Klimaatcolumn Burgemeester: ‘commitment’ – Ditishelmond.nl

Het stond op het punt aan te komen. Zolang ze jong zijn, wordt ouderlijk toezicht getolereerd. Het idee dat beslissingen uit liefde voor je worden genomen, domineert de drang naar vrijheid. De adolescentie valt samen met een verlangen naar autonomie. Natuurlijk begrijp ik het perfect. Je moet een goede opleiding hebben als je antwoord wilt hebben op alle argumenten waarmee je kroost je ervan probeert te overtuigen dat het pas leuk wordt als de straatlantaarns aangaan.

En dus vroeg Karel, een eigenwijze en ondernemende hengst waar ik in een vorige column over vertelde, mij om verantwoording af te leggen. Ik had de indruk dat we duidelijke afspraken hadden gemaakt over huisarrest tijdens het broedseizoen van de vogels. Maar Karel kwam er langzaam achter dat er thuis weinig te doen was, vooral als het personeel buitenshuis werkte.

Steeds vaker vond ik hem op zijn achterpoten voor het keukenraam staan ​​en verlangend naar de grote wereld kijken. Met klagende miauwen maakte hij mij duidelijk dat ik in feite zijn identiteit ontkende door hem de toegang tot de tuin te ontzeggen. Want daar begint het. Je geeft ze de vinger en tja, de rest is al bekend.

Kom dan, na lang en volwassen overleg hebben we afgesproken dat je in de buurt blijft en als ik je bel, kom je meteen. Maar de grenzen strekten zich steeds verder uit tot aangrenzende percelen, het einde van de straat en om de hoek. Beetje bij beetje verdween hij uit mijn zicht. Ik heb geen idee wat hij aan het doen was. Hij kwam pas thuis als hij honger had en viel daarna meteen van uitputting in slaap voordat ik het verhaal uit had.
En daarmee hebben we een compromis bereikt. Na het eten blijf je thuis, in het donker heb je niets te doen. Het roodborstje, dat niet de meest ongeïnteresseerde is, accepteerde het namens zijn metgezellen. Voorlopig lijkt het erop dat de vrede is teruggekeerd.

Foto en tekst: Brigitte van de Koevering, klimaatburgemeester van Helmond