Oproep voor bedrijven: ‘Mantelzorg bespreekbaar maken’

Lage betrokkenheid
Het Helmondse Mantelzorgnetwerk wil graag met bedrijven in gesprek over het werken van mantelzorgers. Voor een bijeenkomst waren 350 bedrijven uit de regio uitgenodigd. Maar er kwam slechts een handjevol opdagen. Gerrie de Haart is expert op het gebied van informeel werk en zorg en was één van de sprekers. De lage opkomst tijdens de bijeenkomst is tekenend voor hoe bedrijven tegen mantelzorgverlof aankijken, meent De Haart. “Papa’s Day en zwangerschapsverlof zijn meer geaccepteerde vormen van verlof, maar informele zorg nog niet. Dat stadium hebben wij nog nooit bereikt. “De huidige verlofregelingen zijn niet voldoende voor mantelzorgers van werknemers die zij jarenlang moeten verzorgen.”

uitputting
Voor ondernemers is het geen makkelijk vraagstuk, zegt de mantelzorgexpert. “Dat begrijp ik. Werkgevers zeggen dat ze al een polis moeten hebben voor iemand die een nabestaanden heeft, iemand die schulden heeft, iemand die ziek is, in de menopauze zit, etc. Kan ik nog wachten tot mensen naar hun werk komen?” Maar hij denkt dat niets doen ernstige gevolgen kan hebben voor ondernemers. “Opeens verschijnt die mantelzorger uitgeput. Pas als het misgaat en mensen zich ziek melden, worden bedrijven wakker.”

Grote bedrijven maken zich daar meer zorgen over. “Ze zien het als een goede arbeidspraktijk of denken dat het goed is voor hun imago. Maar de problemen worden al snel duidelijk bij het MKB. Maar uiteindelijk krijgt iedereen ermee te maken.” Gerrie de Haart richtte een adviesbureau op en Mantelzorg ontmoette Beleid om werkgevers te helpen meer te doen voor mantelzorgers. Ze heeft aan den lijve ondervonden hoe het is om als werkende ineens mantelzorger te worden. “Niemand beschouwt informele zorg als hun probleem. Noch de werkgever, noch de overheid. Je zorgt jarenlang voor iemand zonder betaald te worden.”

Consultancy bedrijf
De Haart ging altijd met een vrijgezel op de koffie. Ze merkte dat er vreemde dingen gebeurden. De sleutels waren verloren en de portemonnee zat in de wasmachine. Hun vraag om hulp nam toe. Plotseling was ze de verzorger van haar behoeftige oom. Ongevraagd was zij het eerste aanspreekpunt voor alle bureaus. “Mantelzorg overkomt je nou eenmaal. Mensen hebben niet het gevoel dat ze nee kunnen zeggen. Je moet het huis verkopen, een levenstestament schrijven en niemand vraagt ​​je of je het wilt repareren.” De Haart werd ook mantelzorger voor haar eigen moeder. En ze had een baan. “Je wilt het goed doen voor iedereen en niemand teleurstellen, niet de persoon die zorg ontvangt, niet zijn familie of zijn baas. Je bent altijd de tweede beste in je eigen leven. “Iedereen komt op de eerste plaats.”

Personeelstekort
Volgens haar zitten mantelzorgers in een lastige situatie. “In de huidige maatschappij is er een roep om meer tijd thuis te leven en meer voor anderen te zorgen. Er is niet genoeg personeel in het verpleeghuis, maar mensen moeten ook harder werken.” De Haart zelf moest minder werken om deze onbetaalde zorg in stand te houden. “Je gaat jezelf financieel in het nadeel brengen door onbetaalde zorg te verlenen. Ons gezondheidszorgsysteem zou aanzienlijk kunnen instorten zonder al deze informele zorgverleners.”

(Bron: Omroep Brabant; Foto: Pixabay)