Laura Bromet, gedeputeerde GroenLinks-PvdA: 'Ik ben de politiek ingegaan vanwege de idioot'

Purmerend

“Ik ben er geboren, getrouwd (je kon er gratis trouwen) en ging er naar de middelbare school. Ik heb er altijd erg van genoten. Purmerend heeft een slechte reputatie, de hele oude stad is gesloopt om er een winkelcentrum van te maken en bestaat uit eindeloze nieuwbouwwijken, maar als je het zo leuk hebt gehad op school in Purmerend, kun je overal ter wereld gelukkig zijn .”

“Ik was een verlegen kind, maar tegelijkertijd vastberaden. Ik wilde altijd alles vóór mij kunnen doen. Toen ik in het eerste jaar van de basisschool zat, kon ik nog steeds niet lezen of schrijven. Dat leer je daar, zei mijn moeder, maar ik bleef volhouden tot ze me leerde lezen en schrijven. Die verlegenheid heb ik nog steeds. Zondag was ik namens GroenLinks-PvdA aanwezig bij de Joodse Verzetsherdenking in Amsterdam. Dan staan er van die stoelen op straat en zit ik maar ergens. Nogal ongemakkelijk. Je hebt vertegenwoordigers die vervolgens de loco-burgemeester de hand schudden en heel uitgebreid vooraan gaan zitten om te laten zien dat ze er zijn. Ik heb een tweet gepost, maar ik weet niet of ze mij überhaupt hebben herkend.”

late bloei

“Als kind had ik altijd een visie: ik wilde een mooi huis, veel kinderen en een carrière. Op een gegeven moment had ik een mooi huis en vier kinderen, maar die carrière? Dat was mislukt. Mijn vader is documentairemaker en ik deed alle zakelijke zaken voor hem. Niets creatiefs. Tja, je kunt niet alles hebben in het leven, dacht ik destijds, maar na een tijdje begon ik me te vervelen. Hier in Ilpendam had ik last van zaken die beter geregeld hadden kunnen worden en al snel beland je bij de rijksdienst. Ik denk dat ik 40 was toen ik werd gevraagd om in de gemeenteraad te komen, voor GroenLinks. Maar ik was helemaal geen lid van die partij, ik was altijd een zwevende kiezer.”

“Ik vond het een lastige beslissing, ineens hoor je ergens bij. Er zijn altijd incidenten, mensen die iets stoms zeggen, en dat confronteert mij omdat ik toevallig ook lid ben van die club. Later ontdekte ik dat je zo’n feest ook zelf kunt organiseren. Nu ben ik een GroenLinkser in hart en nieren.”

slagers meisje

“Ik had geld nodig om mijn rijlessen te betalen en er was een vacature bij de plaatselijke slagerij. Ik vond het verschrikkelijk: tussen de strenge Noord-Nederlanders, de hele dag met je handen aan dat koude vlees. Tijdens mijn studententijd kwam ik terecht in een slagerij aan de PC Hooftstraat. Ik herinner me dat mijn baas tegen me zei: je moet chatten. Mevrouw, meneer, kijk eens hoe mooi de straat is! “Dat zou ik echt niet kunnen.”

“Ik begon steeds minder vlees te eten. Ik vind het nog steeds erg lekker, maar vanwege klimaatschade door vleesconsumptie en slachthuismisbruik kan ik het niet meer kopen. “Ik ben de politiek ingegaan om het systeem te veranderen, maar ik geloof dat je je als persoon moet gedragen in overeenstemming met wat je predikt.”

geestig

“Toen mijn broer werd geboren, was er niet genoeg ruimte in huis. Daarna heb ik samen met mijn vader een kamer in de schuur gebouwd. Die schuur stond aan het water, dus ik hoorde ‘s morgens vroeg altijd de prairievogels in mijn kamer, vooral de grutto’s. Dat geluid blijft in je hoofd hangen.”

“Ik zeg altijd: ik ben de politiek ingegaan vanwege de idioot. Het veenweidelandschap waar de grutto traditioneel graag komt, staat altijd onder druk, zeker in de buurt van Amsterdam. De ogen van projectontwikkelaars zijn er altijd op gericht, of die van ambitieuze politici die een industrieterrein voor hun stad willen bouwen. Hier zie je in de verte Amsterdam, dat is 8 kilometer verderop, maar in het midden ligt een Natura 2000-gebied, een middeleeuws landschap dat ik wil beschermen voor toekomstige generaties. De grutto, onze nationale vogel, is hiervan het symbool.”

Nerts

“Het is uit Nederland verdwenen. In de tijd van het coronavirus heb ik de nertsenhouderij zeer gesteund. De dieren bleken erg gevoelig voor corona en veroorzaakten ook de verspreiding. Dat was een goede reden om meteen de hele nertsenboerderij te laten verdwijnen. Dit zou al geleidelijk verdwijnen, maar zoals alles in de landbouw gebeurde dit te langzaam. En het bont, dat kun je echt niet verklaren. Mensen zeggen over vlees: ik vind het lekker en ik wil het eten, maar waarom zou je dieren in kooien houden als schuilplaats?

X

“Ik herinner me dat iemand zei: je moet op Twitter gaan, en ik dacht: wat een tijdverspilling. Maar ik ben er dol op. Als gekozen vertegenwoordiger voel ik een verantwoordelijkheid om te laten zien wat ik doe. Je kunt eens in de vier jaar verkozen worden en dan verwachten dat er een artikel over je geschreven wordt, maar dat is direct, elke dag. “Ik schrijf ook over hoe ik me verwonder over sneeuwklokjes in het maanlicht. Ik denk dat het helpt om te laten zien wie ik ben als persoon.”

“Maar X is een duister medium geworden. Sociale media worden structureel gebruikt door partijen die belang hebben bij afwijkende meningen in Nederland. Ik heb mijn reacties nu een paar maanden uitgeschakeld, alleen mensen die ik volg kunnen reageren. “Ze hebben mij op een georganiseerde manier aangevallen en ik wil geen voertuig voor haat zijn.”

PVV

“De helft van Ilpendam stemt op de PVV. Dat vertellen ze mij niet, dus ik kan er niet met ze over praten. Ik heb vaak het gevoel dat ik moet bewijzen dat ik een normaal mens ben. Mijn ouders kwamen hier in 1968, ik woon hier al mijn hele leven, maar sommige mensen beschouwen mij nog steeds als een importeur. “Dat soort mensen zeggen ze, en dan bedoelen ze mensen van buitenaf, mensen van links.”

“In het dorp heerst een informele machtsstructuur: de mensen in het bestuur van de voetbalclub, die ik ontmoet in het dorpscafé, die het gemeentehuis runnen. Een paar families die bepalen hoe het hier gaat. Toen ik in de gemeentepolitiek kwam en raadslid werd, gaven ze mij ook een machtspositie die volgens deze groepen niets voor mij was. “Ik voelde mij gesteund door de mensen die op mij hadden gestemd, maar ervaarde ook veel weerstand.”

papier container

«In Ilpendam is een prachtig park en voor de ingang stond een enorme container met oud papier. Als wethouder wilde ik die container weghalen om het park te verfraaien. Er ontstond grote commotie. Mensen dachten dat ik het wilde omdat mijn zus daar woonde, om haar te bevoordelen. Dat mondde uit in een twee uur durend gesprek op het gemeentehuis. Ik huil niet gemakkelijk, maar ik heb veel gehuild na dat gesprek, en zelfs nu komen er tranen als ik eraan denk. Het was gewoon niet waar. Ik ben de politiek ingegaan om onze stad te verfraaien. Ik heb gezorgd voor een mooi stadsplein, een brede school, een kinderdagverblijf en een tunnel zodat je de straat niet meer hoeft over te steken. Maar ik kreeg alleen maar klachten over een afvalcontainer.”

Fietspad

“In 2005 pleitte ik voor een fietspad tussen Ilpendam en Broek in Waterland. Er was een oud fietspadplan waar geen schakel in zat. Een stuk van 900 meter, het was niets, maar er werd al jaren over gesproken. Een paar jaar geleden werd het als niet levensvatbaar beschouwd. Dankzij de succesvolle lobby van een stadsbewoner ontstond er een groot verzet. We raakten er allemaal bij betrokken, alsof we een weg wilden aanleggen. Dat fietspad werd gepresenteerd als een bedreiging voor de naald. Dat had geen zin, tijdens het broedseizoen zouden we zelfs de weg afsluiten.”

“Ik denk dat je liefde voor de natuur kunt opwekken als je het aan mensen kunt laten zien. Maar het was niet zo bedoeld. Mijn zoon zit inmiddels in de gemeenteraad van GroenLinks en vroeg onlangs: moet ik dat fietspad voortzetten? Alsjeblieft, zei ik, laat hem met rust.’

Boerenprotesten

“Dat was intens. Afgelopen zomer zijn ze in mijn tuin geweest. Ik ben al maanden bang voor hem. Toen zei hij weer op Twitter: en nu gaan we naar Laura Bromet, en dat was soms op momenten dat mijn jongste dochter alleen thuis was. Dat voelt heel bedreigend. Maar ik weet: als ik de politie bel, komen ze.”

“Op een avond, vlak voor de pauze, hoorde ik twee tractoren aankomen met kuilgras, mest en plastic in grote aanhangwagens en mijn hele tuin vulde met afval. Ik probeerde een video te maken om bewijs te hebben, maar ik drukte uit zenuwen op de verkeerde knop. De politie en de rechercheurs kwamen en arresteerden de kinderen.”

“Ik heb het bewust stil gehouden, ik wilde de actie niet met aandacht belonen en vroeg mijn buurman om mij te helpen met opruimen. Dat was een dilemma, want hij is boer, en ik zei: ik begrijp dat ik je nu in een kamp zet. En ik vermoed dat u geen GroenLinks-kiezer bent. Maar hij hielp me het met zijn tractor uit de weg te ruimen. Het was zo veel dat er echt een groot team voor nodig was. Een andere buurman, ook een boer, zag wat er gebeurde. “Ze hebben mij allebei enorm gesteund.”

“Wat later zag ik allerlei auto’s langs de dam rijden. Toen bleek dat ze het in applicatiegroepen hadden gezet: we hebben de tuin van Laura Bromet gevuld, kijk maar eens.”

“Later had ik een gesprek met de twee jongens die het deden. Dat was schokkend. Ik probeerde ze uit te leggen dat je in een democratie vecht met woorden en niet met geweld, en dat het heel intimiderend is als ze bij je thuis op bezoek komen. “Die jongens zeiden net: ‘Ze komen binnenkort en schoppen ons van ons terrein.'”

A10 blokkades

“Ik begrijp de onmacht, maar ik begrijp ook dat mensen zeggen: moet het zo? Het verschil is uiteraard: de boeren hebben hele grote apparaten om de weg te blokkeren, de Extinction Rebellion-activisten hebben alleen hun eigen lichamen. En ze vechten voor tegenovergestelde dingen. Voor de kwetsbare boer, of tegen iets abstracts als klimaatverandering. Maar ik ben de politiek ingegaan om de strijd met woorden te voeren, en daar geloof ik in. Geweld is geen oplossing. Ik denk niet dat het blokkeren van een weg geweld is, maar het bezoeken van een politicus bij hem thuis met een tractor wel.”

keuken

“Ik heb zojuist mijn keuken geel geverfd. Het was groen, maar tijdens de verkiezingscampagne had ik behoefte aan een beetje zon in mijn leven. Je hebt één debat per dag, anders wacht je even. Dus begon ik mijn keuken te schilderen. Ik weet nog dat Femke Halsema zei toen ze de politiek verliet: nu heb ik eindelijk tijd om mijn keuken te schilderen. Blijkbaar is het schilderen van de keuken de beste uitweg voor politici.”

Laura Bromet, gedeputeerde GroenLinks-PvdA: ‘Ik ben de politiek ingegaan vanwege de idioot’

Purmerend

Leave a Reply Cancel reply