‘El Presidente’ laat de hamer zakken, maar is nog lang niet op volle snelheid

Zaterdag 1 juni, 08:27

Algemeen

DELFT – Full Speed ​​heeft het seizoen zaterdagmiddag afgesloten met een ongelukkige 1-2 nederlaag tegen Ariston ’80. Het betekende niet alleen het afscheid van bondscoach Frank Verhaar en enkele spelers van de nationale ploeg, maar ook van Sjaak Lispet als voorzitter. Al is er bij ‘The President’ natuurlijk geen echt afscheid.

Door: Alphons de Wit jr.

Zoals bij elke thuiswedstrijd had Sjaak Lispet zaterdagmiddag al het certificaat leerling van de week klaargemaakt. En het eindigde uiteindelijk met een mooi resultaat: een 1-0 overwinning voor Full Speed. Tijdens de verlenging moest hij het certificaat twee keer aanpassen en stond zijn Vlaggenschip met lege handen. Het is slechts een voorbeeld van één van de vele taken die ‘The President’ op volle snelheid op zich neemt.

Verjonging
Het was de laatste keer dat Lispet het certificaat uitreikte in zijn hoedanigheid van president. “Nu ik in september vijfenzeventig word, ben ik vijftien jaar president geweest en ik geloof dat de club klaar is om te verjongen. Als ik nu met de wethouder om de tafel zit, worden er plannen gemaakt voor tien jaar. Dan ben ik bijna vijfentachtig jaar oud. Het wordt dus tijd dat ik hem die hamer overhandig.’
En wie de handschoen, in dit geval misschien beter de hamer, in ontvangst wil nemen, komt uiteindelijk terecht in een bloeiende vereniging. “Want we bevinden ons zowel financieel als qua ledenaantal in een zeer goede situatie. Rond Kerstmis hadden we zo’n vierhonderd leden en nu zijn we met zo’n vierhonderdvijftig. Daarnaast is er een compleet nieuw jeugdbestuur, is de huisvesting in goede staat en is de vereniging levendig. “Ik ben enorm trots op alle vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt en die zich met hart en ziel in de club hebben gestoken.”
Vijfentwintig jaar geleden, toen Lispet als algemeen bestuurslid tot het bestuur toetrad, waren de zaken anders. “Destijds bevonden we ons niet in een erg goede financiële situatie. Ruud Wijnants en Alex Nieuwenhout verzamelden een groep mensen om de club weer op de been te krijgen. En als je zoiets voor je club kunt doen, doe het dan. Door de jaren heen ben ik lid geweest van het algemeen bestuur, tweede penningmeester, secretaris en de laatste vijftien jaar voorzitter.”

Wekelijkse inhoud
En die tijd is goed besteed. Tot op de dag van vandaag is Lispet bijna elke dag op de club. “Ik zit in het onderhoudsteam, ik neem bestellingen op voor de eetkamer, ik doe de was voor zes teams en mijn werk als president brengt natuurlijk veel met zich mee. Daarnaast vind ik het belangrijk om de gastheer te zijn als er een evenement in de eetzaal is. Er zijn nogal wat taken die niet per se bij de president horen, en een aantal daarvan wil ik zeker blijven doen, want ik ben niet iemand die thuis op de bank zit. Aan de andere kant voel ik me nog steeds achttien, ook al is het lichaam het daar niet altijd mee eens.”
Voordat Lispet het roer overnam bij Cock van der Pot, had hij al een lange geschiedenis bij de club. “Ik ben ploegleider, tweede penningmeester, wedstrijdsecretaris geweest en coach van mijn kleinzoon in de F’jes. Een van mijn hoogtepunten uit die tijd is de verhuizing van de Brasserskade naar het sportpark Kerkpolder, waar ik indirect ook bij betrokken was.”

Hoogte en diepte punten
Een ander hoogtepunt was de Royal Award die hij ontving voor zijn werk aan Full Speed ​​en zijn rol bij de organisatie van de Swim to Fight Cancer. “Het is een prachtig blijk van dankbaarheid, maar als je het mij vraagt ​​zou het eigenlijk voor mijn vrouw moeten zijn. Ze geeft mij de ruimte om dit te doen. “Ze zegt dat ze het prima vindt, zolang ze maar niet overal heen hoeft.”
De afgelopen vijftien jaar zijn er ook opmerkelijke sportevenementen geweest. “Dan denk je meteen aan de twee kampioenschappen van Pierre van Zinnen. Het was prachtig dat we in die jaren van de vierde divisie naar de tweede divisie zijn gestegen. Het waren goede tijden”.
Full Speed ​​is inmiddels terug in de vierde klasse. “En als we verliezen, heb ik er sowieso een hekel aan, maar dat duurt meestal nooit lang. Je ziet dat de mentaliteit nu anders is dan voorheen. Je kunt je er zorgen over maken, maar je verandert het niet. Dus je kunt het beter accepteren”
Er waren ook dieptepunten. “Zo was het overlijden van Jurgen van Dorp afgelopen oktober een hele harde klap die we vandaag de dag nog steeds voelen. Hij heeft veel voor de club gedaan, maar vooral als persoon missen wij hem ook heel erg. Daarnaast is het soms frustrerend dat als je grootse plannen hebt, je niet altijd de steun van de gemeente hebt. “Ik zal degene zijn die dit soort bijeenkomsten het minst zal missen.”