Pure vrijwilligers An en John van der Werf nemen afscheid van “hun” Oostergouw

‘Het woord NEE komt niet voor in ons vocabulaire’

Oostergouw biedt verpleging, Korsakovzorg en palliatieve zorg. Ook is er ruimte voor ouderen die herstellende zijn van een ziekenhuisopname en nog niet thuis kunnen wonen. Er zijn dagelijks activiteiten voor bewoners en ouderen in de buurt. Bewoners krijgen zorg van het team van assistenten, verzorgenden en verpleegkundigen. Vrijwilligers zijn echter steeds belangrijker in het reilen en zeilen van Oostergouw.

Het wordt drukker

Voor An begon het allemaal 32 jaar geleden toen ze vanwege artrose moest stoppen met werken als huishoudelijke hulp. “En stil blijven zitten was niets voor mij. Te doen? Het moest vrijwilligerswerk zijn. En dat begon eens in de veertien dagen, maar gaandeweg werd het steeds drukker.”

Haar man John is al 22 jaar vrijwilliger bij Oostergouw. Ze deden het dinsdag samen. “Omdat er op zondag heel weinig personeel was, hebben we ingegrepen en daar is nooit een einde aan gekomen. Tot afgelopen zondag.”

Melancholie

De vraag wat ga je doen werd jarenlang beantwoord met ‘hulp, het is prachtig werk’, maar krijgt nu door de ziekte van John een ander antwoord. An is nu mantelzorger voor haar man. “We kunnen geen enkel risico nemen. ‘Het mag niet vallen,’ zegt hij met glanzende ogen. “Het is door mij dat hij in Oostergouw is begonnen en nu moet ik hem door hem verlaten.” Die laatste woorden zegt hij met nostalgie. “Het is beter als je je eigen beslissingen kunt nemen. We hebben nog veel dingen te doen. Als we doorgingen, bestond het risico dat we in de weg zouden lopen. “Je zou het niet willen doen.”

grote variatie

Terwijl ze een reeks activiteiten opsommen, glimlacht het duo. “De variatie was zo groot. En het was ook nog eens goed voor onze conditie. Je weet niet hoeveel meter we langs de Oude Ketel hebben gelopen. Want als er bij het ontbijt hagelslag ontbrak, pakte je die op, hetzelfde met de melk of de servetten. Dan leg je ongemerkt vele kilometers af.”

‘Helpen, het is prachtig werk’

De situatie in het ‘land van de zorg’ is aanzienlijk veranderd in de ogen van het echtpaar dat nooit het woord NEE gebruikt. “Het is niet ten goede”, benadrukken ze in hun knusse huis in Sint Willibrordus, in Kalf. “Er komen steeds meer overheadkosten bij. Hooggeplaatste mannen die aankomen zonder ervaring. Laat dit soort mensen eerst een maand op de werkvloer werken. “Dan weten ze waar ze aan beginnen en wat ervoor nodig is.”

Jarenlang mantelzorger

Tijdens hun werkzame leven vervulde het echtpaar verschillende functies. Zo werkte An elf jaar bij kindergroep De Vlinder en was John jarenlang conciërge bij het inmiddels gesloopte MTS. Van hun twee kinderen (zoon en dochter) kregen ze vier kleinkinderen en de status van overgrootvader is aanstaande.

Hobby’s

Het duo heeft altijd tijd gehad voor hun hobby’s. “Tuinieren is onze passie en ons leven. Maar John was ook 27 jaar lang voetbaltrainer in Zilvermeeuwen, waar ik lid was van de schooloudercommissie, werkte in het buurthuis en in de buurtcontactgroep.”

Een bijzonder feit achter An’s naam is de vrachtwagenrijles. Een langverwachte wens die op zijn 80ste verjaardag in vervulling zou kunnen gaan. “Ik ben heel blij dat ik dat heb kunnen doen. “Net zoals we ontzettend blij en trots zijn op alles wat we voor onze buren hebben kunnen betekenen.”

Daarom werd er afgelopen zondag hartelijk afscheid genomen in Oostergouw.