“Hoe kan ervoor worden gezorgd dat de mensen die in Lelystad werken ook hier fatsoenlijk kunnen leven, zonder dat dit ten koste gaat van de ‘eigen’ bewoners?”

Natuurlijk is het niet helemaal nieuw. Lars en Lily in Larserdreef zijn nu al een voorbeeld van woningen waar allerlei doelgroepen tijdelijk gehuisvest kunnen worden, in afwachting van een sociale huurwoning of koopwoning. En waar voorheen een gemiddelde noodhulpaanvrager of een jongere uit de eigen stad er niet aan zou denken om in een woning te gaan wonen die normaal bedoeld was voor arbeidsmigranten, omdat deze vrij basic en arm was, voldoen tegenwoordig veel woningen aan allerlei normen en zijn het plekken waar een Lelystader wil graag wonen als dat nodig is?

Uiteraard zijn er ook appartementenprojecten voor jongeren, bijvoorbeeld in Stadshart. Dit zijn echter andere appartementen dan de woningen die gepland zijn voor arbeidsmigranten. Maar dit laatste is ook niet bedoeld om jaren of een heel leven lang geleefd te worden. Het gaat om woningen die tijdelijk bewoond zijn: omdat je een paar maanden in Nederland werkt en daarna verhuist of terugkeert, of omdat je bezig bent een leven op te bouwen in Nederland en vanuit zo’n woning verhuist naar een reguliere huurwoning. .

Flevopoort

In het plan Flevopoort heeft de ontwikkelaar al aangekondigd dat in de eerste fase van de huisvesting voor zo’n 3.000 mensen plaats zal komen voor 400 hulpvragers en 600 arbeidsmigranten. Het nadeel is dat het een beetje buiten de bewoonde wereld ligt. Zo’n dorp kan een gemeenschap op zich worden, maar voor Lelystadse noodhulpaanvragers of jongeren wil je ook een locatie waar de binnenstad goed bereikbaar is.

Ondertussen debatteerde de gemeenteraad dinsdag over huisvesting voor arbeidsmigranten en over een onderzoek naar hoeveel mensen er nu in Lelystad wonen en werken. Dat zijn hoge cijfers: ruim 7.000, waarvan 79 procent in Lelystad werkt. En ik heb het al eerder geschreven, vergis je niet: dit geldt voor alle soorten sectoren, voor alle soorten bedrijven en in alle soorten functies, niet alleen logistieke bedrijven. Daar wordt de grootste groei verwacht, maar ook in de zorg neemt het aantal toe.

Vechtende markt

Het is een vechtmarkt geworden, waar Oost-Europeanen, maar ook Spanjaarden, Portugezen en Grieken, naar andere landen kunnen gaan om te werken, en die andere landen zijn er blij mee. Nederland is onder die groepen een populair land en daar profiteren wij van. Alles bij elkaar.

Maar de gemeenteraad richtte zich de afgelopen week vooral op de vraag of de term ‘migrantarbeider’ of ‘internationale werknemer’ gebruikt moet worden. In gemeentelijke documenten worden de termen inmiddels door elkaar gebruikt en dit irriteert sommige partijen, vooral de PVV en het FvD. Ze pleiten ervoor om de ‘officiële’ naam te behouden, die volgens hen ‘migrantarbeider’ is.

Nu, in het recente verleden, heb ik in deze column mijn sympathie geuit voor het concept van de ‘internationale werknemer’, omdat ik vind dat het beter past bij de huidige arbeidsmigranten die we in dit land hebben, maar ik ben het met de partijen eens: het is niet Het is handig om alle soorten termen door elkaar te gebruiken. Laten we het dus maar gewoon ‘arbeidsmigrant’ noemen, al was het maar omdat een politieke discussie daar niet een half uur over hoeft te gaan, maar over de inhoud mag gaan: hoe zorg je ervoor dat mensen die hier werken ook hier fatsoenlijk behandeld worden ? kunnen wonen, hoe wordt ervoor gezorgd dat dit niet ten koste gaat van wijken of eigen bewoners en woningzoekenden en wat zijn de verwachtingen voor de toekomst qua groei van het aantal arbeidsmigranten?