Extravagant entertainment en meer dan dat: drag queens op de Enschede Oude Markt

Dragqueens: wat is dat?

Veren, leer, vuur, pruiken, naakten, licht, duisternis en vooral veel kleur. Mannen verkleden zich als vrouw, vergroten het maximaal uit en handelen. Als zanger, danser, stripper of iets daartussenin. Andersom kan het ook: vrouwen moeten zich gedragen als mannen. Vermomming is een te zwak woord, het is meer een transformatie.

Aanvankelijk had dit vooral een praktisch-theatraal doel: vrouwen werden gezien als minderwaardig en mochten absoluut niet in het middelpunt van de belangstelling staan ​​(het oude Griekenland, het tijdperk van de vaudeville), waardoor mannen in de huid van vrouwen gingen kruipen. Pas tijdens de Roaring Twenties ontstond in de Verenigde Staten de associatie met de homoscene: nachtclubs met een overwegend heteropubliek huurden massaal als vrouw verklede mannelijke artiesten in. Als vermaak. Homo’s betreden de publieke arena en worden geaccepteerd. In de context van entertainment, maar het was een begin.

Halverwege de jaren dertig maakten de religieuze gemeenschappen daar een einde aan. De aandelenmarkt stortte in, het politieke en sociale klimaat in Europa veranderde dramatisch, het optimisme van het voorgaande decennium was verdwenen. Zoals altijd wanneer de wereld onzeker wordt, heeft dit conservatieve krachten aangewakkerd: frivoliteiten zijn banaal, drag queens zijn uitgesloten.

Ondanks alle verlichting bestaat die tegenstrijdigheid nog steeds. Daarom is de extravagantie van drag queens en de pride-beweging niet alleen entertainment, maar ook een confrontatie tussen ‘ik doe normaal’ en ‘ik ben anders’.