‘Leuk dat je foto’s maakt van de tulpenvelden, maar ga er niet in!’

‘Ik denk niet dat veel mensen het hierover met mij oneens zullen zijn. Een tuin is privébezit, u moet zich erbuiten houden. Het grappige is dat als het om akkers en weilanden van boeren gaat, het voor sommige mensen niet zo duidelijk is dat het om privégronden gaat. Zeker in deze tijd van het jaar, wanneer de tulpen volop in bloei staan, zie je vaak dat mensen er weinig aandacht aan besteden dat die bloeiende velden privébezit zijn. Ze gaan het veld op, tussen de tulpen, om de best mogelijke foto te maken. Dat lijkt mij uiterst onbeleefd. Het is prima om foto’s van de tulpen te maken, maar blijf weg. Het is geen openbaar gebied, het is privé-eigendom. En het is niet alleen privé, het is ook het levensonderhoud van de eigenaar. Het is geweldig dat je foto’s maakt van de tulpenvelden, maar ga er niet in!’

De tulpen bloeien weer. Tijdens een van mijn fietstochten kwam ik langs een tulpenveld en zag er een auto naast staan ​​met enkele mensen ernaast. Er stond een persoon tussen de tulpen. Ik merkte dat ik een beetje boos werd, maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het de tulpenkweker was. Wat een geluk, dacht ik. Deze mensen begrijpen het: als vreemdeling loop je niet zomaar een tulpenveld binnen.

Een paar dagen later fietste ik naar een tulpenveld elders in de polder en zag daar weer mensen staan. En dit keer tussen de tulpen. Ik besloot niets te zeggen (vorig jaar wel en werd begroet met wat krachttermen en daar had ik nu geen zin in) en bleef trappen.

Ik schrijf hier wat ik wilde zeggen: de tulpenvelden zijn van de eigenaar, niet iedereen, dus blijf er als voorbijganger uit de buurt!