Ruisende Bladeren – De Loop Weekkrant Helmond

9 minuten geleden

Algemeen

In deze WEEK VAN STILTE, de dagen voor Pasen, vond ik deze foto geschikt om voorlopig zonder woorden een passende sfeer uit te drukken.

Het liefst laat ik het beeld van deze begraafplaats voor zich spreken. Maar die ‘stilte’ vervult mijn taak als schrijver niet. Daarom enkele bespiegelingen die ik graag ingetogen, zonder opsmuk, wil vastleggen.

Het rooms-katholicisme, de christelijke traditie waarin ik ben opgegroeid – en ik geloof velen in Helmond – geeft de overtuiging dat de dood niet het einde is; dat er nieuw leven zal komen. In het Nieuwe Testament kunnen we lezen dat voor Jezus, na zijn lijden en sterven aan het kruis, met Pasen de opstanding volgt. Dit kan ons de hoop geven dat ook wij niet voor altijd gescheiden zullen blijven van al onze overleden dierbaren en dat onze dood ook niet permanent zal zijn. Door te geloven dat dit elke begraafplaats een extra dimensie geeft, waardoor het niet alleen een plek van rouw, herinnering en eer is. En een bezoek aan een begraafplaats kan je ook helpen bij het verwerken van verdriet en troost bieden door de mooie herinneringen die in je opkomen. Ook de sfeer die uit de begraafplaats naar voren komt draagt ​​hieraan bij. De begroeiing op begraafplaatsen, bepaalde bomen en ook struiken, eventueel gesnoeid om ze een bepaalde vorm te geven, kunnen hieraan bijdragen.

Terwijl ik dit schrijf, zie ik door mijn tuinraam het stralende wit van een pruimenbloesem. In de winter leek het op een doodgrijze stam, maar nu glanst hij. In deze Goede Week, deze dagen voor Pasen, laat de natuur ook ieder jaar op vele manieren de wederopstanding zien.

Het is inmiddels een half jaar geleden dat ik hier onder andere sprak over Hortsedijk. Uit contact met Wilbert Linders ontstond het idee om in Helmond te bespreken hoe er voortaan zorgvuldiger omgegaan zou worden met begraafplaatsen. Dit kan ontstaan ​​doordat je op een andere manier wilt kijken naar de plekken waar de overledene begraven ligt. (De afbeelding die ik je hier laat zien dient ook ter inspiratie.) De begraafplaatsen van Helmond liggen immers ook vol met herinneringen aan mensen die de geschiedenis van onze stad ‘mee hebben geschreven’. Daarom kunnen we ze ook beschouwen als een soort geschiedenisboeken van onze stad. Dit is een gedachte die ik deel met Wilbert Linders en waarover ik hoop dat we binnenkort meer van gedachten wisselen met de betrokken wethouders.

En tot slot nog een keer terug naar vorige week, de Boekenweek: de waarde van het lopen over een begraafplaats komt ook aan bod in de Geschenkenboekenweek. Als u hem al heeft aangeschaft, kunt u tussen pagina 41 en 47 lezen over de wandelingen die de familie Chabot maakt over de begraafplaatsen en de herinneringen en gedachten die daarbij opkomen.