Naast het resultaat maakt SC Cambuur wederom de slogan waar: “Het is nooit stil geweest op het Cambuurplein”

De rol van Cambuur in de competitie was immers al gespeeld. Het scenario dat al maanden aan het broeden was, werd vorige week eindelijk werkelijkheid met een nederlaag tegen Roda JC. De play-offs zijn voorbij en de kansen op promotie zijn voorbij. Conclusie? Een meer dan terecht resultaat na een behoorlijk dramatisch seizoen. De oorzaken zijn al bekend: de selectie was te smal en te weinig kwaliteit, er was maandenlang een technisch vacuüm en er vond een coachwissel plaats. Kortom een ​​seizoen om snel te vergeten.

Maar dat alles was ondergeschikt aan het grotere belang van de vrijdagavond: afscheid nemen van het Cambuurstadion, het karakteristieke huis waar spelers, coaches, staf, vrijwilligers en nog veel meer fans talloze dierbare herinneringen bewaren. Een stadion dat voetbal ademt. Waar wereldkampioen Ajax werd verslagen, waar Oscar Zijlstra met een doelpunt een nationale cultheld werd en waar Bartholomew Ogbeche het trauma tegen SC Heerenveen overwon.

Vlak voor het startschot werd op de noordtribune een enorm spandoek gehesen met de tekst: ‘Op het Cambuurplein is het nooit maak je geen zorgen staat’. Een slogan die vrijdagavond opnieuw werd gehonoreerd. Al voor de wedstrijd brachten dj’s de sfeer op gang, speelde een folkzangeres ‘Het Woanskip’ en wapperden blauw-gele vlaggen vrolijk op vrijwel alle tribunes. De sfeer deed een beetje denken aan de bekerfinale tegen NEC, toen het stadion op zijn grondvesten schudde.

Zoals gezegd deed het verloop van de wedstrijd er weinig toe, maar het was wel een voordeel dat de mannen van Henk de Jong een groot deel van de wedstrijd hun wil aan de rivaal oplegden. Een doelpunt van Roberts Uldrikis in de 25e minuut, met een ferme kopbal, zette Cambuur meer dan terecht op voorsprong. Op enkele kleine lekke banden na vormde Helmond Sport, dat ook niets meer had om voor te spelen, vrijwel geen gevaar voor de Leeuwarders.

Het spel van Cambuur was een verademing vergeleken met het karakterloze voetbal dat de ploeg eerder dit seizoen zo vaak liet zien. Al was niet alles perfect en had de rivaal niet bepaald de beste dag: er werden over het hele veld flink wat duels gewonnen en de verdedigers kozen ervoor om de bal verder naar voren te spelen dan voorheen om het aanvallende spel van achteren vorm te geven. Voor de verandering zaten de fans behoorlijk ontspannen op de tribunes.

waardig afscheid

Maar Cambuur zou Cambuur dit seizoen niet zijn als ze geen doelpunt tegen kregen. De wedstrijd tegen Helmond Sport was geen uitzondering. Met nog ruim tien minuten te gaan schoot invaller Hakon Lorentzen de bal tegen de touwen. Dit deed echter weinig af aan de feestvreugde op de tribunes. De wedstrijd werd zelfs even stilgelegd omdat er op de noordtribune talloze fakkels werden aangestoken. De rook die over het veld opsteeg, met het vuurwerk op de achtergrond, was een surrealistisch schouwspel.

De eindstand veranderde niet meer, maar dat maakte voor niemand meer uit in het Cambuurstadion. Ongeacht de uitslag zal de wedstrijd tegen Helmond Sport de geschiedenis ingaan als een memorabele wedstrijd. Eén waarin niet alleen waardig afscheid werd genomen van het stadion, maar ook van diverse spelers. Onder hen Jhondly van der Meer, Sekou Sylla, Marco Tol, Vito Wormgoor en Michael Breij. Na vijf seizoenen trouwe dienst kreeg Breij een staande ovatie van het thuispubliek.