Proficiat aan een briljant Schoenmakers-Witjes koppel.

Door: Wies van Erp

22 minuten geleden

Algemeen

ROOSENDAAL – Burgemeester Han van Midden heeft maandag 27 mei voor de laatste keer als burgemeester van Roosendaal een bezoek gebracht aan een echtpaar dat hun 65-jarig huwelijksfeest vierde. Felicitaties gingen uit naar de heer Kees Schoenmakers (89) en mevrouw Riet Schoenmakers-Witjes (88). Met koffie en zelfgebakken taart van mevrouw Schoenmakers werden herinneringen opgehaald aan hoe het allemaal begon.

De man studeerde werktuigbouwkunde in Delft, maar het was te duur om elk weekend terug te keren naar Tilburg. De dame straalt: “Ik was bevriend met zijn zus, maar ik had Kees nog nooit ontmoet. Totdat de familie Schoenmakers mij op de vooravond van Sinterklaas in 1956 uitnodigde. Voor de broer van Delft kocht ik cadeautjes, waaronder een pakje Caballero, omdat hij dat graag rookte. “Dat heeft hij al vijftig jaar niet meer gedaan.” Haar vader zei dat ze om 22.00 uur thuis moest zijn als ze alleen terugkwam, en om 12.00 uur als ze naar huis werd gebracht. Kees vergezelde haar op de fiets en onderweg kwamen ze langs de textielwinkel van Riet. “Als je weer iets nodig hebt, ben je welkom”, zei Riet. De volgende dag kwam Kees een nieuw shirt halen. Meneer vervolgt: “Ik moest nog twee jaar naar school en ik dacht er nog helemaal niet over na. Maar nadat ik mijn nekomvang had gemeten dacht ik: waarom niet? “Ik heb in een mum van tijd een aantal beslissingen in mijn leven genomen en dit is er één van.”

Eén zoon en drie dochters

Het stel trouwde in 1959 en verhuisde naar Roosendaal. Meneer: “Vanwege een reorganisatie ben ik overgestapt naar het onderwijs. Ik werd wiskunde- en natuurkundeleraar bij Norbertus en later ook adjunct-directeur.” Samen kregen ze een zoon en drie dochters. Op haar basisschool De Lage Weide heeft mevrouw actief meegewerkt aan de totstandkoming van een bibliotheek. Tijdens haar schooltijd zong ze in het kerkkoor en in het begrafenis- en huwelijkskoor. Dame: “Ik kan niet meer goed horen, maar ik kan nog wel zingen in het koor Joseph.”

Droefheid

In 1995 kon hij vervroegd met pensioen en begon het echtpaar veel te reizen. Ook zorgden zij regelmatig voor hun twaalf kleinkinderen. De man leest veel en heeft thuis een enorme bibliotheek. Ze houden ook van wandelen.
Ze waren niet vrij van pijn. Zijn dochter Margriet overleed in 2005. “Op een dag als deze is het verlies extra”, zegt de man, “maar we blijven feesten.” Ze dragen een corsage van Margriet, als herinnering aan hun kleurrijke en levendige dochter.

Heeft het stel nog wensen? Heer: “Niets voor ons. Dan denk ik meteen aan de kinderen en kleinkinderen. Maar ook met hen gaat alles goed.” Dame: “Ik kan het niet hardop zeggen, maar ik hoop nog steeds overgrootmoeder te worden.” Als de burgemeester hem vraagt ​​wat advies is voor een goed huwelijk, antwoordt de heer: “Laat iedereen zijn eigen moed hebben en elkaar aanmoedigen om hun eigen beslissingen te nemen. Wij leren kinderen: zorg dat je voor jezelf kunt zorgen en nuttig kunt zijn voor de maatschappij. We zijn samen een heel gelukkige groep.”