Seen helpt mensen hun leven weer op de rails te krijgen: ‘Het maakt mij niet uit wat voor diploma’s je hebt’

“Van dakloze tot advocaat; Ik zie hier mensen met allerlei achtergronden”, zegt Gegeven Schotman (68). Ze werkt als vrijwilligerscoördinator in de keuken bij De Gift City in Zwolle, een stichting waar mensen werken die vaak tegenslagen hebben gehad in het leven.

Mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt, gezondheidsproblemen hebben of in een scheiding zitten. Seen ontmoet iedereen in het Rieteweggebouw in Zwolle. Bij de stichting kunnen mensen op hun eigen tempo proberen weer deel te nemen aan de samenleving. Hiervoor werken ze bij De Gift City in een winkel, een meubelmagazijn, een café of een keuken. “Ik denk dat veel mensen aarzelen om hierheen te komen. Ik zou hetzelfde hebben, ik ga ook niet overal heen. Zeker als je weet dat er mensen zijn met allerlei achtergronden.”

Miniatuur samenleving

Maar dit is onnodig, zegt Gegeven. Ze noemt The Gift City een soort ‘miniatuurvereniging’, met gemiddeld zo’n 150 vrijwilligers. “De groep mensen is divers. Van nieuwkomers in Nederland tot mensen met autisme. Maar iedereen werkt samen als een team. Ik hoef niet te weten of mensen in de gevangenis hebben gezeten, of ze hersenbeschadiging of uitputting hebben, of welke diploma’s ze hebben. Als ik ze gelukkig zie, wat wil je nog meer?

Lees verder onder de foto >

Kwetsbare mensen

Het aantal uren dat mensen vrijwillig willen werken, is aan hen. “Sommige mensen zijn zo kwetsbaar dat twee uur per week veel is. We zien vaak dat mensen een langzame start nodig hebben. Niets is verplicht, alles mag, maar wat vrijwillig is, is niet vrijgesteld van verplichting.”

Hiermee bedoelt hij bijvoorbeeld dat de gerechten die in de keuken worden bereid, aan koninklijke gasten worden geserveerd. Mensen die de taal niet spreken, kunnen op foto’s zien hoe het gerecht wordt gemaakt. “Je kookt hier dus niet met spek en bonen. Wij willen dat gasten tevreden naar huis gaan. De vrijwilligers vinden het ook leuk om te weten dat ze vanavond voor drie tafels moeten koken.”

Zorgmanager

Seen werkte jarenlang als manager in de zorgsector, totdat door een reorganisatie zijn baan verdween. Hij vond dat er steeds meer administratie kwam en minder persoonlijk contact met klanten. Daarna fietste hij een paar maanden door Europa. Toen ze terugkwam, raadde een vriendin The Gift City aan. “Dat wist ik niet, maar ik ging kijken. Ik begon zonder veel ervaring in de keuken te werken. Toen werd ik coördinator.”

Gevangengenomen of verbrand

In The Gift City werkt Given ‘weer met haar hart’, zoals ze het zelf noemt. Hij heeft contact met veel mensen in de keuken. “Soms zie ik dat het met iemand niet zo goed gaat of dat er problemen zijn. Dan begin ik te praten tijdens een pauze of tijdens het afwassen. “Ik krijg energie van dit soort gesprekken.” Maar ze vraagt ​​niet specifiek naar zijn problemen. “Als mensen de behoefte voelen om erover te praten, zal ik luisteren.”

Sommige vrijwilligers voelen zich zo op hun gemak dat ze geneigd zijn hun hele verleden te vertellen. Maar dat is niet altijd handig, zegt Gegeven. “Wij zijn een kleine samenleving, waar mensen een tweede of derde kans krijgen. Laat zien wie je bent als persoon, je verleden doet er niet toe. Soms moet je ze ook beschermen. Als je hier bijvoorbeeld zegt dat je je handen niet thuis kunt houden, denken anderen misschien dat ze voorzichtig met je moeten zijn. Dan plak je er een stempel op.”

Lees verder onder de foto >

Twee belangrijke regels

Seen noemt in The Gift City twee belangrijke regels. “Er worden hier geen drugs gebruikt en we willen dat er een sfeer heerst waarin iedereen zich veilig voelt. Als we merken dat iemand spanning veroorzaakt tussen anderen, gaan we het gesprek aan.”

Sommige mensen vinden uiteindelijk betaald werk. Ruim tweehonderd mensen hebben het in negen jaar tijd bereikt, zegt directeur Harry Wilbrink. Daar wordt Seen blij van: “Dan kunnen ze weer meedoen in de maatschappij. Dat geeft mij veel voldoening.” Maar dat geldt niet voor iedereen. “Sommige mensen kunnen niet meer terug.”

Vrijwilligerswerk naast betaald werk

Seen is stiekem teleurgesteld als vrijwilligers betaald werk krijgen, zegt ze. “We missen ze, maar het is voor hen belangrijk dat ze de juiste baan vinden. Soms komen hier ook mensen met betaald werk als vrijwilliger of bezoeker. Simpelweg omdat ze het zo mooi werk vinden. Of andersom: soms laten collega’s hun betaalde werk gedeeltelijk achter zich om hier te gaan werken.”

En er ontstaan ​​duurzame vriendschappen. Seen kan goed overweg met mensen die oorspronkelijk uit Myanmar komen. “Uiteindelijk hebben zij ook werk gevonden en onlangs hebben ze ons bedankt met een uitgebreid diner. Het is een zeer dankbare baan.”

Ook een bijzonder verhaal?

Laat het ons weten via (e-mail beveiligd).