José neemt na 25 jaar afscheid van ‘zijn’ obs De Koempoelan

Stel je voor, aan de andere kant van het Noordhollandsch Kanaal ligt een grote zandvlakte en jij krijgt de opdracht daar een basisschool te stichten. Het klinkt idealistisch, het jaartal is 1998. De uitdaging wordt aangegaan door Gerard Prenger, destijds directeur van basisschool ‘t Wiel, en zijn supporter José Lentink. De school werd de eerste Weidevenne-school genoemd, want dat was het ook. Op 16 oktober 1998 werd de naam Koempoelan officieel aangenomen en was de school op dat moment de kleinste van Purmerend, maar potentieel de grootste.

Gerard Prenger is al uitgevlogen, maar José blijft nog tot 5 juli 2024 in zijn nest, bij elkaar opgeteld ruim 26 jaar. Het begon in een Olympisch jaar en eindigde in een Olympisch jaar en elk jaar ging het om goud. De kinderen noemen haar een lerares, met een kwart eeuw ervaring, indrukwekkend! Al die jaren was José als bestuurlijk strateeg de spin in het Koempoëlaanse web. Er zijn twee generaties doorheen gegaan, de kinderen van de kinderen van toen zijn ook weer terug in het Koempoelan, wat mooi.

Vanaf nul opbouwen

Ze wist alles en regelde veel, we spraken haar bij haar thuis in de Gangeslaan. José meteen: “Moet ik in de krant verschijnen?” Het karakteriseert zijn bescheiden houding. Ze vertelt enthousiast over de beginperiode, toen zij en de ouders van toekomstige leerlingen boeken gingen kaften op het gemeentehuis. De samenwerking met de ouders was enorm, het was tenslotte ook hun school, dus het leek alsof alles nieuw was. Een schoolorganisatie vanaf nul opbouwen vergt een andere energie dan in de schoenen van je voorganger stappen. José: “We zijn begonnen met 150 leerlingen van alle leeftijden, maar dat aantal groeide snel. Weidevenne was een uitstekende groeiregio. De piek werd bereikt toen we 578 studenten hadden verdeeld over 23 groepen en het is behoorlijk druk om ze bijna allemaal te ontmoeten.”

klopje op het hoofd

“De kinderen zien ontwikkelen van groep 1 naar groep 8 is zo mooi, de energie die daar vanaf straalt is wat mij al die jaren motiveert, het is fantastisch om dit meegemaakt te hebben!” Een glimlach, een schouderklopje of een pleister aanbrengen, dat was zijn kenmerk, naast de vele administratieve taken. José: “En als mijn knie of kin erg bloedde, gingen we naar de dokterspraktijk naast de school, en als dank ging ik ieder jaar mee met een taartje!”

José heeft zeven regisseurs op zijn bureau gehad, allemaal geweldig met hun eigen kwaliteiten en luisterend naar de essentie van Koempoelan. De huidige directeur, Deborah Goudland, spreekt met ontzag over de persoon José die gemist zal worden. José: “Puh, dat betekent iets voor mij, ik heb altijd gewerkt en gedacht vanuit het perspectief van de kinderen en de ouders en dat pakte natuurlijk wel eens niet goed uit, maar als ik met de ouders sprak zorgde ik er altijd voor dat zij had een glimlach. in hun gezichten.

Hoogte en diepte punten

Op de vraag wat zijn ups en downs de afgelopen jaren zijn geweest, valt hij even stil en dwaalt zijn blik naar buiten. José: “Het plotselinge overlijden van een leerling uit groep acht op onze school was het dieptepunt. Hij stierf tijdens een basketbaltoernooi op school met een sporthal vol teamgenoten, wat verschrikkelijk was en voor iedereen een enorme schok was. Maar het hoogtepunt van elk jaar is de werkweek, die inderdaad vertrouwd is geworden. Ik sta samen met mijn man in de keuken, “José’s gehaktballetjes” zijn beroemd en onze zoon heeft de leiding over de disco tijdens de kleurrijke avond.”

Terugkomen als ‘helpende oma’?

Dit trio zal de komende jaren de werkweek blijven verzorgen, dus José de Koempoelan kan het niet helemaal loslaten en dat is maar goed ook. “De kers op de taart is dat twee van mijn kleinkinderen hier ook op school zitten, dus misschien kom ik nog eens terug als oma-assistent”, zegt José lachend. Iedereen die José de hand wil schudden bij zijn afscheid is welkom op vrijdag 5 juli, tijd: 14.30 – 17.00 uur locatie: OBS Koempoelan Gangeslaan 59, Purmerend.

CHRIS DE VRIES