Ondanks de noodverklaring is er geen opvang voor daklozen

Wat doe je als je dakloos bent, een urgentieverklaring hebt, maar door woningnood geen woning kunt vinden? Alice van der Plas van Omroep Brabant sprak met Antoine en John uit Helmond. Ze zitten allebei in een daklozenopvang en hebben een noodverklaring. “Maar dan moet dat huis er eerst wel zijn.”

Het is een heilige graal voor iedereen die zijn huis dreigt te verliezen en geen geld heeft om een ​​dure woning te kopen of te huren: een urgentieverklaring voor de sociale woningbouw. Maar zelfs als je het hebt, moet je soms maanden wachten. En het woningtekort helpt niet mee. Antoine en John de Helmond zitten in een daklozenopvang en hebben een noodverklaring. “Maar dan moet dat huis er eerst wel zijn.”

Huizentekort
Het woningtekort heeft gevolgen voor mensen die in sociale opvanghuizen wonen en klaar zijn voor een eigen woning. “Het is een verstopte ader”, zegt Antoine, die niet wil dat zijn achternaam op internet verschijnt. “Want hier konden veel mensen hun eigen huis betrekken. En mensen die naar een opvangcentrum zouden moeten, kunnen dat niet snel.” Volgens de Stichting Sociale Opvang Helmond zijn de opvangplekken vol. Door het woningtekort stagneert de stroom en moeten mensen steeds langer wachten op een plek in de opvang. Ondertussen ziet de stichting het aantal daklozen toenemen en steeds meer mensen uit verschillende doelgroepen.

Stigma
Het zijn steeds vaker mensen die een baan hebben, een huis bezitten, getrouwd zijn en kinderen hebben. En dat geldt ook voor Antoine en John, die na een scheiding dakloos raakten. Antoine had bijvoorbeeld een eigen bedrijf. En John werkt in de restaurantindustrie. “Ik heb het gevoel dat ik hier een plek vrijhoud voor mensen die het nodig hebben”, zegt hij. John wil ook af van het stigma rond daklozen. “Mensen denken aan iemand die drugs gebruikt, maar dat is niet altijd het geval. Denk bijvoorbeeld aan de coronacrisis. Ik werk in restauratie en muziek. Ik ken mensen die buiten hun schuld in de problemen zijn gekomen. “Het is hen echt overkomen.”

Overleven
John sliep in een kamp. Antoine in het bos en in zijn auto op verschillende parkeerplaatsen. Samen met anderen die ook in hun auto sliepen. “We wisselden vaak van locatie omdat we bang waren dat mensen de politie zouden bellen. Ik voelde me erg onzeker. “Het was een regelrechte ramp.” In mei 2023 bereikte Antoine zijn dieptepunt en wendde zich tot SMO. “Ik moest vijf maanden wachten op een plek en ik dacht: oh God. Noodopvang was geen optie. Het lawaai daar, mensen die op straat vechten om een ​​bed omdat er niet genoeg plaatsen zijn. Het is overleven. Ik neem het ze niet kwalijk”.

Mooie dingen
Toen Antoine eindelijk naar het asiel kon, staarde hij twee uur lang naar de douche. “Ik kon het niet geloven. Mijn eigen douche die ik kon gebruiken wanneer ik maar wilde.” Beetje bij beetje begon hij het licht weer te zien. “Ik wil geweldige dingen doen. Zijn bedrijf opnieuw opstarten is een van zijn dromen.” volgens Antoine heeft hij een huis nodig “Dit betekent dat ik mijn kinderen weer kan zien en ze kan helpen met hun huiswerk. Ik wil mijn leven terug en daar hoort een huis bij.”

antonio