Rosalie maakt een lange wandeling – Al het nieuws uit Enschede

Dinsdag 18 juni, 08:23

Sport

Rosalie van Blanken heeft het 460 kilometer lange Noaberpad in 20 etappes succesvol afgelegd. Deze Enschedese met NAH, niet-aangeboren hersenschade, zamelde geld in voor de Hersenstichting. De teller staat al op 7.000 euro.

Enschede – Vorig jaar legde Rosalie van Blanken ruim 340 kilometer rond het Drenthepad af. Ook om geld in te zamelen voor de Hersenstichting. Dit keer was de uitdaging nog groter met het Noaberpad en een afstand van 460 kilometer. De eerste week ging redelijk goed, maar in de tweede week had Rosalie het moeilijk. “Ik was vreselijk moe en had behoorlijk wat pijn, maar nu wil ik graag het resultaat van mijn avontuur met jullie delen.”

De eerste week verliep ‘heel goed’, vertelt de Enschedeër. “Ondanks alle regen lag het tempo behoorlijk hoog en werkte mijn lichaam goed mee. Vanaf de tweede week begon het moeilijker te worden. De routes van elke dag waren ontzettend mooi en ik kon er volop van genieten, maar door mijn hersenletsel kan ik al die indrukken niet helemaal verwerken en stapelen ze zich op. Op een gegeven moment was mijn geest zo overbelast dat ik me op elk klein detail moest concentreren om het uit te voeren. Als ik bijvoorbeeld mijn eten wilde maken, moest ik zelf beslissen welke stappen ik moest volgen en dat vervolgens stap voor stap doen. Dit bracht enorme vermoeidheid met zich mee en met de dag begonnen de zaken erger te worden. Dit is wat NAH voor u kan doen. “Ik wist ook van tevoren dat dit zou gebeuren, maar ik hoopte dat het iets later zou gebeuren.”

Er ontstonden lichamelijke klachten. ”Gelukkig had ik geen blaren, maar wel pijn in mijn voeten, een gezwollen en pijnlijke knie en een teen die mij bij elke stap die ik zette een ondragelijke pijn bezorgde. Opgeven is voor mij nooit een optie, maar rond dag 13 schoot het door mijn hoofd. Gelukkig had ik veel volgers op Facebook. Mijn dagverslagen plaatste ik daar op mijn pagina en in verschillende wandelgroepen. Ik heb die verslagen geschreven om mijn hoofd een beetje leeg te maken. Ik kreeg van alle kanten veel bemoedigende en lieve reacties en berichten. Ook veel persoonlijke berichten van lotgenoten. Dat alles heeft mij op de been gehouden.”

Klimaat? ‘Verschrikkelijk,’ zegt Rosalie. “Ik moest de poncho elke dag dragen en ze hebben mijn vest al dagen niet meer uitgedaan. “Ik had niet verwacht dat het in juni zo koel en nat zou zijn.”

En toen brak de laatste dag aan. Rosalie: “Die nacht sliep ik in een jeugdherberg in Kleve en stond vroeg op. Ik vertrok daar vóór 6 uur ‘s ochtends. Het was een hele mooie ochtend. Ondanks de regen heb ik enorm genoten van de prachtige bossen en heuvels in deze omgeving. Mijn laatste kilometers van dit avontuur waren emotioneel en toen ik mijn man daar zag staan ​​met nog 3 kilometer te gaan, barstte ik in tranen uit. Samen lopen we naar mijn doel. Er was iemand van de Hersenstichting, een aantal vrienden en enkele Geocachers. Vorig jaar was mijn doel om te matchen. Toen ik aankwam stond de teller op 5.967 euro. Na het maken van de foto’s werd er nog eens 465 euro opgehaald bij een anonieme donateur, één euro per kilometer. Nu zit ik op 7.000 euro. Ik heb er enorm van genoten, ik voelde pijn, ik kwam er doorheen, ik stond op, ik moest mezelf motiveren, ik huilde, ik lachte en nu ben ik er helemaal kapot van. Alles doet pijn, mijn hoofd zit vol. Maar ik heb het toch gedaan en ik ben erg trots op mezelf. Zou ik dit ooit nog een keer doen? Nee!! Maar ik heb het vorig jaar ook gezegd, vlak na de finish.”