Ilse woont in vijftig jaar oude kubuswoning: ‘Fantastisch, maar ook een uitdaging’

“Ik ben hier komen wonen na een scheiding”, vertelt Ilse. “Ondanks het verdriet gebeurde er iets moois. Ik hoorde dat er kubuswoningen beschikbaar waren en ging er achteraan. Toen viel het huis in mijn schoot. “Ik kon niet wachten om ermee aan de slag te gaan.”

Ilse is opgegroeid met kubuswoningen. “Ik word dit jaar 52, dus ik was een beetje een lafaard. Ik weet niets beters dan dat deze huizen er staan. Ik kwam hier regelmatig langs op de fiets van mijn moeder. Dat interesseerde mij en nu woon ik daar.”

Wonen in een kubuswoning is een uitdaging. Een IKEA kledingkast past minder goed. “Je hebt schuine wanden”, legt Ilse uit. “Alles moet maatwerk zijn, daarom moet je creativiteit inzetten. “Je kunt hier geen kleine stukjes achterlaten.”

De kubuswoningen van Piet Blom vormden ook een uitdaging voor interieurarchitect Hein van Oorschot (79) uit Helmond, die ze inrichtte in de jaren 70. “Hij had de creatiefste ideeën en begreep de droomplannen van Blom. En daar wilde ik gebruik van maken. Wie bouwt een huis met zijwanden in een hoek van 45 graden? “Wie doet dat nu?”

Blom wilde met zijn huizen een denkbeeldig bos uitbeelden. “We moesten een bos aanleggen in Helmond”, zegt Van Oorschot. “En hoe wordt de top van een boom een ​​thuis? Dan begin je te leunen. En dat deed hij. Het is heel bijzonder om daarin te wonen. Je kijkt naar beneden en ziet mensen lopen. “Je kijkt omhoog en je ziet de lucht.”

Creativiteit was van het allergrootste belang. “In deze ruimtes word je automatisch creatief”, zegt Van Oorschot. “En dat wilde Blom ook. “Iedereen zegt dat hij een architect is, maar hij is niets meer dan een creatieve dromer.”

Ilse is het met hem eens. Maar denk dat creatieve dromen ook enkele nadelen hebben. “Hier waren regelmatig lekkages. Tot nu toe gaat alles redelijk goed, maar daar had ik duidelijk nog niet aan gedacht. Bovendien is het een fantastisch huis.”

De droom van Piet Blom omzetten in een bewoonbaar huis was voor interieurarchitect Hein van Oorschot geen sinecure. “Veel mensen om mij heen zeiden: wat doe jij daar in die gevangenis? Je kunt er niets aan doen, toch? En toen accepteerde ik de uitnodiging. En ik ging er iets mee doen”, zegt hij resoluut.

Heeft Nederland na vijftig jaar geen behoefte aan nieuwe creatieve huizen die alle wetten van de logica breken, zoals ze deden met de kubuswoningen? “Het is niet het juiste moment”, zegt Hein van Oorschot. “Nu gaat het erom hoeveel huizen we per jaar kunnen bouwen. Dat is belangrijker dan die creatieve huizen. “Ik zie een monument als dit niet nog een keer gebeuren.”

Ilse hoopt nog lang in haar bijzondere huis te blijven wonen. Ondanks de vele trappen en de zomerhitte. “Dit zijn de nadelen die je moet accepteren, omdat je in een bijzondere woning woont. Ik vind het elke dag een cadeautje als ik van de trap kom. Ik kan hier gewoon wonen. Ik heb er een geweldige ervaring mee gehad.”