Rubén uit Zwolle bijna overleden aan drugs, nu helpt hij verslaafden: ‘Ik was een kameleon’

Ruben Runhaar is 15 jaar als hij bij de harde kern van FC Zwolle op de trein stapt. Voor het eerst in aanraking komen met drugs. Het wordt ingeademd, gerookt en gedronken. Het is het begin van een jarenlange verslaving; Hij kan niet langer leven zonder marihuana en cocaïne. Tot hij 27 jaar is en de knop omgaat. ‘Ik wil leven,’ riep hij. De Zwolse inwoner publiceerde onlangs een boek over zijn ervaringen.

“Ik herinner me nog veel momenten uit mijn leven, vooral omdat het een intense tijd was. Ik heb een goed geheugen”, zegt Rubén, die inmiddels 38 jaar oud is.

Eerste ervaring met medicijnen

Ruben groeide op op het Grote Kerkplein in Zwolle. Boven Wijnhuis, het cateringbedrijf van zijn vader. Hij geeft weinig om zijn zoon, schrijft Rubén in het boek. Hij is zelf een soort kameleon. Toen hij later bij ‘t Wijnhuis ging werken, presenteerde hij zich voorbeeldig aan de gasten. Niets is minder waar: hij steelt geld uit de kassa en gaat in het weekend als een hooligan naar voetbalwedstrijden. Zijn weekend begint woensdag met drugsgebruik.

“Ik vertoonde sociaal wenselijk gedrag. In de keuken sloeg ik met mijn blauwe handen tegen de klapdeuren toen ik ruzie had met mijn vader. Dat kwam ook doordat mijn vader mij niet zag terwijl ik hard aan het werk was. “Ik wilde me geliefd voelen.” Zijn moeder houdt van Rubén, maar zijn gezondheid gaat achteruit. Uiteindelijk sterft ze. Ook met Rubén gaat het niet goed. “Ik heb er een gezien gebarsten“Een uiteengevallen, heel onrustig en onzeker kind dat erg verslaafd was”, zei hij in een eerder interview. Bang om aan de drugs te overlijden, neemt hij een rigoureuze stap: er moet echt iets veranderen.

Vaarwel oude vrienden

Rubén wist zich in 2014 met grote moeite te herstellen. Na uw herstel vermijdt u bekende plaatsen en mensen. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat u weer drugs koopt. “Mijn leven draaide om drie dingen: consumeren, herstellen van consumptie en voorbereiden op een nieuw gebruik. Iedereen die daarin een rol speelde, gebruikte of had ook een andere functie waar ik hun aandacht, tijd of geld kon krijgen.”

Zijn leven moest opnieuw opgebouwd worden. Vergelijk herstel met verdriet. “Ik kon niet meer omgaan met mijn oude collega’s. En de ervaring zonder drugsgebruik is anders. “Je kijkt anders naar een voetbalwedstrijd als je high bent.”

je eigen boek

Het idee om een ​​boek te schrijven ontstond toen hij een kliniek verliet. “Ik heb de wereld zo intens ervaren dat ik hem wilde opschrijven. Ik ging zitten, maar wat er uitkwam bleef niet duren. Toen ik tijdens Covid niet kon slapen, heb ik een nieuwe poging gedaan. Ik heb 37 A4-tjes geschreven.” Na wat polijsten en uitbreiden wordt het boek visueler, alsof je met Ruben op reis bent.

Inwoner van Zwolle wil het boek lieve klootzak vooral het bieden van hulp aan verslaafden en hun dierbaren. “Er staan ​​ook veel tips en trucs in. Ik gebruikte het ook om schoon te blijven. Het beste zou zijn als de mensen die naar de klote gaan, willen veranderen. Als er maar één was. Natuurlijk is het mooi dat je er een euro mee verdient, maar dat hoeft niet.”

Mijn vader vond het een goed boek.

Zijn vader, die Rubén in het boek beschrijft als een obsessieve werker Papa, die weinig om zijn zoon geeft, mocht het boek vooraf lezen. “Ik vond het goed, want hij komt er niet zo goed uit. Hij vond het een goed boek. Ik wilde niemand bewust schoppen, maar ik wilde alles eerlijk zeggen. Met mij gaat het ook niet goed. Hij en mijn moeder wisten de meeste nare dingen die ik in mijn jeugd deed, ze hebben ze onder het tapijt geveegd.

Lees verder onder de foto >

Terug in de kliniek

Rubén geeft nu gastcolleges, volgt een opleiding tot geestelijke gezondheidszorgpsycholoog en werkt 32 uur per week in de kliniek waar hij zelf werd behandeld. “Sommige mensen die ik ken van toen ik werd behandeld, werken daar nog steeds. Het was even wennen, want nu ben ik ineens zijn collega. Nu zijn we gelijkwaardig, maar in het begin vond ik dat ongemakkelijk.”

Ondanks zijn herstel zegt Rubén dat bijvoorbeeld alcohol hem nog steeds triggert. Vorig jaar werkte hij bij café De Kleine en dronk een gast in de zon een Berenburg-cola. ‘Dat was mijn drankje. Ik serveerde de eerste en er was geen probleem. Ook niet bij de tweede, derde en vierde. Op de vijfde keek ik naar het glas. Ik liep naar binnen en zei: ‘Harry, ik heb iets te delen.’ Ik heb zin in een Berenburg. Ik niet, maar ik wilde het wel zeggen.’ Toen had ik er geen last meer van. Delen werkt helend.”

Terug in de kelder

Ook Ruben keert terug naar het vertrouwde leven boven het Wijnhuis, maar met wat volgens hem een ​​prettiger leven is. “Vroeger was er veel ongemak, met hoge pieken en diepe dalen. Die diepe dalen hebben lang geduurd. Als u in het begin medicijnen gebruikt, zullen deze een langdurig effect hebben. Maar hoe vaker je het doet, hoe minder het effect en hoe groter de ellende.” Lachend: “Ik heb het twaalf jaar geprobeerd, maar het werkte niet.”

Rubens boek Lieve Klootzak is sinds half april te koop bij Van der Velde in Broeren, Boekhandel Bloks en online.