De A7-brug is vernoemd naar de gevallen kaap, maar zijn weduwe had het liever anders gezien

Van het huis van Jessica Houweling in Weidevenne tot de groene omgeving waar haar Jeroen altijd rende zijn slechts een paar minuten lopen. De karakteristieke brug met ingebouwde bankjes, dat is de rustige plek waar het eerbetoon had moeten komen.

“Hier begon ik altijd. En dan rende ik naar Amsterdam of Twiske. Ik rende altijd zo’n anderhalf uur.”

Het moest uiteraard extreem sportief zijn.

“Ja, maar hij kon ook heel lui zijn! Daar was hij ook heel goed in”, lacht Jessica hardop.

Het is een prachtige plek, rustig tussen de weilanden en de vogels. Soms zit hij hier om na te denken, om na te denken. “Dit is leuker dan naast een brug staan ​​en er met 140 kilometer per uur overheen rennen.”

Jeroen en Jessica

Jeroen en Jessica ontmoeten elkaar als hij al soldaat is. Hij is 18 jaar oud, zij is al 27. Na een tijdje verkennen worden ze verliefd en beginnen ze een relatie. Ze wonen nog niet samen als blijkt dat Jessica zwanger is. ‘Nou, uiteindelijk werd het beter. En uiteindelijk zijn we getrouwd.’

Hij is veel weg voor zijn werk: Verenigde Staten, Eritrea, Brunei, Curaçao… de lijst gaat maar door. Maar ze vinden hun weg in de relatie. “We hebben samen heel veel mooie dingen kunnen doen. En ik was echt geknipt voor zijn werk. Toen hij thuis was, waren we gewoon een gezin. En toen hij weg was, vond ik dat ook leuk, dus ik kon mijn ding doen .”

Totdat hij op 29-jarige leeftijd naar Afghanistan werd gestuurd, nu als korporaal. Hij was daar nog maar een maand toen hij en twee andere soldaten een bermbom tot ontploffing brachten in Afghanistan. Zowel hij als Marc Harders, 23, overleefden het niet en een andere soldaat raakte ernstig gewond.

Spijt, verspil niet

Het is de nachtmerrie van soldaten thuis. Zittend op de bank zegt Jessica dat ze het heel slecht heeft gehad. “De eerste twee, drie jaar daarna… weet je, je wilt eigenlijk niet meer leven. Maar je hebt kinderen, dus je moet verder. En dat had Jeroen ook gewild, dat had hij niet gewild.” Dat.” “Ik wilde dat het in een hoek zou komen te staan ​​waar het zou verdorren. Maar het is hard werken en ik blijf er elke dag aan werken.”

Eerbetoon

In 2019 krijgt Jessica een telefoontje. Wilt u dat een brug of viaduct naar Jeroen vernoemd wordt? Ze zegt ja, niet wetende dat haar goede vriend en supporter Ivo van der Steen ook iets organiseerde. Als ze hem belt om hem het nieuws te vertellen, zwijgt hij.

Hij vertelt haar dat hij wilde dat dit brugje naar zijn vriend werd vernoemd. “Zodat we altijd een plek zouden hebben waar we even konden ontspannen of nadenken. Waar de kinderen ook gezellig terecht konden. Maar nu ging dat niet door omdat de brug al naar Jeroen vernoemd zou worden.” Dit zorgt voor teleurstelling: als Jessica dit eerder had geweten, had ze het eerste voorstel nooit geaccepteerd.

De tekst gaat verder onder de foto’s.