Omroep Flevoland – Nieuws – ‘Vernederende’ video’s van bewoners met dementie zijn volgens het Openbaar Ministerie pestgedrag

De vernederende video’s van een dementerende bewoner die vorig jaar in zorgcentrum Coloriet werden gemaakt, kunnen de filmmaker niet worden verweten. Dat stelde de advocaat van een stagiaire (21 jaar) uit Lelystad woensdag in de rechtbank. Volgens de advocaat bestond er op de betreffende afdeling een ‘verwerpelijke bedrijfscultuur’ en was ook zijn cliënt daarvan de dupe. Coloriet zou intern veranderingen moeten doorvoeren.

De stagiair verscheen woensdag samen met zijn voormalige stagebegeleider (33) uit Lelystad voor de rechter. Ze werden beschuldigd van dwang. Dat betekent dat je iemand dwingt iets te doen of iets doet dat iemand moet tolereren. De twee maakten in februari vorig jaar een video met de vrouw die aan dementie lijdt. Een maand later maakte de gevangene een tweede video met dezelfde bewoner.

Hulp voor steunkousen
In de eerste video zie je hoe de stagebegeleider een hulpmiddel gebruikt bij het aantrekken van steunkousen. “Het is een grote zwarte buis. Met een beetje fantasie lijkt het op een enorme penis. Op de afdeling maken we er vaak grapjes over. De bewoners lachen er altijd om.”

De stagebegeleider, die vier jaar op de afdeling had gewerkt, plaatste het buisje tegen haar kruis en bracht het vervolgens naar het gezicht van de bewoner, die op een stoel zat. Hij tikte met zijn vinger op de neus van de vrouw en vervolgens op de kom, waarna de oude vrouw haar mond opende en haar beet.

Gefilmd
Volgens de officier van justitie was er sprake van ‘intimiderend gedrag’. De Lelystedelaar noemt het liever een ‘foute grap’. Hij zei dat hij niet wist dat zijn stagiair de situatie aan het filmen was.

“Ik heb twaalf jaar in de zorg gewerkt met veel liefde voor mijn cliënten. Het is hard werken, soms moeten wij als medewerkers grapjes maken om het luchtig te houden. Zo heb ik het ook gezien, ik heb nooit de verkeerde bedoelingen gehad.”

De gevangene verspreidde de video onder collega’s en in een Telegramgroep waar hij actief was. In die groep zou hij vaak vreemde foto’s en video’s van zijn stage hebben gedeeld.

Meer materiaal
Een maand later maakte hij de video opnieuw in zijn eentje met dezelfde bewoner, van wie hij zei dat hij altijd op alles beet. Een lid van de Telegramgroep bracht hem naar de politie, die inderdaad nog veel meer materiaal op zijn telefoon aantrof. Voor dat andere materiaal werd hij wegens gebrek aan bewijs niet vervolgd.

Volgens de gedetineerde had hij, net als zijn leidinggevende, geen kwade bedoelingen. De uit Syrië gevluchte student wilde graag aansluiten bij zijn stage. “Iedereen deed daar gek en grappig. Ik vond het normaal om klanten zo te behandelen, de medewerkers maakten vaak grappige foto’s en filmpjes.”

“Vernederd en lastiggevallen”
Volgens zijn advocaat is hij slachtoffer geworden van Coloriets ‘verwerpelijke bedrijfscultuur’. Ook vraagt ​​hij zich af of er werkelijk iets strafbaars is gebeurd. “De bewoner is niet gedwongen. Het filmpje is bovendien heel kort. Dat het moreel ongepast is, wil nog niet zeggen dat het strafbaar is.”

Maar de officier van justitie is het daar niet mee eens. “Het is ontroerend om de beelden te zien. Het gaat om slachtoffers die het meest kwetsbaar zijn. Ze zijn vernederd en geïntimideerd. Dat moet ook voor de familie heel ontroerend zijn geweest.” Hij eiste 120 uur taakstraf, waarvan 40 uur voorwaardelijk voor beide verdachten.

‘Ik schaam me zo’
De stagiair en zijn begeleider werken niet meer bij Coloriet, maar in de horeca. Ze willen graag terugkeren naar de gezondheidszorg. “Mijn hart ligt bij de zorg. Ik heb het altijd met veel liefde gedaan. Ik zou die grap nooit meer maken.”

De gevangene zei dat hij ook van zijn fouten had geleerd. “Ik schaam me. Wat zou er gebeuren als iemand dit mijn grootmoeder zou aandoen, of later mijn moeder?”

ik heb meer tijd nodig
In werkelijkheid zou de rechter woensdag onmiddellijk uitspraak doen, maar hij legde uit dat hij meer tijd nodig had om tot zijn oordeel te komen. Dat zal de komende twee weken niet gebeuren.