Hoe gaat het nu met Derk Meijer?

Zaterdag 18 mei om 10:04

sporten Hoe gaat het nu?

DELFT – Derk Meijer (27) begon op jonge leeftijd met hockey in Cartouche. Na een paar jaar besloot hij op de Ringpas in Delft te gaan spelen, waar hij mooie jaren doorbracht. Hoe herinner jij je deze periode en hoe gaat het nu met je?

Door Frank van der Steen

Hoe ben je bij de Ringpas gekomen?
Ik ben begonnen met hockey in Cartouche en al sinds ik klein was wist ik dat ik keeper wilde worden. Veel van mijn teamgenoten zaten ooit in districtsteams, maar hadden geen keeper. Zo kwam ik op Ring Pass terecht toen ik 13 was.

Kwam hij meteen in het eerste elftal terecht?
Ja, toen kwam ik in Ring Pass C1 en we werden dat jaar meteen nationaal kampioen. Toen ik in het tweede jaar B zat, ben ik overgestapt naar heren 1, wat aanvankelijk kwam door een blessure van de doelman. Gelukkig mocht ik als keeper blijven spelen en uiteindelijk heb ik nog zo’n vier jaar bij de mannen gespeeld.

Wat zijn voor jou de mooiste momenten in Delft?
Dat begon mijn eerste jaar toen we landskampioen werden, wat erg leuk was. Ook de promotie naar de Overgangsklasse, destijds de op een na hoogste categorie, bij de mannen verliep erg prettig. Het jaar daarop bleven we in de Overgangsklasse zonder play-outs, iets wat nog nooit eerder was gebeurd bij de club. De club stond toen echt op zijn kop en het was een groot feest. Ieder jaar bij de heren was voor mij een hoogtepunt, vooral omdat ik nog zo jong was.

Wat maakt Ring Pass tot een bijzondere club?
Het is een echte familie- en vriendenclub. Toen ik op mijn vijftiende het herentoilet binnenkwam, ook al waren ze veel ouder, verwelkomden ze me echt alsof ik een van hen was. Ik heb me daar nooit heel jong gevoeld, wat veel zegt over de sfeer en het niveau van de club.

Ben jij in 2016 naar HC Rotterdam geweest?
Ik ben in 2016 naar Rotterdam gegaan omdat ik het eens wilde uitproberen en kijken hoe het op dat niveau was, ik had niet het idee dat ik meteen eerste keeper zou worden. Helaas kreeg ik de eerste jaren te maken met twee blessures. Eerst een meniscusscheur, die ongeveer zes maanden duurde. Daarna was ik weer een tijdje fit, totdat ik mijn pols brak en weer een maand of vijf buiten dienst was. Gelukkig ben ik al enkele jaren eerste keeper!

Speelde jij überhaupt je eerste interland in 2021?
Ja, dat was in november tegen België. Voor mij was het heel gezellig, maar vanwege het coronavirus was er helaas geen publiek. Gelukkig heb ik inmiddels ervaring met grote stadions en een groot publiek. Zo mocht ik in 2023 bijvoorbeeld mee naar het EK in Duitsland en was het de eerste keer dat ik alles van begin tot eind meemaakte. Ze lieten mij ook twee wedstrijden spelen, wat ik een mooi gebaar vond van de coach. Ik had het van tevoren niet verwacht, maar over het algemeen was het een hele leuke ervaring!

Heeft u specifieke doelen voor de toekomst?
Ik heb zeker doelen voor mezelf. We zijn iets moois aan het bouwen in Rotterdam en ik wil hier zeker nog een keer kampioen worden. Bovendien wil ik vanaf nu gewoon de eerste doelman van het Nederlandse team zijn in alle toernooien.