Martin’s moment over de eerste busreis sinds jaren – Reclame Geldrop-Mierlo | Belangen van de middenklasse

32 minuten geleden

Algemeen
49 keer gelezen

Dat was lang geleden. Zaterdag stapte ik voor het eerst sinds jaren in de streekbus. Op weg naar een festival in Helmond begon het avontuur direct voor de deur.

Ik neem eigenlijk nooit de bus. De laatste keer, tenminste dat ik me kan herinneren, was op weg naar een concert. En dat was heel anders. Parkeer je auto ergens op een sportveld en neem vervolgens de bussen dicht bij elkaar naar het park waar het concert plaatsvond.
Zaterdag was dus anders. De tijd dat ik nog met enige regelmaat in de bus stapte, was de tijd dat de strippenkaart een behoorlijk modern iets was, dus je snapt het wel. Gelukkig heb ik nog drie kinderen extra die gewend zijn aan het openbaar vervoer en kon de jongste mij uitgebreid uitleggen wat we moesten doen. Ga bij de deur staan. De keuze bleef beperkt tot twee nummers, waarvan er één direct was. Uitstappen bij station Helmond en dan een stukje lopen. Het kon echt niet fout gaan. Station Helmond was het laatste station, dus het was niet eens nodig om van tevoren te checken wanneer je op de stopknop moest drukken. Alles ging goed.
In Helmond genoten we van het eerste openlucht metalfestival. En zo was het altijd. Luide muziek, geweldige sfeer en veel stoer uitziende mensen die supervriendelijk zijn. Sommige bands kende ik niet, andere wel. Sommige bands luisterde ik niet graag, andere zeker wel. Het was dus een geslaagd uitje.

Toen ik nog met enige regelmaat in de bus stapte, was de strippenkaart iets heel moderns.

Toen mijn lief en ik min of meer klaar waren met luisteren, keerden we terug naar het station. Daar was de keuze nu beperkt tot een aantal, althans voor zover ik kon ontdekken.
Om niet lang te hoeven wachten of te moeten bellen om iemand te vragen ons op te halen, gingen we in de grote bus zitten die ons, met een lange omweg, bijna voor de deur zou achterlaten. Niet rechtstreeks van Helmond via Mierlo naar Geldrop, maar eerst een omweg via Asten en Someren. We zijn zelfs langsgeweest bij ‘de winkel’, het kantoor waar ik regelmatig mijn stukjes schrijf. We zijn ongeveer een uur na vertrek vertrokken. Nog een korte wandeling en terug naar huis. Best moe, maar voldaan. En twee rijkere ervaringen.

Martijn de Bruine