close
close

WarmThuis, waar je kunt zijn

ZUIDERMEER – ‘Wij geloven dat alle mensen met dementie een prettig leven kunnen hebben. Daarbij houden wij altijd onze kernwaarden herkenbaarheid, nabijheid, vrijheid en zelfsturing voor ogen. Bij WarmThuis maken bewoners, hun naasten, vrijwilligers en medewerkers er een geweldige dag van. Dat is het doel, elke dag.’

Inmiddels is WarmThuis een begrip en toonaangevend in de dementiezorg met vestigingen in Oterleek, Grosthuizen en Zuidermeer. Op laatstgenoemde locatie maken we kennis met Jonie en Anita, al jaren in dienst en vertellen we meer over de missie en visie van WarmThuis.

Want hoe is WarmThuis ontstaan?
Jonie: ‘Dit centrum bestaat al sinds 2010, maar het idee ontstond al door drie mannen met jarenlange ervaring in de dementiezorg, Hans Houweling, René de Vries en Hugo van Waarde. Ze hadden een soort idee van hoe de zorg eruit zou moeten zien, dus niet drie verdiepingen achterin een verpleeghuis, maar in een huis, op de begane grond, kleinschalig, zonder geüniformeerde medewerkers maar wel heel herkenbaar en aanspreekbaar. zorgen maken, om het zo maar te zeggen.

Vrijheid, geborgenheid, herkenbaarheid en nabijheid waren voor hen belangrijk. En dan, voor zover mogelijk, de grenzen verleggen van wat mogelijk is om mensen met dementie een zo goed mogelijk leven te geven.’

Dus het begon allemaal hier in Zuidermeer?
Anita: ‘Ja, het land was heel belangrijk voor de drie mannen. Het moest een open karakter hebben met wat dieren en waar mensen vanaf de begane grond naar buiten konden. De boerderij was meteen de ideale locatie. Destijds was het wat vervallen, maar er werd veel tijd besteed aan renovatie, ook om het dorpse karakter te behouden, waar het van buitenaf niet op een verpleeghuis lijkt. Hetzelfde gebeurde later met de locaties Oterleek en Grosthuizen, waar een prachtige boerderij staat met daarachter woningen.

Is het juist deze openheid die mensen een herkenbaar gevoel moet geven?
‘Het zijn mensen die hier wonen, allemaal mensen met een vol leven en meer levenservaring dan de onze. Behandel ze dienovereenkomstig. Toevallig hebben ze dementie, wat een extra bonus is. Als medewerkers zijn we hier allemaal goed in opgeleid, maar het gaat om mensen. Vanwege hun geschiedenis, wat ze leuk en belangrijk vonden, want dan willen wij hier zo’n situatie creëren. Zelfs als ze zich niet alles herinneren, zijn wij er om te helpen. Met bepaalde regels, maar vooral met veel vrijheid. Een betekenisvolle omgeving en de juiste aanpak van familie, vrijwilligers en medewerkers zijn noodzakelijk om de persoon zowel fysiek als sociaal zo zelfstandig mogelijk te laten functioneren.

Er zijn geen vaste uren voor bezoek, wij zorgen voor de zorg, maar de liefde en zorg van familie en vrienden zijn noodzakelijk, zodat u zich hier altijd welkom voelt. Het is niet alleen de woning van de bewoners, maar ook van de familie. Voel je vrij, zet koffie, ga wandelen.”

Hoe is het om hier te werken?
‘Het vergt wat lef om buiten de gezondheidszorg te kunnen denken, terwijl onze training daar juist op gericht was. Soms doen we hier gezamenlijke activiteiten, maar mensen kunnen eten en koken wanneer ze willen, eventueel met onze hulp of die van de familie. Of je nu om zeven of tien uur wilt douchen of slapen, alles mag. Soms is hij ook behoorlijk impulsief en leeft hij mee met de waan van de dag. Als het mooi weer is, besluiten we misschien om de bus te pakken en ergens een ijsje te gaan eten. Je kunt bingo organiseren, maar sommige mensen houden van puzzelen, anderen lezen graag een goed boek en weer anderen gaan liever wandelen. Ook wij hebben onze dagbesteding, maar we kijken altijd naar het individu. Laat mensen doen wat ze leuk vinden en wat ze gewend zijn. Ook met slecht weer gaan we vaak naar buiten, want ook als je dementie hebt, kun je regen op je hoofd krijgen en de wind voelen.’

Dat vergt flexibiliteit en ik kan me voorstellen dat geen dag hetzelfde is.’
En dat is het mooie hiervan. Laten we eerst zeggen dat ook andere verpleeghuizen hard werken en de nodige zorg en liefde bieden, maar dit is een uniek concept, dat ons niet alleen als zorgmedewerkers, maar ook als mensen veel verder heeft gebracht. Natuurlijk brengen we daar waar nodig wat structuur aan, want het zijn mensen met dementie, maar in de kern gaat het altijd om de regie van de bewoner.’

Jonie beëindigt het gesprek uiteindelijk met krachtige woorden: ‘Wij vragen sollicitanten altijd: heb je nog een beetje liefde te geven?’ Want dat is waar het allemaal om draait. “Wij geven zo veel om deze bewoners dat zorg vanzelfsprekend is.”

Wil je meer weten over WarmThuis? Kijk dan eens op de website: https://warmthuis.nl

Dit artikel verscheen eerder in de voorjaarseditie van onze krant 2024. Update

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *