“Een stedelijk centrum zonder fietsen zal de nodige weerstand oproepen”, hoopt columnist Kees Bakker

Veranderend verkeer in Lelystad is een delicate zaak. We hebben een stukje van de wagen verwijderd en twintig jaar later zijn er nog steeds mensen die zeggen dat het terug moet komen of dat ze het missen. En nu de binnenstad fietsvrij achterlaten… daar is al eerder over gesproken op het gemeentehuis. Ik herinner me de discussies over het fietsvrij maken van de straten en het vervolgens toestaan ​​dat mensen hun fiets op straathoeken parkeren, en de discussie die ontstond! Want ja, je zult twintig meter moeten lopen. Wethouder Jop Fackeldey verzuchtte ooit dat Lelystaders bij een bezoek aan de winkel het voorwiel van hun fiets vrijwel binnen de winkel parkeerden.

Een opluchting

Het zal voor mij een verademing zijn dat mensen niet meer door de straten van Stadshart fietsen. Je moet altijd oppassen dat je niet voor de gek wordt gehouden als je daar loopt. Ik houd ervan om steden te bezoeken en door de winkels te wandelen. Maar sommige steden zijn voor mij minder populair vanwege hun fietsbeleid. Neem Groningen als voorbeeld. Leuke winkels, leuke stad, goede sfeer. Maar als je in de Oude Ebbingestraat bent, zo’n mooie straat met aan weerszijden schattige winkeltjes, is het een ramp en een gevaar om die over te steken. Bij het lopen moeten we goed om ons heen kijken, fietsers gaan overal even pauzeren en bij deze elektrische fietsen is niet alleen de snelheid hoger en lastiger in te schatten, maar zijn ze ook nauwelijks hoorbaar.

Wetshandhaving is nodig

Natuurlijk is het in Lelystad nog zo slecht niet, maar ik denk niet dat er iets mis is met het invoeren van een duidelijk fietsverbod in de winkelstraten. Dat moet uiteraard worden afgedwongen. Want dat ontbreekt soms bij goedbedoelde bevelen en verboden. Als je iets verbiedt en het niet handhaaft, kun je het beter niet verbieden. Maar als je het consequent en eenduidig ​​toepast, zul je merken dat mensen zullen begrijpen en accepteren dat fietsen in de binnenstad niet mag.

Overigens roept zo’n voorstel ook herinneringen op. Toen ik opgroeide in Dronten was fietsen in het dorp ook verboden (tegenwoordig heet het Stadscentrum Suydersee, maar oud-inwoners van Dronten praten nog steeds over het dorp). Toen ik een pokdalige tiener was, deed ik dit niet altijd, maar als twee agenten je betrapten, lieten ze je de hele winkelroute lopen met je fiets in de hand. Dat zal je leren!

Mijn moeder was minder makkelijk te boksen. Toen ze eenmaal voor comfort koos en een eindje fietste, zag ze twee politieagenten op haar afkomen. In een poging een onaangenaam gesprek en een mogelijke boete te vermijden, stapte hij af en liep met de fiets in de hand verder, sterk hinkend, alsof hij een loophandicap had. De agenten draaiden zich om en lieten de moeder onaangeroerd…

Hoe dan ook, het fietsverbod in Lelystad. Wat mij betreft is het een geweldig idee, maar ik vermoed dat het enige politieke en sprekersreacties zal uitlokken. In dit geval wil ik echter graag bewezen worden dat ik ongelijk heb.