Voetbaldier en clubman Marcel de Letter stopt met voetbal

Zaterdag 15 juni, 11:02

Algemeen

DELFT – De SEP komt volgend jaar uit in de vijfde categorie. Twee weken geleden verloren ze in de play-off met 2-3 van Linschoten. Het betekende niet alleen degradatie, maar ook het laatste duel van Marcel de Letter in zijn tweede etappe als coach in de SEP.

Door: Alphons de Wit jr.

“En dat is jammer, want het is heel onterecht. Aan de andere kant symboliseert dit einde hoe het ons het hele seizoen is vergaan. We hebben te veel wedstrijden verloren waarin we eigenlijk niet minder waren dan de rivaal en we meer verdienden. Bovendien zijn we vrijwel de enige poule waarin de nummer acht is veroordeeld tot de play-off. En als de tegenstander iets mag doen in zo’n beslissende wedstrijd, dan eindigt het zo. En dat is jammer; “Ik ben er nog steeds ziek van.”
De manier waarop De Letter zich zijn laatste wedstrijd als coach van ‘zijn’ SEP herinnert, is tekenend voor het voetbaldier dat hij is: hij blijft gefocust op het team en het resultaat; niet in de periode die eindigde met deze wedstrijd. “We zijn nog niet klaar, want de komende weken trainen we nog op woensdag.”

Lichte plekken
En die drive, niet alleen van de coach zelf, maar ook van de nationale ploeg, is een van de lichtpuntjes. “We hebben een hele leuke jonge groep waar John komend seizoen mee verder kan. Jammer is dat de leeftijdsopbouw niet helemaal ideaal is. Met Sander Bouwens en Jeroen Hoornweg hebben we twee dertigers, maar we missen een groep spelers tussen de vijfentwintig en dertig jaar, al kunnen zij voor net dat beetje extra routine zorgen dat nu ontbreekt. Maar John heeft de komende jaren nog veel moois om mee te werken.”
Voor Marcel zelf is dit voorbij na een carrière die hem zes seizoenen naar SEP bracht, vijf seizoenen naar DSVP, acht seizoenen naar Wippolder en vijf seizoenen terug naar SEP. “En dat is waar ik na al die jaren op voorbereid was: niet de hele week aan voetbal denken en er tijd aan besteden. Ik heb nog zo’n vijfentwintig jaar de tijd om dat in te halen en ik kijk er naar uit, al zal ik nog vaak aan de zijlijn staan. Dat zal zijn bij mijn dochters, mijn broer, maar af en toe ook bij de verenigingen waar ik heb gewerkt. En opeens is er de mogelijkheid om op zaterdagmiddag iets anders te doen. “We wachten een jaar af om te zien hoe het gaat.”

Koninklijke verenigingen
Wat de clubs waarin De Letter domineert, verbindt, is het feit dat het echte verenigingen zijn. “Dat is voor mij altijd heel belangrijk geweest en ook mijn kracht: een team vormen. Je doet het samen. In die jaren heb ik ook veel gesprekken gehad met spelers voor wie het alleen maar ‘ik, ik, ik’ was. “Ik kan je vertellen dat ik daar snel klaar mee was.”
Het leverde mooie momenten op. “Het begon allemaal als assistent van Jan Etienne bij het SEP. Dat was een prachtig moment. Ik trainde destijds zelf bij DSVP, omdat ik trainen het leukste vond wat er was. Als laatste man in wedstrijden kon hij zelden echt voetballen, maar tijdens de trainingen kon er veel meer gedaan worden. Toen ik als coach overstapte naar DSVP, bleef ik voetballen in de SEP.”

Successen
Bij DSVP kwam De Letter met veel bekende mensen in een selectie terecht. “Toen ik jong was, coachte ik een team van tien-, elfjarigen. Later sloten ze zich aan bij het eerste elftal toen ik daar als routine voetbal speelde in het nationale team en met veel plezier kennismaakten met het seniorenvoetbal. Toen ik coach werd in de eerste divisie, promoveerden we naar de tweede divisie. “Het zijn prachtige herinneringen.”
Ook in Wippolder ging alles goed. “Daar sloot ik me ook aan bij een team met mensen van koninklijke verenigingen als Symon Valstar, Robert van Leeuwen en de gebroeders Van Oudenaarde. Hierna volgde de groep jongens met koninklijk karakter, aangevuld met jongens uit de jeugd en die nog strijden om promotie naar de vierde divisie. We zijn toen van de vierde divisie naar de tweede divisie gegaan en die jongens zijn nog steeds een heel hechte groep.”
In het SEP is dit nu niet anders. “Eigenlijk wilde ik na Wippolder stoppen, maar toen de SEP bij mij aanklopte kon ik geen ‘nee’ zeggen. Degradatie is uiteraard zonde, maar ik kan deze ploeg met een gerust hart verlaten. Het zijn hele goede jongens en aangezien John vorig seizoen al bij de club was, weten zowel hij als de club wat voor vlees ze hebben. “Ik heb hem niet genoemd. De wens om hem tot nieuwe coach te benoemen kwam echt vanuit de club en de groep zelf.”
Ook volgend seizoen is De Letter aanwezig op Sportpark Tanthof-Zuid. “Zo kan ik eindelijk de wedstrijden van mijn dochters zien, zie ik het eerste elftal regelmatig en draai ik bardiensten.”