DNA-expert Lex identificeerde MH17-slachtoffers: ‘Echt heel pijnlijk’

Het was een gekke dag, herinnert Lex zich. Een dag die eigenlijk over ‘groot nieuws’ ging. In Utrecht zou bekend worden gemaakt dat de Utrechtse serieverkrachter dankzij een DNA-match was ontmaskerd. Iets waar Lex heel blij mee was.

Maar niemand had kunnen voorspellen dat er diezelfde middag nog veel groter nieuws zou komen. Toen eenmaal de omvang van de ramp duidelijk werd, duurde het nog enkele dagen voordat het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) werd gebeld.

“In eerste instantie was het niet duidelijk of de hele operatie in Oekraïne zou plaatsvinden. Normaal gesproken vindt het onderzoek plaats op de plaats van de ramp, maar dit was overal bijzonder. Nooit eerder werd op zo’n grote schaal een identificatieonderzoek uitgevoerd. . schaal. “.

Op 23 juli, zes dagen na de ramp, arriveerden de eerste lichamen van de slachtoffers op vliegbasis Eindhoven. Dat was ook het begin van het identificatieproces. Aanvankelijk in de kazerne van korporaal van Oudheusden in Hilversum. Het raakte Lex en zijn medewerkers enorm.

“Kijk, in eerste instantie konden relatief veel slachtoffers worden geïdentificeerd op basis van hun fysieke kenmerken, maar gaandeweg werden de lichaamsdelen kleiner en in slechtere staat. Toen kwam DNA in beeld”, zegt Lex.

Dat DNA werd aangeleverd door familieleden van de slachtoffers. Hierdoor kon later vergelijkend onderzoek worden uitgevoerd. 106 familierechercheurs bezochten alle gezinsleden om DNA-profielen te verzamelen. Maar dat was niet alles. Ook was het belangrijk om DNA te verzamelen van degenen die in het vliegtuig zaten.

“Het was echt heel pijnlijk. We kregen tandenborstels, haarborstels, scheermesjes. Maar ook bijvoorbeeld in het vliegtuig een babyluier. Die luier bleef thuis, dat was heel tegenstrijdig.”

De meeste NFI-medewerkers konden overdag tijdens hun werk emoties buitensluiten, maar ‘s nachts gingen mensen kapot, vertelt Lex. “Dan zag je beelden op televisie, van familieleden en foto’s van de slachtoffers, en dan hadden mensen gezichten.”

Uiteindelijk hebben we 296 slachtoffers kunnen identificeren. Een verrassend resultaat dat niemand had verwacht. Toch blijft Lex tot op de dag van vandaag ongelukkig dat dit voor twee slachtoffers niet heeft gewerkt. “Op de een of andere manier voelt het nog niet ‘af’: je wilt niemand ongeïdentificeerd achterlaten.”

Maar ook het feit dat 130 slachtoffers met alleen DNA succes hadden, maakt Lex trots. “Wat ik heb geleerd is dat hoe klein het gevonden stukje bot ook is, het voor de familieleden heel waardevol is geweest dat we aan dat stuk een naam hebben kunnen koppelen. geliefde is geïdentificeerd.”

Lex schreef een paar jaar na de ramp een boek. Daarvoor sprak hij met familieleden. Dat maakte diepe indruk op hem. “Dat mensen hun ouders hebben verloren, hun kinderen. Dat is heel wreed. Ja, ik heb de hardheid van zo’n ramp gevoeld, ook al was ik in werkelijkheid gewoon een vreemde.”

“De gevolgen zijn zo ernstig dat ze nooit zullen stoppen. Die levens zijn voor altijd veranderd. Ik heb het van dichtbij meegemaakt, ik heb gezien hoe moeilijk het is voor mensen. En hier bij het NFI zijn we blij dat we dat in ieder geval kunnen doen iets. “

MISSCHIEN WILT U DIT OOK LEZEN:

Paul verloor zijn hele familie bij de ramp met de MH17