is heel ambitieus, omdat Smit zowel leken als deskundigen wil aantrekken: “De bedoeling is dat iedereen die mijn boek leest het kan begrijpen. Tegelijkertijd wil ik mensen die bekend zijn met dit onderwerp iets leren. Ik heb het boek in drie thema’s verdeeld: parapsychologie, mentaal mediumschap en druïdisme.”

Enige scepsis
In het eerste deel legt Smit uit wie zij is en hoe dit boek tot stand is gekomen. “Je leert welke fouten ik heb gemaakt om te ontdekken wat ik nu weet. Ook leg ik uit welk onderzoek ik heb gedaan en hoe je weet of je paranormale gaven hebt of niet. Het tweede onderwerp legt mediumschap uit, terwijl het derde deel handelt over de rol van druïden in heidense religies.”

Smit weet uit de eerste hand dat er enige scepsis bestaat over spiritualiteit en de paranormale wereld: “Van kleins af aan heb ik wezens gezien die andere mensen niet kunnen zien en heb ik stemmen gehoord. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik dingen zag die mijn familie niet zag. Dat was lastig omdat ik er niet over kon praten. Op een gegeven moment hoorde ik mijn moeder praten over mijn grootvader die in het ziekenhuis lag. Er werd gezegd dat hij een psychose had omdat hij stemmen in zijn hoofd hoorde. Precies wat ik elke dag ervaarde. “Ik wilde niet naar een gesticht worden gestuurd, dus hield ik mijn mond.”

Fictief medium
Leven met een geheim dat hij voor zijn familie verborgen moest houden, viel hem zwaar: “Het komt voor dat paranormale gaven tijdens de puberteit verdwijnen of dat deze gaven juist sterker worden. Helaas is mij dat laatste overkomen. Mijn oudere zus ontdekte op een gegeven moment dat ik dingen zag die zij niet zag. Toen ik op mijn elfde het kinderboek ‘Het onzichtbare licht’ van Evert Hartman las, vielen er verschillende stukjes op hun plaats. Ik herkende veel elementen van het paranormale meisje dat werd geholpen door een fictief medium dat ze in haar verhaal beschreef. Ik besloot hun voorbeeld te volgen en ook met die wezens te praten, die gidsen bleken te zijn. “Dat gaf mij rust.”

Zijn paranormale gaven maakten Smit bang. “Mijn hele familie deed aan sport en als we thuiskwamen, deed ik altijd meteen het licht aan en de gordijnen dicht. Hij wilde de schaduwmensen niet zien, donkere figuren. Later ontdekte ik dat andere leden van de familie deze wezens ook in hun ooghoeken zagen. Ik zie nog steeds mensen in de schaduw. Ze worden vaak gevonden in de buurt van oude grafheuvels en kerken die vóór de 14e eeuw zijn gebouwd.

antwoord vinden
Naast vreemde wezens had Smit ook visioenen. “Deze voorspellingen kwamen vaak uit en hadden vaak te maken met mijn familie. Het was zo eng dat ik op mijn eenentwintigste besloot naar Groot-Brittannië te gaan.”

In Groot-Brittannië kwam hij terecht bij spiritisten die hem leerden omgaan met zijn gaven. Dat hielp: ‘Ik kon beter lokaliseren wat ik zag, maar op een gegeven moment ontgroeide ik de spiritualisten. Mijn hele leven heb ik geprobeerd antwoorden te vinden op de vragen die ik heb. Ik heb veel fouten gemaakt bij die zoektocht. Daarover vertel ik in mijn boek.”

energieslurpers
“Als je mensen over mediums hoort praten, zou je denken dat contact met de paranormale wereld alleen maar rozengeur en maneschijn is”, zegt hij. “Dat is niet waar. Sommige mensen blijven na hun dood gevangen in een schemerwereld tussen leven en dood. Ze zitten gevangen in een soort tijdsbubbel en worden energievreters. Het is echt niet waar dat elke overledene zich op een betere plek bevindt.”

Volgens Smit zijn er grote verschillen tussen de media. “Sommige mediums maken misbruik van de goedgelovigheid van mensen. Ze beloven dat een overleden dierbare vrede zal vinden in het volgende leven of het hiernamaals, hoewel dat niet zo hoeft te zijn. In deze gevallen speelt afpersing van kwetsbare mensen een belangrijke rol.”

Kritische samenwerking
Het gevaar van mediums is dat er geen regelgeving bestaat voor de activiteiten van dit beroep. “Goedgelovige mensen kunnen veel geld verliezen als ze niet oppassen met wie ze zaken doen”, zegt Smit. “Wat dat betreft is Groot-Brittannië iets verder gevorderd dan Nederland.”

In Engeland is de wet veranderd als het om spiritualiteit gaat. “Als je daar als medium gaat werken, moet je een verzekering afsluiten. Als u een verkeerde voorspelling doet en daarvoor wordt aangeklaagd, bent u verzekerd. Ik volgde de casus van Sylvia Millecam en Jomanda vanuit Engeland. Een heel triest verhaal van beide kanten.”

Normen en waarden
Smit hoopt dat zijn boek mensen die actief zijn in het mediumschap aan het denken zet: “In mijn boek hoop ik dat mensen die actief zijn als medium kritisch naar zichzelf gaan kijken en checken of hun normen en waarden kloppen. Ben je eerlijk tegen je klanten of vertel je ze ‘gewoon’ mooie verhalen? “Ik pleit ook voor nauwere samenwerking met de wetenschap.”

Het boek wil ook de labels verwijderen die mensen graag gebruiken. “In de inleidende tekst vertel ik wie ik ben, maar ik stel ook de vraag wie mijn lezer is. Bent u een atheïst, scepticus, lui of sceptisch? Ik daag je uit om eens goed te kijken naar het label dat je hebt gekozen.”

niet zo zwart-wit
Volgens Smit is het leven niet zo zwart-wit. Je kunt niet alles of iedereen in een hokje plaatsen: “Gelooft een atheïst werkelijk nergens in en hoe lui ben je eigenlijk als je spirituele neigingen hebt? Hopelijk zullen deze vragen mensen aan het denken zetten en lezers anders over zichzelf laten denken.”

(Foto: Redactie Boekenscout)