Vermoeide kinderen en vochtige kelders: grote zorgen over de levensomstandigheden van Bulgaarse arbeidsmigranten in Zaandam

In Zaandam groeit de zorg over de levensomstandigheden van Bulgaarse arbeidsmigranten en hun kinderen. “Het lijkt erop dat niemand beseft dat arbeidsmigranten niet alleen handen zijn, maar ook vaders en moeders.”

Petra Glandorff is hoofdonderwijzeres van basisschool Kleurenpracht in Zaandam. Hij heeft het aantal Bulgaarse studenten snel zien groeien. “Momenteel is één op de vier kinderen op deze school van Bulgaarse afkomst. Toen ik hier drie jaar geleden begon, was dat aantal veel lager.”

‘Ze zijn lang klein gebleven’

Ze ziet grote cultuurverschillen, vooral onder jongere kinderen. Veel Bulgaarse kinderen gaan op vierjarige leeftijd voor het eerst naar school en zijn nog niet naar de kleuterschool of kleuterschool geweest. “Ze houden ze langer klein. Ze komen met een kinderwagen naar school, met een speentje in de mond en een luier aan. Dat zorgt voor problemen in de klas.”

Hij voegt er meteen aan toe dat hij deze mensen niets kwalijk neemt. De meeste Bulgaren uit de stad werken door het hele land als ramen- en ladderreinigers. “Ze kennen onze taal niet, ze kennen onze samenleving niet, ze werken heel hard en komen laat thuis.” Volgens haar is het logisch dat ze bij de kinderen willen blijven. “Maar daarom hebben we hier heel vermoeide kinderen, die we soms naar huis moeten sturen omdat ze in de klas in slaap vallen.”

kijk ook

• Grote gemeenten luiden noodklok over dakloze arbeidsmigranten: ‘Het is aan de Tweede Kamer om te laten zien hoe zij hiermee verder willen’

1000 euro voor een natte kelder

Bulgaarse gezinnen wonen doorgaans in groten getale in kleine ruimtes en krijgen via hun werkgever een huis met een zeer hoge huur. 1.000 euro voor een natte kelder is geen uitzondering, zegt burgemeester Jan Hamming. Meestal begeleidt hij het gemeentelijke subversieteam. “Ik ben altijd verrast.”

“Soms komen we op plaatsen waar heel jonge kinderen in een vochtige kamer zonder ramen slapen.” De burgemeester vindt het onaanvaardbaar. “Het maakt me strijdlustig om iets te veranderen.”

Ontdek wie de werkgever is

In gesprekken met de immigranten die ze ontmoeten, proberen ze de namen van de werkgever en de eigenaar te achterhalen. Drie Bulgaarse mannen die naar eigen zeggen vorige maand in Nederland zijn aangekomen om ramen te lappen, kijken ongemakkelijk naar het gemeenteteam dat hun huis in de gaten houdt.

Via een tolk vragen ze de mannen hoeveel uur ze werken en hoeveel ze betaald krijgen. Mannen zeggen dat ze de naam van hun werkgever niet kennen. “We proberen erachter te komen wie de bazen zijn”, zegt Hamming. Zij benaderen hen vervolgens om goede huisvesting en arbeidsomstandigheden te garanderen.

“Gebrek aan stabiliteit”

Omdat Bulgarije lid is van de Europese Unie, mogen Bulgaren hier werken zonder werkvergunning. Er zijn geen inburgerings- of inburgeringscursussen. De meerderheid van deze groep is van Turks-Bulgaarse afkomst, leefde in hun thuisland in chronische armoede en is doorgaans on- of slecht opgeleid. Dat maakt hen kwetsbaar in ons land, zoals ook Marjolein Keij van Pharos, een centrum gespecialiseerd in gezondheidsverschillen, ziet.

Keij deed maandenlang onderzoek binnen de Bulgaarse gemeenschap. “De kwetsbare situatie van hun ouders op de arbeidsmarkt zie je terug in de kinderen. Hun ouders hebben vaak korte contracten en moeten regelmatig verhuizen. Er is een gebrek aan stabiliteit.” Opvallend vindt hij dat deze groep vooral stil heeft gestaan ​​bij het werk dat deze mensen moeten doen. “Al zijn het ook de ouders die hun kinderen meenemen die het risico lopen hier buitengesloten te worden.”

kijk ook

• Waarom kunnen of willen sommige arbeidsmigranten niet terugkeren naar hun land van herkomst? En andere vragen over arbeidsmigratie beantwoord

‘Ik vrees voor de toekomstperspectieven’

Schooldirecteur Glandorff maakt zich grote zorgen over deze steeds groter wordende groep. “Zeker als ik zie hoe achterlopen deze kinderen op school hebben en vervolgens afhaken. Het ziekteverzuim is hoog en ze keren regelmatig voor een tijdje terug naar Bulgarije.” Ze hoopt dat de overheid met een plan komt voor deze kinderen, waardoor ze beter kunnen participeren in de Nederlandse samenleving en het Nederlandse onderwijssysteem.

“Anders vrees ik heel erg voor de toekomstperspectieven van deze kinderen”, zegt hij. “We hebben in het verleden vaak gedacht dat groepen immigranten zullen terugkeren, maar uiteindelijk zal een groot deel blijven. Dat is de realiteit. Dus daar moeten we allemaal iets aan doen.”