Volle buiken bij Holland Casino: Enschedese daklozen verwennen zich met Pinksterontbijt

Het buffet is speciaal bedoeld voor mensen die gebruik maken van de inloopfaciliteiten van het Leger des Heils, Tactus en Humanitas Onder Dak. Holland Casino werkt al enige tijd samen met deze hulporganisaties. Voorheen werden er wel kerstdiners georganiseerd, maar door het coronavirus lagen deze lam. Vorig jaar werd na overleg met de gemeente en hulporganisaties besloten om over te gaan op een Pinksterontbijt. Met Kerstmis wordt er veel gedaan voor de daklozen, maar op dit moment nog niet. En dat blijkt een succes.

Voor elk wat wils

Het is 10.00 uur. Ongeveer veertig daklozen verzamelen zich op de eerste verdieping van het casino, waar ze worden ontvangen met prachtig gedekte tafels en een uitgebreid buffet. De gasten begroeten elkaar, sommigen kennen elkaar van het asiel. De sfeer is leuk.

Rolf Paapst, COO van Holland Casino en wethouder Harmjan Vedder heten de gasten welkom en openen het buffet. Gasten hebben een ruime keuze aan mogelijkheden: broodjes, beleg, soep, roerei, gehaktballetjes, fruitsalade, kip en bonen, vers geperst sinaasappelsap, koffie en thee. “We hebben voor ieder wat wils”, zegt de dame die het eten uitdeelt.

Gasten passeren in groepen. Terwijl de een bescheiden kiest voor roerei, vult de ander royaal zijn bord. ‘Ik kom later terug’, zegt iemand. Er komt er nog eentje voor een tweede ronde. ‘Ik neem nog een soep, champignonsoep, mijn favoriet.’

Initiatief van medewerkers

De bijeenkomst was georganiseerd door medewerkers, zegt woordvoerder Ilan Sluis van Holland Casino. “Onze medewerkers vinden het belangrijk om dit soort zaken te faciliteren; hun doel is juist om mensen te bemoedigen.”

Er is goed nagedacht over de locatie, aangezien deze zich afspeelt in een casino en sommige gasten hebben mogelijk een gokgeschiedenis. “Daarom is het een ontbijt en wordt het ‘s ochtends klaargemaakt als we niet open zijn. Gasten worden naar deze kamer begeleid en er zijn geen verdere prikkels van het casino. Een andere plek heeft geen zin, want hier hebben we alle mogelijkheden om een ​​goed buffet te bereiden.”

Aan de achterkant van de kamer zitten twee mannen samen aan de tafel. Ze kennen elkaar van de straat. “Ik ben in oktober uit mijn huis gezet, maar mijn vriend leeft al zo’n dertig jaar op straat”, zegt Andras. Hij was bang om vandaag te komen, maar hij is nog steeds blij om er te zijn. “Ik ben de afgelopen vijftien jaar erg privé geweest. Nu moet ik contact maken, vanwege de laatste maanden op straat en nu ik onderdak heb bij Humanitas.”

Andras wil zijn leven verbeteren. “De afgelopen maanden zijn moeilijk voor mij geweest. Toen ik uit mijn huis werd gezet, stierf ook mijn geliefde pitbull. Ik klopte op de deur van mijn vrienden, maar ze lieten me eigenlijk in de steek. Je komt in hun comfortzone en dat begrijp ik. Het is echt een giftige beker die ik leeg moest drinken. Maar ik probeer mijn leven te veranderen. Vroeger was hij wat directer, zelfs arrogant. Nu probeer ik kwetsbaar te zijn en meer aan anderen te geven.” Hoe zie jij de toekomst? “Ik wil eerst mijn trauma’s verwerken en daar de tijd voor nemen. “Dan zal ik zien wat er gebeurt.”

volle buiken

Rond elf uur worden de borden steeds leger. En de woonkamer ook. De gasten eten snel en gaan dan weg. Iemand stopt snel wat koekjes in zijn zak. Een man roept lachend: “Ik zit helemaal vol, ik hoef niet meer te eten vandaag”, terwijl hij zijn shirt optilt en zijn volle buik streelt. Als ze bij de uitgang aan Willem, een gast van Humanitas, vragen of hij het leuk vond, antwoordt hij: ‘Heerlijk, goed georganiseerd’, terwijl hij een sigaret rolt, ‘En nu een goede sigaret.’