Leer zonder het te beseffen in de ontwerpwedstrijd Werktuigbouwkunde

Zo’n 570 eerstejaarsstudenten van de Bachelor Werktuigbouwkunde hebben tijdens de ontwerpwedstrijd op 12 juni met hun kistenstapelaar bijna 2.000 dozen gestapeld. De acht beste stapelaars kwalificeerden zich voor de finale, waar maximaal 25 dozen op elkaar gestapeld konden worden. De wedstrijd vormt de afsluiting van het derde vak ontwerpvak en daagt studenten uit om alle opgedane kennis van het afgelopen jaar toe te passen. Projectdocenten begeleiden leerlingen door het hele proces, van schetsen tot het maken van een echte dozenstapelaar.

Erik Frikkee, projectdocent: ‘Het was spannend om te zien of de opdracht dit jaar niet te moeilijk was. De oplossing vraagt ​​om een ​​krachtige machine die stil beweegt en stabiel rijdt.” Hoewel ze allemaal hetzelfde doel hadden, waren de technische oplossingen en effecten zeer divers. Uiteindelijk kwam vrijwel iedereen met een werkende kistenstapelaar naar de ontwerpwedstrijd op 12 juni.

Ondanks enkele druppels regen was de sfeer goed. Giuseppe Radaelli, wedstrijdleider en projectdocent: ‘Ik ben blij met de gesprekken die de leerlingen die dag hebben gevoerd. Als wedstrijdleider liep ik veel rond en hoorde hier en daar gesprekken over hen die probeerden de bouw van andere groepen te begrijpen. Dat is leren zonder dat je het door hebt!’

Een divers team zorgt voor de volledige begeleiding.

De hechte groep projectdocenten die de leerlingen begeleidt, bestaat uit een ‘kleurrijke mix’ van docenten. Het zijn docenten van de opleiding, van andere opleidingen en ook mensen uit het bedrijfsleven. Ze delen allemaal de kennis en liefde voor mechanica en design. En onderwijs natuurlijk. Giuseppe: ‘Het is een uitgebalanceerd team, met verschillende types. Het mooie is dat iedereen zijn rol weet te spelen. Regine (docent, voorzitter van de projectfaculteit en organisator van een ontwerpwedstrijd) is uitzonderlijk goed in het bij elkaar houden van iedereen. Ook begeleid ik zelf een aantal groepen. Het houdt mij op de hoogte van hoe universiteiten daar wel of niet komen.’

Regine Vroom: ‘Het mooiste moment is als je het kwartje ziet vallen voor de student. Het verschijnt plotseling, je begrijpt het en je kunt verder. Juist aan de projecttafels zien deze docenten dit gebeuren. Giuseppe: ‘Als projectdocent ben je toegankelijk voor studenten. Je bent niet alleen via de officiële route te bereiken, maar soms loop je ook gewoon door de gang, passeer je een team aan tafel en vraag je hoe het gaat.’