Column: Klachten over muziek – Al het nieuws uit Enschede

Dinsdag 20 februari, 18.42 uur

Kolom

Mopperen: ontevredenheid over iets uiten. Er zit meestal een gevoel van woede of teleurstelling onder.

Ik doe het vaak als ik mezelf begeleid op de harp: mopperen als ik een valse noot hoor, omdat ik er last van heb dat ik die melodie niet goed kan spelen en dat ik weer de verkeerde snaar speel. Mijn muziekleraar lacht erom, maar merkt ook op dat het ‘me uit het moment haalt’. Muziek neemt je mee in het moment. En hoe belangrijk is dat? We maken ons vaak zorgen over het verleden, over wat was. En vooral met wat daar misging. Of we denken te veel aan morgen of een tijdstip dat nog verder in de toekomst ligt, en we weten niet hoe het zal aflopen. We bedenken van tevoren hoe iets zal gaan en maken ons zorgen, maar als het zover is, loopt het vaak anders dan verwacht.

‘Een valse noot spelen is niet belangrijk, maar spelen zonder passie is onvergeeflijk’

Als je muziek maakt en er gaat een noot mis, moet je blijven spelen of zingen. Het moment is voorbij, je kunt het niet meer terugkrijgen, het nummer gaat verder. Je kunt ook niet aan het tweede couplet werken als het refrein nog niet is afgelopen. Bij het maken van een schilderij kun je mogelijk een deel weglaten dat je niet mooi vindt. Of verander de kleur. Dit is niet mogelijk met de noten van een nummer. Je kunt alleen verder spelen of zingen. Maar veel belangrijker dan elke noot perfect laten klinken is inspiratie. Je neemt de luisteraar mee in je verhaal; die van de tekst en de melodie. Gevoel is dus veel belangrijker dan perfectie.

Henk, een goede vriend van mij, zei altijd: “De verkeerde noot spelen is niet belangrijk, maar spelen zonder passie is onvergeeflijk.” Dit staat letterlijk in het overlijdensbericht van de kapel waar hij speelde. Muziek was Henk’s passie en zijn leven! Deze man, van wie ik wist dat hij gelukkig en altijd opgewekt was, wilde geen verdrietige situaties als hij stierf. Het was oké om een ​​tijdje verdrietig te zijn omdat hij er niet meer was, maar daarna moest het leven verder, vond hij. Ik wilde een feestje als hij weg was. Ik keek er zelfs naar uit. Tijdens zijn aardse afscheid klonken veel noten; melancholisch, maar zeker ook vrolijk. De muziek was in ieder geval inspirerend.

Als ik weer over mijn eigen muziek klaag, zie ik Henk in mijn gedachten verschijnen, met zijn vrolijke ogen en vrolijke glimlach. Dan hoor ik hem weer zeggen: “Crack…” en dan moet ik lachen. Want met de wijze woorden die volgden en een dosis humor wist hij altijd een snaar bij mij te raken.
(Gepubliceerd met toestemming van de familie van Henk.)

Marleen Bode
begrafenisredenaar en
trouwambtenaar
Telefoon: 06 5353 5605
W: marleenbode.nl