Ruisende Bladeren – De Loop Weekkrant Helmond

4 minuten geleden

Natuur

De afgelopen weken heb ik meerdere verzoeken ontvangen. De race schrijf opnieuw over natuur en landschap. Het is zeker niet zo dat je dat niet wilt, maar ik vraag me af of het zin heeft om dat te doen… Ik kan daar wat meer over uitleggen, maar eerst wil ik vragen of je dat kunt kom vlak voor Pasen, vrijdag 29 maart, bij ons langs. In het NOS Journaal van 18.00 of 20.00 uur hoorde je wat milieuactivist en cultuurhistoricus Bert Maes vanuit Limburg uitlegde over de weinige overgebleven oerbossen in Nederland en hoe hun voortbestaan ​​behouden blijft. Bent u momenteel bedreigd door het planten van de verkeerde bomen?

Wat mijn lieve collega Maes onlangs in het nieuws zei, doet mij denken aan wat ik in 2020 hoorde over Berkendonk van iemand bij het IVN in Helmond. In Berkendonk waren alle jonge bomen die daar waren geplant verdord. Later sprak ik met Bert Maes over het beplantingsplan dat ik kreeg. Zoals we al zeiden was de situatie in Berkendonk min of meer vergelijkbaar met wat Maes onlangs in het NOS Journaal uitlegde. Wat in Berkendonk niet goed ging was: 1) ze plantten in Berkendonk geen inheemse loofbomen en 2) ze gebruikten soorten die tot klei en deels vochtige gronden behoren, terwijl er in Berkendonk sprake is van een arme, droge zandgrond met akkers geschiedenis . . De conclusie moet zijn dat deze plantages ecologisch niet verantwoord waren. Mogelijk beschikten zij niet over de kennis om te vertrouwen op wat er van nature op het terrein voorkomt, namelijk de inheemse planten.

Af en toe bezoek ik Bert Maes in Utrecht. Bij de koffie bespraken we vooral de zorgen die ons kwellen over de oeroude natuur en het landschap die in Nederland kunnen worden aangemerkt als waardevol ecologisch erfgoed, en hoe daarmee onzorgvuldig en vaak onwetend wordt omgegaan. Hoewel Maes al veel heeft gepubliceerd, lijkt het erop dat organisaties als gemeenten er nauwelijks iets van willen weten. Toen hij in 2021, na ruim dertig jaar onderzoek, de 720 pagina’s tellende ‘Atlas of Wild Trees and Shrubs’ (Pictures Publishers) publiceerde, door Volkskrant een artikel over hem op 2 juli. Daarin introduceerde Maes de term ‘pratende bomen’. Omdat ze het niet weten, praten mensen over de bomen die ze ergens zouden willen planten. Dit zou ook kunnen verklaren wat er eerder bij Berkendonk werd aangeplant.

FOTO

Ik liet het onlangs aan Bert Maes zien. Dit plaatje omdat hij mij een paar jaar geleden vertelde dat de Eindhovense gracht en het landschap eromheen een waar groen monument vormen. (Deze foto heb ik vorig jaar in de zomer gemaakt). De Eindhovense gracht herken je vast wel. Het meest bijzondere vind je iets verderop, de plek waar de Goorloop het kanaal kruist.

Als ik je meer zou willen vertellen over de eeuwenoude wildernis rond dit kanaal, zou ik beginnen met een kaart uit 1850. (Deze is te vinden via de website van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed.)

Maar wat is er zo gênant? Er zijn mensen die geloven dat dat het enige belangrijke is elk Zij moeten van de mogelijkheid gebruik kunnen maken om zoveel mogelijk geld voor zichzelf te verdienen. En als ik ze uitleg waarom het landschap rond de Eindhovense gracht zo waardevol is, verpesten ze het snel op basis van roddels over businessmodellen en dergelijke. (Hoewel het de hele aarde zal vernietigen, lijken de commerciële winsten niet te stoppen…)

De komende weken ga ik wat onderzoek doen om te zien wat ik later, na een korte pauze hier, veilig, kan zeggen over de grote waarde van natuur en landschap in en rond Helmond. Vooral die mensen die regeren en die niets of te weinig weten van het enorme belang van groen landschappelijk erfgoed.

Iedereen die zich nu geroepen voelt, wil ik adviseren om het werk van Bert Maes, eerst van Herman Tjeenk Willink, te lezen, HET GETIJDE TEGEN lezen. Of als u niet genoeg tijd heeft, lees dan de brief die oud-ambtenaar Herman Wals vorige week, 4 april 2024, in ‘De Groene Amsterdammer’ stuurde, op pagina 71.