Werken als verslaggever voor Helmond 112 “een uit de hand gelopen hobby”

De naam Harrie Grijseels zal de trouwe bezoekers van deze website bekend voorkomen. Als verslaggever voor 112 Nieuws staat hij voor zonsopgang op om verslag uit te brengen over ongelukken, misdaden of andere incidenten. Voor Grijseels is geen werkdag hetzelfde. Hij vindt zijn beroep echter niet belastend, waarin hij vrijwel dagelijks de gevolgen van ongevallen en de slachtoffers die deze met zich meebrengen, ziet. “Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby.”

Grijseels voelt zich zeer tevreden over zijn baan als 112-reporter. Als de pieper gaat, maakt hij zich klaar om naar de plaats van het ongeval of incident te gaan. Vervolgens maakt hij foto’s en neemt hij video’s op die hij onder de media verspreidt. “Hij rent en staat. “Je kunt geen werkdag plannen.”

Als kind was Grijseels gefascineerd door brandweerlieden. Die interesse is nooit verdwenen. Sterker nog, de fascinatie voor brandweerlieden is alleen maar groter geworden. “Ik wilde altijd graag bij de brandweer, maar dat lukte niet. Op een gegeven moment kon ik dankzij mijn werk bij Nedcrew bij de bedrijfsbrandweer terecht. Dat heb ik tien jaar met veel plezier gedaan”, legt hij uit.

Doorzetten
Toen zijn baan bij de bedrijfsbrandweer eindigde, zei Grijseels dat hij ‘in die wereld verstrikt raakte’. Hij ging vaak naar de spuitmachines met zijn zoon, die de liefde voor brandweerlieden deelde.

Vaak kwam het voor dat vader en zoon achter de reagerende brandweerlieden reden. Grijseels maakte vervolgens veel foto’s van het werk van de brandweerlieden. Dat viel op. “Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Het fotograferen van branden en het werk van brandweerlieden”, legt Grijseels uit.

bal rolt
De beelden die Grijseels maakte trokken de aandacht. “Fotografie is voor mij een hobby. Op een gegeven moment vroegen de brandweerlieden of ze mijn foto’s mochten gebruiken. Hierdoor kregen de websitebezoekers een goed inzicht in de lichaamsactiviteiten. Mijn beeld werd gebruikt om een ​​verhaal te vertellen. “Zo is voor mij als fotojournalist de bal aan het rollen gegaan.”

Op een gegeven moment werd Grijseels benaderd door een mediabedrijf. Deze partij was onder de indruk van zijn werk en vroeg hem of hij interesse had om als freelancer voor hen aan de slag te gaan. “Het antwoord was ja, en dat werk doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds”, legt hij uit. “Mijn werkgebied is de regio Helmond. Maar ik werk ook aan Lieshout, Gemert, Händel, Deurne, Lierop en Asten-Someren.”

Zonder verplichting
De foto’s en video’s die Grijseels maakt worden door alle grote zenders opgepikt. Ze zijn te zien bij RTL, NOS, Omroep Brabant en Hart van Nederland. De pager staat doorgaans roodgloeiend, omdat Grijseels een aanzienlijk gebied bestrijkt.

Het gaat echter niet om overal naartoe gaan: “Het is geen verplichting om overal naartoe te gaan. Wanneer er een melding binnenkomt, is het aan mij om te beslissen of het de moeite waard is om uit bed te komen. Soms weet je van tevoren al dat het niet interessant is. Ik doe dus niets met dat rapport.”

Afstand
Naast 112-reporter is Grijseels ook actief als bankmedewerker. Hij werkt in ploegendiensten, maar zijn baas geeft hem de vrijheid om eerder te vertrekken als er bijzonder 112-nieuws is.

Het werk van een hulpverlener lijkt ontzettend lastig, maar Grijseels zegt dat er altijd een bepaalde afstand is: “Het klopt dat je slechte situaties ziet, maar ik ervaar ze anders dan hulpverleners. Er is enige afstand. “Ik weet wat er is gebeurd omdat ik het van de hulpdiensten heb gehoord.”

primair instinct
Grijseels ziet nauwelijks dodelijke slachtoffers: “Ik zie het bekende laken, maar ik zie nauwelijks hoe het slachtoffer eruit ziet. Ook verleen ik hulp als er nog geen hulpdiensten aanwezig zijn. Daarbij gaat het altijd om het maken van beelden. Meestal is er echter wel een bepaalde afstand tussen mij achter de camera en de slachtoffers.”

Het benoemen van de beste uit zijn vak is voor de journalist niet eenvoudig. ‘Als de pieper afgaat, sta ik aan. Ik voel geen spanning meer omdat ik het te lang heb gedaan. Misschien maakt de adrenaline het zo mooi? Het heeft iets om snel iets te bereiken. Als mensen sirenes horen, worden ze meteen nieuwsgierig. Wat is er gebeurd? Is er iemand gewond? Die oerimpuls heb ik ook.”

Slachtoffers en hun families, maar ook hulpdiensten, vragen het fotomateriaal van Grijseels op om dit tijdens een assessment te bespreken of als leermoment te gebruiken.