Dada’s Troost: “Onze muziek moet een verrassing zijn”

“Draag je oordopjes?” Het is meestal niet een zin die een gesprek op gang brengt. Dit interview wel. Rockgroep Helmond Dada’s Troost presenteerde afgelopen zaterdag in het Muziekcafé hun nieuwe album ‘Becky Stage Ladder’. Het interview vond plaats tijdens de soundcheck. DitisHelmond sprak met bassist en leider Pieter van den Berkmortel, gitarist Dirk van Duijnhoven en drummer Jim van de Kerkhof. “Als je in het Engels zingt, hoef je de tekst niet uit te leggen.”

Dada’s Troost bestaat ruim elf jaar en in die periode bracht de band drie studioalbums uit. De meest recente heet ‘Becky Stage Ladder’ en is de eerste prestatie die in het Engels wordt gezongen. De vorige albums waren in het Nederlands. “Dit album is autobiografisch. Ik schrijf over dingen die ik heb meegemaakt. Iets wat voor mij niet gemakkelijk was om te doen. Door deze verhalen in het Engels te zingen, hoef ik ze niet uit te leggen”, zegt Van den Berkmortel.

De zanger vertelt dat hij wel eens wordt aangesproken door mensen die hem vragen naar zijn Nederlandse teksten: “Als je in je moedertaal zingt, let iedereen veel op de woorden. Als u een woord niet correct uitspreekt, zullen zij u dat vertellen. Soms willen mensen ook weten wat het idee achter een nummer is. Dat is voor mij niet nodig. “Ik wil het idee achter een nummer niet aan elke talkshowtafel uitleggen, zoals de tekstschrijver van Bløf.”

Twijfel
De overgang van het Nederlands naar het Engels verliep soepel. “Het idee ontstond in de tijd van het coronavirus. Iedereen zat thuis vast en ik luisterde in die tijd veel naar muziek. Vooral David Bowie en Nick Cave. We hadden ook net een nieuwe drummer aangenomen en zijn komst veranderde veel. Even was er enige twijfel over wat we gingen doen: een nieuwe band starten en opnieuw opstarten of doorgaan als Dada’s Troost in het Engels. “Wij kozen voor het laatste.”

Naast een andere taal koos de band ook voor een ander geluid. Meer elektronisch. “Tijdens het coronavirus moesten we meer op onszelf vertrouwen”, legt Van Duijnhoven uit. “Wat we allemaal wilden was een andere richting. Het was tijd voor iets nieuws en dus begonnen we te experimenteren met het geluid van onze band. Ik ben fan van postpunkbands als Joy Division en Interpol en die invloeden zijn terug te horen op dit album. Het klinkt iets donkerder en zwaarder dan wat we gewend zijn.”

Goede klik
Zonder te toeren hebben we veel tijd in de studio doorgebracht om het album te perfectioneren. Ze schreven ook meer als band. “Van den Berkmortel kan worden beschouwd als het brein achter Dada’s Troost”, aldus de gitarist. “Hij creëert de structuur en bedenkt de teksten. Dan buig ik me over de melodieën en zie het skelet dat er al is. “Nu werken we echt als een groep.”

Van de Kerkhof is nog maar kort bij de groep, maar hij heeft al zijn stempel gedrukt op het geluid van de groep: “We passen gewoon goed bij elkaar. Dit zorgt ervoor dat het maken van nummers soepel verloopt. We maken nummers die we leuk vinden en waar we graag naar luisteren.”

moeilijke levering
Het maken van de tracks verliep vlot, maar het duurde even voordat ze in hun huidige vorm uitkwamen. “Ik denk dat er van elk nummer minstens dertig demoversies zijn. Ze werkten dagenlang tot laat in de studio om het goed te krijgen. Sterker nog, het moet geperfectioneerd worden”, zegt Van den Berkmortel. Het was een moeilijke bevalling, maar uiteindelijk kwam ‘Becky Stage Ladder’ op aarde.

“Wat betekent de albumtitel? Eigenlijk niets. Terwijl ik door Duitsland reed, zag ik graffiti ondertekend met wat ik dacht dat het ‘Beckty Stage Ladder’ was. Ik heb het verkeerd gelezen, want het was ‘Becky & Stace’. Maar goed, die naam bleef hangen”, legt de zanger uit. De drummer vult aan: “Het klinkt goed. Het klinkt geweldig, maar je weet niet wat je moet verwachten. Naar welk genre ga je luisteren? De titel zegt niets.” weg. Dat is wat het zou moeten zijn: een verrassing.

Het album is te beluisteren op alle streamingdiensten.