Hoe gaat het nu met Wesley Smits?

28 minuten geleden

sporten Hoe gaat het nu?

Wesley Smits (45) begon op 7-jarige leeftijd met voetballen bij Concordia. Al snel werd duidelijk dat hij talent had en ging hij naar DHC, waar hij in alle jeugdteams speelde. Uiteindelijk heeft hij na een vervelende periode toch mooie jaren gehad in Wippolder en Full Speed ​​in eerstgenoemde.

Door Frank van der Steen

Wanneer werd duidelijk dat je talent had?
Ik had nog nooit een bal aangeraakt toen ik bij Concordia begon, maar toen ik voor het eerst mee mocht doen maakte ik meteen zeven doelpunten. De club zag meteen dat ik te goed was voor Concordia en het jaar daarop vertrok ik naar DHC.

Hoe herinner jij je je tijd bij DHC?
Destijds was DHC natuurlijk de club waar je voor wilde spelen, bezoekende clubs waren altijd onder de indruk van het stadion. Ik besefte al snel dat ik hier wilde voetballen en alles klopte meteen. Ik speelde altijd in de nationale ploegen en begon als linksback, maar Peter Vlasveld transformeerde mij uiteindelijk tot linksback. In mijn jeugd speelde ik met spelers als Joris Aerns, Remy Kooijmans en Laurens Kok. In onze gloriejaren in de C1 hebben we werkelijk alle prijzen gewonnen die er te winnen waren, van internationale toernooien tot het kampioenschap.

En daarna?
Net toen scouts een beetje op de loer lagen, moest ik zeker een jaar missen vanwege een dodelijk oogongeluk. Mijn linkeroog was ernstig beschadigd, waardoor ik het na verschillende operaties ben kwijtgeraakt. Helaas had dit een zeer negatieve impact op mijn voetbalcarrière, omdat ik pas 14 jaar oud was en we op een heel hoog niveau speelden.

Heb je daarna weer gevoetbald?
De wereld leek mij totaal anders omdat ik geen diepte meer zag. Die diepgang moest ik terugkrijgen, maar in eerste instantie liep ik echt als een kip zonder kop over het veld. Dat heeft eigenlijk een paar jaar geduurd, maar ik moest wel een paar stappen terug doen. Ik speelde nog een jaar in het tweede elftal van DHC, maar kwam dankzij Erwin Stoelinga uiteindelijk in het eerste elftal van Wippolder terecht.

Hoe was dat voor jou?
Bij Wippolder heb ik een aantal seizoenen gespeeld met Peter van Velzen, die mij een hele goede coach leek. Het was in topconditie, want die man liet je lopen! Daar moet je ook mee om kunnen gaan, maar dat was mijn ding. Toen hij Wippolder verliet, ging ik naar Full Speed.

Heb je daar lang gespeeld?
Bij Full Speed ​​heb ik tot mijn 30e in het eerste elftal gereden. Hier heb ik altijd veel plezier gehad met de kinderen, maar ik kreeg ook altijd veel energie van het publiek. Mijn vader was ook een tijdje leider en we hebben zeker een paar middaguurtjes in de kantine doorgebracht. Wat ik een beetje mis is een kampioenschap, dat ik ooit hoop mee te maken.

Wat doe jij vandaag?
Ongeveer negen jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen als gas-, water- en elektra-installateur. In eerste instantie zijn we alleen aan een avontuur begonnen, maar het groeide snel en nu met drie topspelers gaan we elke dag met twee bussen op pad. De keerzijde van de medaille is dat je weinig vrije tijd hebt, waardoor ik helaas niet zo vaak meer op de voetbalvelden te vinden ben.