Hoe gaat het nu met Ronald Hes?

8 minuten geleden

Algemeen Hoe gaat het nu?

Ronald Hes (55) begon op 5-jarige leeftijd met voetballen bij VCS in Den Haag. Na geweldige periodes bij verschillende clubs, begon hij na zijn eigen carrière als coach te werken. Volgend seizoen wordt hij de nieuwe coach van SV Den Hoorn.

Door Frank van der Steen

Hoe ben je begonnen met voetballen?
Op mijn vijfde begon ik bij VCS in Den Haag, waar ik mijn hele jeugd heb gespeeld. Ik speelde altijd als aanvaller en uiteindelijk kwam ik zelfs in het eerste terecht. Bij VCS hadden we destijds een van de beste teams uit de regio. Ooit waren we kampioen en wonnen we de Haaglanden Cup.

Ben jij ooit bij RVC geweest?
Mijn coach was destijds André Wetzel, die op een gegeven moment naar RVC vertrok. Na een jaar belde hij mij op en vroeg of ik daar wilde komen voetballen, en dat deed ik ook. Hier speelde ik onder andere met Harry van der Laan en Richard van der Vaart. Helaas ben ik in deze twee jaar geen kampioen geworden, maar ik heb wel mooie momenten meegemaakt. Zo speelden we ooit uit tegen AFC, waar Jack van Gelder destijds teammanager was. Dat zijn leuke dingen.

En dan?
Daarna ging ik naar het Wilhelmus, waar ik drie mooie jaren in de top van het amateurvoetbal heb doorgebracht. Na deze drie jaar ontmoette ik mijn vrouw en verhuisde naar Delft. Daarna heb ik twee jaar in Delfia gespeeld met spelers als Chris Treling en Leo Rontberg. Tenslotte heb ik bij Wippolder een aantal jaren gevoetbald, zowel in het paviljoen als op het veld.

Waar zijn jullie begonnen met het geven van trainingen?
Het was in Wippolder, waar ik samen met Egmond Blinker de leiding over het eerste elftal overnam van Ramon Hageraats. Daarna ging ik naar Vitesse Delft, waar Chris Treling hoofdtrainer was en ik heb vier jaar in het tweede elftal gespeeld totdat ik het hoofdreserveniveau bereikte. Daarna ben ik twee jaar coach geweest van DVV Delft, waarmee we in de tweede divisie speelden. We hebben hier twee keer een periode gewonnen.

Dus je ging naar Den Hoorn?
Ja, in Den Hoorn promoveerden we in twee jaar tijd naar de eerste divisie. Hier was alles goed, we hadden een geweldig team en we hadden de juiste mensen in Den Hoorn die het verschil maakten. Na deze prachtige jaren ging ik naar Wippolder, waar we in twee jaar tijd slechts één wedstrijd verloren! In mijn tweede jaar stonden we bovenaan, maar door het coronavirus konden we het seizoen niet afmaken. Omdat mijn zoon in Den Hoorn speelde en op zondag moest voetballen, wilde ik op een gegeven moment weer naar een zaterdagclub. Daarna ben ik gaan werken bij Vitesse Delft, een hele leuke club. De resultaten waren ook goed, want we wonnen twee keer een seizoen met Vitesse. Dit seizoen stonden we achtste toen ik vertrok, maar uiteindelijk degradeerde de club. Ik heb nog steeds een slecht gevoel over mijn vertrek.

Hoe gaat het nu met je?
In januari merkte ik dat er iets mis was met mijn hart, maar gelukkig werd ik geopereerd voordat er iets kon gebeuren. Sindsdien werk ik aan mijn conditie, wat gelukkig goed gaat. Het is jammer dat Den Hoorn is gedegradeerd, maar ik ben blij om terug te zijn. We hebben een prima selectie en ik zie zeker uitdagingen.