Menzis en de andere drie grootste zorgverzekeraars stellen de grootste huisartsenpost in Enschede in gebreke

Een ingebrekestelling kan aanleiding zijn om de overeenkomst te ontbinden. In Enschede zijn bijna 9.000 patiënten aangesloten bij Co-Med. Daarmee is het de grootste aanbieder van huisartsenzorg in de stad. Na een dreigend faillissement eerder deze maand beschikte Menzis al over een noodplan. Dit hoefde destijds niet uit de kast gehaald te worden omdat een faillissement werd vermeden.

Bezettingsproblemen buiten Enschede

De problemen die hebben geleid tot de huidige melding van niet-naleving hebben betrekking op de personeelsbezetting in huisartsenpraktijken. Volgens zorgverzekeraars zou dit gevolgen hebben voor het dag- en nachtpersoneel van huisartsen. Deze schema’s zijn niet op verschillende plaatsen geregeld. De keten kreeg eerder een berisping van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd omdat een huisarts niet bij alle consulten op tijd aanwezig kan zijn.

Dat laatste geldt niet in Enschede, zegt Menzis-woordvoerder Marike Wijnberg. “We hebben de schema’s voor de komende weken bekeken en die zien er goed uit.” In elk centrum is er een huisarts en een huisarts. De kramen in Enschede zijn dan ook gewoon geopend.

Anticipeer niet op gebeurtenissen

Ook als de bezettingsproblematiek niet elders wordt opgelost, kan dit leiden tot het beëindigen van het contract met de vier zorgverzekeraars. Dit zou ook gevolgen hebben voor de vestigingen in Enschede en Twente. “Maar daar anticiperen we niet op.” Dit geldt ook voor de precieze invulling van het noodplan, voor het geval het uit de kast gehaald moet worden.

Verzekeraar CZ onderhoudt contacten met Co-Med. “Maar we volgen de ontwikkelingen op de voet.” De situatie bij Co-Med lijkt onstabiel. Zelfs nadat eerder deze maand de dreiging van een faillissement was afgewend, kloppen er nog steeds schuldeisers aan de deur.

Co-Med zelf weigert op dit moment commentaar te geven. In eerdere berichten meldde de keten dat het financieel gezond was. De onlangs gepubliceerde jaarcijfers lijken dit panorama te bevestigen. Dit zegt vooral iets over de vraag of de keten binnen redelijke termijn aan haar betalingsverplichtingen kan voldoen, en minder over de bezettingsproblematiek.