Geen helden meer / jaren tachtig kunst

De jaren tachtig draaiden om economische achteruitgang, anarchie, de dreiging van kernwapens, overweldiging en weinig vooruitzichten. Maar het is ook de tijd van de nieuwe golf, van grote vrijheid van denken en een tegengestelde houding ten opzichte van status. Het brengt ook veel vrijheid in de kunst: strenge dogma’s en strenge stijleisen worden omvergeworpen. Dit wordt vervangen door wilde penseelstreken en heldere, intens gekleurde verf. Kunstenaars werken meer vanuit hun gevoel dan vanuit hun hoofd.

Dit decennium gaat kunst over een terugkeer naar de schilderkunst. In Nederland, Duitsland, Frankrijk en Italië zijn het vooral jonge kunstenaars die het penseel oppakken en daarmee de wereld om hen heen en haar geschiedenis op het doek vastleggen. Voor het eerst hebben Amerikaanse graffitikunstenaars een podium in een galerie of museum. Industriële spuitverf gaat van metrodeuren tot canvas of museummuur.

In deze jaren werd de basis gelegd voor de collectie moderne en hedendaagse kunst. Het werk is in de voorhoede verworven. Het Helmond Museum is een van de weinige plekken in Nederland waar de schilderkunst uit de jaren tachtig zo goed vertegenwoordigd is: van graffiti tot neo-expressionistische stromingen als Vrije Figuratie en Neue Wilden.

Zo’n veertig jaar later herdenken we deze periode en tonen we een selectie uit de omvangrijke collectie verworven in de periode 1978 – 1988. De titel van de tentoonstelling, ‘No More Heroes’, is ontleend aan een nummer van The Stranglers en verwijst hiernaar. bijzondere periode waarin vrijheid, weinig regels en anarchie heersen. Met werken van onder meer René Daniëls, Blade, Rammellzee, Reinier Lucassen, Roger Raveel, Alphons Freijmuth, Milan Kunc, Robert Combas, François Boisrond en Chuck Nanney.