Helmond ‘Erkenningsdag’; emotionele oproep tot genezing

Over hem Erkenningsdag Afgelopen vrijdag waren de resultaten bekend van het eerste officiële onderzoek naar het slavernijverleden door Helmondse bestuurders. Ook de Helmondse Herdenkings- en Vieringswerkgroep deed een emotionele oproep tot gezamenlijke genezing van de resterende trauma’s uit het slavernijverleden.

“De specifieke manier waarop discriminatie en racisme vorm hebben gekregen in de Nederlandse en Helmondse samenleving is sterk beïnvloed door de erfenis van kolonialisme en slavernij.” Een citaat uit het onderzoeksrapport. Het is tevens een conclusie waarop de Werkgroep Herdenking en Viering Slavernijverleden in Helmond haar emotionele roep om collectieve genezing baseert.

Ja, hoop geeft leven.
Ik heb het verleden ontvangen. Geërfd, opgeleid, verwerkt en een plek gegeven.
Maar waarom zijn we nog steeds zo verdeeld? Laten we ernaar streven…
Of het nu gaat om een ​​stap, een woord, een begrip, een benadering,
De waarheid, vergeving, is tenslotte één ding.
Die niet alleen kan, maar ook moet zorgen voor een nieuw begin.
Hopelijk voorlopig niet, want HOOP, ja HOOP doet leven!

Hiermee sloot de spreker Stephen Álvares zijn gedicht af. ik heb pijn. “Mijn moeder ontwikkelde een bekrompen vorm van onderwerping door voor blanke mensen te werken. Tijdens mijn opleiding werd ik hier onbedoeld aan blootgesteld en ontwikkelde ik ook een minderwaardigheidscomplex. Ik werd een Rastafari en ontwikkelde haat tegen blanke en lichtgekleurde mensen. Mijn aankomst in Nederland uit liefde deed mij beseffen dat ik de impact van het slavernijverleden met mij meedroeg. Ik geloof oprecht dat zowel nakomelingen als blanken een systeem hebben ontwikkeld om dit verleden uit te wissen. Dus laat de genezing vanaf nu beginnen.”

geen verrassing
De resultaten van het rapport verrasten de taskforce niet. “Maar we werden getroffen door de gebeurtenissen die zich voordeden. De familie Bots heeft bijvoorbeeld zelfs drie keer geprofiteerd van de slavernij. Ten eerste door de winsten uit de handel die door slavernij gerealiseerd konden worden. Vervolgens via compensatie van de staat, omdat de slavernij werd afgeschaft. Maar ook het doorverkopen van hun slaven voordat de wet werd aangenomen. Ze hadden niet eens recht op die compensatie”, zegt Mariëlla Elmont.

Nou sorry
Mariëlla: “Voor ons waren de excuses van de Staat en de koning heel belangrijk. Er zijn namens Helmond nog geen excuses aangeboden. Wij wachten daarom de stappen af ​​die de gemeente nu gaat zetten. Onze diepe wens is dat ze nog steeds gebeuren en we vertrouwen erop dat dit zal gebeuren. Wanneer en hoe willen we graag aan de gemeente overlaten.”

Sitong-gordel
Ter ere van haar voorouders, die als contractarbeiders uit Indonesië waren gehaald om in Suriname te gaan werken, zong Joyce Djarkasi het kinderliedje Faja Sitong. “Het staat nu vooral bekend als slaapliedje”, zegt Joyce. “Maar vroeger was het een lied waarmee slaven geheimen doorgaven. Ze konden met hem communiceren. “Handelaars en plantageeigenaren maakten dit moeilijk door groepen slaven van verschillende afkomst en met hun eigen taal bij elkaar te plaatsen, zodat ze elkaar niet zomaar konden verstaan.”

herdenken uit respect
“Wij zijn geen slachtoffers, wij zijn strijders. We moeten de pijn erkennen die we als nakomelingen ervaren. Het zit ingebakken in ons DNA. Samen zijn we sterk, we delen een gemeenschappelijk verleden. De geschiedenis van de slavernij is niet alleen van ons nageslacht, maar van ons allemaal. Wij willen herdenken uit respect voor onze voorouders en niet om mensen te beschuldigen. “Wij zijn op zoek naar genezing.” Zo verwoordde woordvoerder Mariëlla Elmont haar verzoek om erkenning.

Van slavernij tot racisme
Jeugdwerker Curtis Bharos beschouwt zichzelf vanwege zijn multiculturele achtergrond als een product van het kolonialisme. Hun voorouders kwamen van alle continenten. “De impact van het slavernijverleden is tot op de dag van vandaag merkbaar. Dat heb ik zelf moeten ervaren. Mijn stagiaire en ik zijn nog steeds met elkaar aan het praten na een wandeling door de buurt. Uit het niets verschenen tien politieauto’s. Ze gaven ons er een zonder uitleg. volledige lichaamsonderzoek. Een kind had ons gezien. Toen vertelde hij ons thuis dat er een gevecht was geweest tussen dreadlocks en dat er bloed en verwondingen waren. De vader aarzelde niet en belde meteen 112. Kortom, racisme en discriminatie zijn vandaag de dag merkbaar.”

De andere kant op kijken is geen optie
Burgemeester Blanksma noemde de bijeenkomst aan het einde van de avond “een geschenk om uitdrukking te geven aan de voelbare emotie in onze stad. “Voor mij persoonlijk, als mens, is wegkijken geen optie en ik vraag daarom de raadsleden hier op de publieke tribune om samen met mij deze emoties te blijven erkennen.”

In zijn toespraak diezelfde middag zei Blanksma ook; “De gevolgen van de slavernij zijn vandaag de dag nog steeds scherp voelbaar. Racisme is er één van. Ook in Helmond, in onze stad. We moeten ook nadenken over deze donkere bladzijde uit ons verleden. Het onderzoek biedt een diep element van reflectie. Helmond heeft geprofiteerd van een koloniale economie gebaseerd op slavernij. En de gemeente had daarin een faciliterende rol. Maar samen zullen we vooruitgang boeken op het pad van herkenning, bewustzijn en herstel.”

Lees ook: Helmonds economische rol in het slavernijverleden is groot

Vandaag
De Werkgroep onderstreept het belang van een vervolg op deze eerste studie, waarin alle aanbevelingen worden onderzocht. “De komende jaren willen we meerdere dagen per jaar activiteiten organiseren om het bewustzijn over het slavernijverleden en de gevolgen daarvan in het heden te vergroten. Om uiteindelijk de trauma’s van ons allemaal te kunnen helen”, besluit Mariëlla Elmont.

Het volledige onderzoeksrapport vindt u op de website van de gemeente. De resultaten van onderzoek naar het slavernijverleden in Helmond worden gepresenteerd.

Foto’s: Hans Choufoer

Bekijk de onderstaande video om het eerste deel van het gedicht van Stephen Alvares te zien, met dank aan de familie Alvares.