Met terugkeermuziek naar ‘t Mokum van wij-samen in de musical ‘Onze Jordaan’

Orgelmuziek op de achtergrond, uitzicht op de Westertoren. Praten met Diederik Ebbinge is in de geest van de Jordaan. Eerst vertelt hij over de achteruitgang van de wijk in de afgelopen eeuw. De Jordaan woonden met meerdere gezinnen in vervallen huurwoningen.

Een plek om snel te vertrekken, denkt de vreemdeling. Aan de andere kant was er de saamhorigheid van de buurt, met buren die om elkaar gaven en samen zongen in koren en op straat. Avondjes uit in de buurt stonden aan de basis van het succes van Tante Leen, Johnny Jordaan en Willy Alberti.

“Dat samenleven was de belangrijkste trekpleister van de Jordaan. Samen hebben ze buurtfunctionarissen afgezet toen ze plannen bedachten om het te slopen. Maar toen er in Zaandam, Purmerend en Almere betaalbare herenhuizen werden gebouwd, kozen veel Jordaniërs toch voor verhuizen.”

Droom

In de voorstelling vertelt hij het verhaal van Greet, een in Amsterdam geboren weduwe die steeds meer vrienden de buurt ziet verlaten. Haar overleden echtgenoot was de oprichter van een koor. Als de koorleden verhuizen, verdwijnt voor haar ook de buurtsfeer. “Ze is nog steeds verbitterd en haar cirkel wordt kleiner. Ze denkt er echter niet aan om te vertrekken, omdat haar overleden echtgenoot haar vaak in haar dromen bezoekt. En ze is bang dat ze haar niet meer zullen kunnen vinden als ze de Jordaan verlaat.”

Zijn isolement wordt nog benauwender als hij in botsing komt met zijn zoon. “De jongen is kort na de oorlog geboren, kort na de dood van zijn vader. Als hij bij een vriend wil gaan wonen, blijkt de Jordaan niet zo tolerant als hij had verwacht.”

Held

Natuurlijk komt alles uiteindelijk goed als de verloren zoon een uniek zangtalent blijkt te zijn. Zo goed dat de trotse Jordaan hem omarmt als buurtheld. Daarna neemt de verzoening met zijn moeder uiteraard een omweg. “De Jordaan en het verhaal gaven mij alle ingrediënten op een presenteerblaadje”, zegt Ebbinge. “Het werd een voorstelling vol humor met een vleugje rouw, veel melancholie, veel emotie en een flinke dosis hoop en sfeer.”

Het stuk is de ideale drager voor het ophangen van bewezen Jordaanliederen. “Ik hou van het levenslied en ik hou van het gevoel van de Italiaanse opera”, zegt Ebbinge. Het heeft dus de Willy Alberti-klassieker. glimlach van een kind , De parelvissers , Het slavenkoor en de hit van Johnny Jordaan piquetenussie .

De hoofdrol wordt gespeeld door Ellen Pieters van Beets. “Bedacht in Amsterdam, geboren in Purmerend”, zegt ze zelf. “De geschiedenis van het acteren overlapt met de geschiedenis van mijn eigen familie. Daarom herken ik elke regel.”

Camping

Ook Diederik Ebbinge heeft een persoonlijke band met het themalied. “Mijn schoonfamilie komt uit Amsterdam. Omdat mijn schoonouders de zomer altijd op camping Bakkum doorbrachten, kenden zij die buurt en zijn later naar Castricum verhuisd. Maar ze bleven trouw aan de Jordaanse muziek, want ze zongen in een operakoor. Daar vonden ze ook de saamhorigheid die ze in Amsterdam altijd als vanzelfsprekend beschouwden.”

wandelaars

De musical eindigt met de 85e verjaardag van hoofdpersoon Greet. Het feest wordt een reünie van showgirls van vroeger, waarbij oude bekenden hun stem laten klinken achter hun rollator. Waarmee Jordaanse muziek traditioneel de verbondenheid symboliseert. In die zin is dat geen toeval Onze Jordaan wordt gepresenteerd in het kader van het 750-jarig jubileumjaar van Amsterdam.

Het thema van dat feestjaar? Koppeling. Volgens Diederik Ebbinge is het tijd dat een cultuur de tegenstellingen van ons land overwint. “Je brengt mensen samen met een herkenbare nostalgie. “De wereld van vandaag hunkert naar die verbinding.”