Meer regels, minder lawaai tijdens de optocht in Helmond: ‘De sfeer is als vanouds’ | Brabant

“Hé, hé, hé, dat geluid valt mee”, roept hij vanaf de praalwagen De Kluppels op de Steenweg. De optocht is nog maar net begonnen en de sfeer is al goed. Het gebied is erg druk met carnavalsvierders, jong en oud gemengd.

Uren van tevoren zijn alle auto’s en deelnemers al gekeurd in de Warandelaan. Over veiligheid, over het goede verstand van chauffeurs en toezichthouders, maar ook over vragen als: komt er niet te veel geluid uit de speakers? Praalwagens die te veel decibel produceren, worden nu uit de optocht geweerd, na veel klachten daarover vorig jaar.

De Keiebijters hebben 35 vrijwilligers ingezet om de hele optocht goed te begeleiden en zijn vanaf acht uur ‘s ochtends druk bezig met onder meer het plaatsen van hekken en het in de juiste volgorde oplijnen van de praalwagens. Bij het West-Ende Hotel, tempel van het hof van de Helmondse carnavalsvereniging, is een commandopost ingericht om indien nodig aanpassingen te doen.

Dit jaar zijn de controles strenger, mede vanwege strengere regelgeving. “Deelnemers die vorig jaar zijn uitgesloten, doen dit jaar niet meer mee”, zegt Mark Ruyssenaars, voorzitter van de commissie buitenevenementen Keiebijters. “Het is carnaval, er is uitbundigheid en drinken hoort bij carnaval, maar niet bij de optocht. Met bier gooien is absoluut verboden.”

Maar alles gebeurt rustig en soepel. Er hebben zich geen incidenten voorgedaan, meldt een woordvoerder van De Keiebijters. “We zijn erg blij met de vooruitgang.”

De strengere regels zijn uiteraard een grote inspiratiebron voor de paradedeelnemers. Zoals de groep die op 22-jarige leeftijd te groot is geworden om nog aan te kunnen. mizunalle in de auto staan. Verzekeringsmaatschappij De Vereende, waar veel carnavalsverenigingen hun verzekering hebben, maakte begin februari plotseling bekend dat er nog maar twintig mensen in een auto mogen. En dus lopen er twee met een bordje voor de deur waarop staat: ‘Stuur nummer 22 van de auto’.

Een andere club kleedt zich in kostuums uit de jaren zeventig en loopt door de straten met een antieke platenspeler, levensgrote oordopjes en een ‘decibelmeter’.

Ook de vertrekkende burgemeester Elly Blanksma krijgt een plek in de optocht: ‘Mizunalle zoekt iemand die blij is’, staat op een van de bordjes. Er zijn ook veel verwijzingen naar het flowerpower-tijdperk met bloemen en vredestekens.

De drie drinkauto’s die vorig jaar te veel decibel produceerden zijn verboden, maar dat betekent niet dat jongeren helemaal niet meedoen. Zo is er een groep vrienden die van hun auto een echte gevangenis hebben gemaakt, met Donald Duck-graffiti en strafrechtelijke rechtszaken. Andere jongeren tonen buitenaardse wezens, ruimteraketten en een NASA-station en komen in contact met het publiek.

De meeste voorbijgangers vinden het prettig dat de speakers veel minder geluid uitstralen. Eigenlijk is het minder dan vorig jaar, geven ze aan. “Gelukkig hebben ze iets aan het lawaai van de auto’s gedaan”, zegt Jac van Hoof, die al zeker veertig jaar naar de optocht in Helmond kijkt.

Hij ziet dat er nog steeds veel vindingrijkheid zit onder de deelnemers die rennen, maar het lijkt jammer dat er minder praalwagens meedoen dan voorheen. Ze zijn er nog steeds, net als die in Stiphouts De Boezemvrienden, maar ze vormen een minderheid. “Toen kwamen er hele mooie exemplaren uit Aarle-Rixtel langs”, herinnert hij zich. “Maar het wordt steeds duurder om een ​​auto te produceren. Dat maakt het een beetje ingewikkeld.”

Minpuntje kan zijn dat de muziek niet continu speelt, zegt Carin Bird, die iets verder weg zit. “Anders zou je dat altijd constant horen, maar er zijn wel onderbrekingen.” Maar de sfeer is hetzelfde als altijd, denkt iedereen. “Dit komt door de interactie met het publiek, wat de optocht tot een succes maakt”, zegt Carins dochter Kelly.