Oud-raadslid van Enschede schrijft haar eerste boek over beeldhouwer en vriendin: ‘Ze was een soort mentor’

De Lidi van Mourik Broekman werd in de jaren vijftig in Nederland bekend. Tijdens zijn leven ontving hij honderden opdrachten. Ze speelt burgemeesters en leden van het Koninklijk Huis, onder wie Koningin Juliana, Koningin Wilhelmina en Prinses Marijke. Tijdens de oorlog weigerde hij zich aan te sluiten bij de Nederlandsche Kultuurkamer en verliet hij zijn baan. Na de oorlog creëerde hij het eerste oorlogsmonument. Hij bleef beeldhouwen tot kort voor zijn dood in 2015.

Vriendschap

Nods en Van Mourik Broekman ontmoetten elkaar in 1996. “Mijn schoonvader Waldy Nods, ook wel bekend als Sonny Boy, had een gipsen beeldje in zijn kast staan. “Ik vond het zo’n mooi beeld en wilde graag in contact komen met de kunstenaar.” En zo gebeurde het. “We werden meteen verwelkomd in hun huis in Frankrijk.”

In de daaropvolgende jaren leert Nods de beeldhouwer steeds beter kennen. Broekman logeert regelmatig bij de familie Nods. Daar portretteert ze de kinderen. Wat haar betreft sliep ze op de bank. “Dat stond ik natuurlijk niet toe”, lacht de oud-raadslid.

Een mentor

Ondanks het leeftijdsverschil (Lidi was zo’n vijftig jaar ouder) ontstond er een bijzondere vriendschap. “Ze was een ongelooflijk charmante, aantrekkelijke en vriendelijke dame. Ze gaf je altijd een goed gevoel. En dat geldt voor iedereen. “Als ze bij ons logeerde en mijn vrienden het wisten, kwamen ze snel langs voor een kop koffie.” Pas later beseft de voormalig politicus dat Lidi meer dan een vriendin voor haar was geweest. “Door het schrijven zie ik ook mentorschap, maar zo heb ik het nog nooit ervaren. “We spraken over het leven en zo hoorde ik zijn verhaal.”

Nods schreef het boek om de beeldhouwer weer beroemd te maken. “In Nederland waren er in de jaren vijftig geen grote beeldhouwers. Het is zeer twijfelachtig dat ze er niet waren. Dat geldt ook voor veel andere artiesten. Vrouwen stonden altijd in de schaduw van de leraar die hen opleidde. Bij Lidi gebeurde dat ook een beetje, maar ook zij kon ontsnappen.”

schrijf jezelf

Het was aanvankelijk niet de bedoeling dat Nods het boek zelf zou schrijven. “In de periode dat ik zijn verhaal hoorde, verscheen ook het boek over mijn schoonvader Sonny Boy. Dat boek is geschreven door Annejet van der Zijl. Ik dacht: het verhaal van Lidi is ook iets voor Annejet. Maar hij zei: ‘Ik zal mijn eigen verhalen vinden. Doe het zelf'”. Dat plantte een zaadje.

Waarheidsgetrouw

Nods interviewt de charmante kunstenaar meerdere malen en monteert de opnames. “Dat was eigenlijk bedoeld voor zijn kinderen. ‘Dus dat zou het zijn, als ze er niet meer was.’

Pas na de dood van Lidi begint het te kriebelen. “Ik dacht: ik zal eens kijken wat ik ermee kan doen?” De schrijfster heeft er geen belangrijk onderzoek naar gedaan, ze wil vooral het verhaal van Lidi vertellen. “Ik heb met zijn kinderen gesproken. Dan besef je hoe moeilijk het is om oprecht een biografie te presenteren. Soms stonden er dingen in het manuscript waarvan de kinderen dachten dat ze anders waren dan wat Lidi zich had herinnerd. Ik moest kiezen wat ik ermee ging doen. “Soms heb ik het aangepast, maar soms heb ik het ook zo gelaten.”

Het leven nadat ik raadslid was

Nods is een tijdje gestopt als raadslid en is met pensioen. Mis je het om raadslid te zijn? “Nee, ik mis het niet. Het was een ontzettend gaaf moment, het zorgde voor veel commotie, maar je bemoeit je met je eigen zaken niet. Het mooie aan mijn leven nu is dat ik niets meer hoef te doen, maar alles kan.” Nu heeft hij het onder de knie en kan hij verder schrijven. “Misschien je eigen biografie of een heel ander genre. Een thriller of iets dergelijks.”