De hond Igor, het duiveltje dat uiteindelijk een engel bleek te zijn

Igor werd afgelopen mei gevangengenomen tijdens een NVWA-inval op het terrein van fokkerij Kwispel Enzo, samen met honderden andere honden. De dieren kregen geen goede verzorging, de kooien en het drinkwater waren vervuild en veel honden hadden gezondheidsproblemen.

Igor kwam terecht in een zogenaamde loods in Zaandam, waar gecontroleerd wordt of de dieren voldoende uithoudingsvermogen hebben om door te geven aan een nieuwe eigenaar. Daar zagen ze een zeer agressieve hond, waarvan ze niet eens konden inschatten hoe oud hij was, omdat hij zich erg verzette als ze naar zijn tanden probeerden te kijken.

Els Adams van Stichting Dieren en Projecten heeft afgelopen zomer voor de hond gezorgd. Dit zogenaamde ‘laatste kans’-opvangcentrum in het groene landschap van Nispen vangt dieren op die moeilijk te plaatsen of mishandeld zijn en nergens anders heen kunnen.

“In Zaandam waren de vooruitzichten somber”, zegt Els. “Ik moest beloven dat ik Igor niet psychisch zou laten lijden onder het leven zelf. En het is waar, hij was er slecht aan toe. Maar ik was vastbesloten hem een ​​kans te geven.”

Aanvankelijk gedroeg hij zich lelijk, uit pure angst. Bij het asiel besloten ze de Jack Russell een tijdje met rust te laten. “We hebben hem gewoon leuke dingen gegeven en hem een ​​beter gevoel gegeven.”

Omdat Igor niet gecastreerd was, namen zijn hormonen aanzienlijk toe. “Hij deed dingen die hij eigenlijk niet durfde. Alles was angstaanjagend, maar hij moest toch een beetje moed tonen. En daardoor ontstond er een soort conflict”, zegt Els.

Beetje bij beetje slaagde het team erin het vertrouwen van Igor te winnen. “Na een tijdje konden we hem ophalen en hij was blij dat ik hem over zijn hoofd aaide.”

Het trauma was echter niet verdwenen. “Je zag dat hij steeds meer van het leven begon te genieten, maar als je hem aan de lijn deed, bevroor hij helemaal. Hij kon nog geen meter lopen. We hebben van alles geprobeerd, maar hij bevroor gewoon. Zijn voorkant benen zouden lopen, maar met “Hij liet zich gewoon op zijn rug ronddragen. In zijn hoofd dacht hij dat hij verlamd was toen hij vastgebonden was. Zo kon hij urenlang op dezelfde plek zitten zonder te bewegen.”

Terwijl andere ‘Eerselhonden’ weer hond durfden te zijn en een nieuw baasje vonden, bleef Igor ronddwalen in Nispen. Els gaf echter niet op. “Dit mannetje is heel lief, maar hij wist het goed te verbergen. We hadden gehoopt dat het kwartje zou vallen, maar het kostte veel.”

Onverwachts viel het muntje en ging de schakelaar om. Igors benen begonnen weer te bewegen. Hij liep gewoon aan de riem, gedroeg zich braaf en zonder stress.

En dan, begin 2024, zes maanden na aankomst in het asiel, overheerst de triomf. Igor is herplaatst bij een nieuwe eigenaar. “Ik geef toe, qua inventiviteit hebben we er het maximale uit gehaald, maar het is gelukt”, zegt een dolgelukkige Els.

Nu woont hij in een twee onder één kap woning, waar aan de ene kant een echtpaar woont en aan de andere kant de schoonfamilie. “Igor heeft even gekeken en opa als bijzondere vriend gekozen. Hij ligt vrolijk op schoot en krijgt af en toe een stuk broodje. Het lijkt erop dat hij zijn plekje heeft gevonden. Gewoon fantastisch.”

In totaal hebben wij vijf ‘Eerselhonden’ gevolgd bij Stichting Dieren- en Projecten, hier lees je hoe ze afgelopen augustus als een hoop ellende arriveerden.