Jeremia (10) is nergens bang voor. ‘Niet dat ik weet in ieder geval.’

Kickboksen is Jeremiah’s uitlaatklep. “Ik hou ervan om te kunnen slaan en slaan. En schoppen is ook leuk.” Jeremiah is daarom geïnteresseerd in een carrière als professioneel kickbokser, maar hij is er nog niet helemaal zeker van.

“Er zijn ook andere dingen die ik wil doen. Bijvoorbeeld het starten van een eigen kledingbedrijf, zoals mijn vader. Ik hou heel erg van kleding en ik hou van winkelen. Ik heb een beetje een stedelijke stijl.”

Voor zo’n onderneming heeft Jeremiah startkapitaal nodig. “Ik wil winkels in verschillende steden hebben, dus ik moet eerst geld verdienen. Daarom denk ik dat ik in crypto’s of bitcoins ga investeren. Op dit moment heb ik geen geld. Sterker nog, nu ik alles uitgeef, wil ik vaak dure dingen. Daarom zeggen mijn vader en mijn extra moeder Iva vaak: spaar ervoor.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Met het geld dat hij later verdient wil hij een huis kopen in Barcelona. “Ik wil daar wonen met papa, mijn extra moeder, mijn zus Joanna, onze hond en mijn grootmoeder. En ik wil een huis in Indonesië. Mijn grootmoeder kwam met het eerste schip uit Indonesië naar Nederland en vertelt vaak boeiende verhalen. Ze woonde in de jungle en vertelde me ooit dat mijn overgrootvader in een auto zat en over een kuil reed. Toen hij ging kijken bleek het een slang te zijn die een hond had opgegeten. En mijn overgrootmoeder kwam eens de slaapkamer binnen en dacht allerlei riemen te zien. “Het bleken slangen te zijn.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Voor sommigen misschien een reden om niet naar Indonesië te gaan, maar deze verhalen spreken Jeremia aan. “Ik hou van de natuur en ben nergens bang voor. Tenminste, niet dat ik weet.

Vorige week was Jeremia met zijn klas op kamp. “Wij fietsten naar Castricum aan Zee. Het was erg leuk, alleen hadden enkele kinderen een man met een bivakmuts gezien. We achtervolgen hem met stokken. Op een gegeven moment zagen ze een struik bewegen, wij dachten: we hebben hem! Maar het bleek een loper te zijn. ‘s Avonds vertelden we elkaar spookverhalen rond het kampvuur. Dat maakte een kind bang. “Dus begonnen we hem grappige verhalen te vertellen om hem weer te kalmeren.”