Noor Plieger (17) is een geweldige danseres en geboren met een hersenafwijking, ‘Voorbeeld van een medisch wonderverhaal’ – HCnieuws

16 mei 2024 om 7:00 uur

Sportatleet in foto’s

HOOFDDORP Noor Plieger (17) danst op het hoogste niveau, zingt, acteert en is toegelaten tot de prestigieuze dansopleiding Lucia Marthas Institute for Performing Arts. Op zich een hele prestatie, maar volgens de artsen een waar wonder. Hij heeft de zeldzame hersenziekte microcefalie.

De 17-jarige Noor komt uit IJmuiden, maar is vrijwel altijd in Hoofddorp te vinden. Ze volgt tweetalige havo op het Haarlemmermeer Lyceum en traint vrijwel dagelijks bij dansschool Marcella van Altena, in de disciplines hiphop, popmuziekshow, ballet, tapdansen en moderne dans. Vanwege zijn hoge sportstatus biedt de school hem de ruimte om zijn sport te beoefenen.

EXAMENS EN NK

De havo-leerling zit midden in de examenperiode en volgt in de meivakantie diverse examenvoorbereidingscursussen. Hoewel ze het goed doet met haar cijfers, is ze nog steeds gespannen. Vooral vanwege zijn ADHD en faalangst, zegt hij. “Daarom mochten ze mijn schoolexamens in een aparte ruimte afleggen. Ik moet gewoon mijn eindexamen doen bij SKWA in Hoofddorp. “We gaan vooraf de sfeer van de ruimte testen.”

Tegelijkertijd traint Noor hard voor het nationale hiphopkampioenschap. Dit jaar valt het in het weekend van 17 en 18 mei, precies tussen hun twee examenweken in. Omdat je je daar kunt kwalificeren voor het EK en het Wereldkampioenschap, heeft dat ook prioriteit. Een strikte planning moet ervoor zorgen dat ze alles bereikt.

MICROCEFALIE

Gezien Noor nog maar 17 jaar oud is en een hersenafwijking heeft, vraag ik me af hoe ze dit allemaal voor elkaar heeft gekregen. “Laat ik bij het begin beginnen”, zegt hij enthousiast. “Ik ben geboren met microcefalie. Dit is een afwijking van het centrale zenuwstelsel, waarbij de hersenen zich niet volledig ontwikkelen en de schedel te klein blijft. “Het valt misschien niet op, maar ik heb een heel klein hoofd.”

“Door microcefalie was ik veel afwezig, terwijl je uit het niets even afwezig bent. Ook was het lange tijd onduidelijk of hij ‘normale’ dingen zou kunnen doen, zoals lopen en praten. Ik lag veel in het ziekenhuis en volgde allerlei therapieën. Vooral met muziek en beweging, zoals de baby- en peutergym. “Dat moedigt beide hersenhelften aan om samen te werken.”

De tekst gaat verder onder de foto.

“Vroeger wilde ik altijd popartiest worden. “Ik denk nog steeds dat het cool zou zijn om je eigen nummer te maken.” – Renata Jansen

WONDER VERHAAL

Om deze reden verhuisde hij in groep 5 van een ‘gewone’ basisschool naar de Rudolf Steiner vrije school in Haarlem. “Daar worden cognitieve onderwerpen voortdurend afgewisseld met beweging, muziek en creativiteit, wat de hersenontwikkeling stimuleert.” Daarna begon het beter te gaan met Noor. Hij leert bijvoorbeeld pas fietsen als hij 8 jaar oud is. “Vooral fietsen was erg lastig omdat ik een slechte balans heb. Dankzij aanvullende training van mijn fysiotherapeut Pascal zijn mijn balans en coördinatie verbeterd.”

Artsen verwachten dat ze als klein meisje waarschijnlijk speciaal onderwijs nodig zal hebben. Maar omdat alles zo goed gaat, vervolgt hij het reguliere basisonderwijs en stapt daarna over naar het tweetalig onderwijs op havo-niveau. “Mijn foto hangt op de afdeling neurologie van het VUmc als voorbeeld van een medisch wonderverhaal.”

RITMISCHE GYMNASIUM

Als kind beoefende Noor ook allerlei sporten. “Dit kon dankzij de Jeugdsportpas van Team Sportservice Haarlemmermeer, mijn moeder Sandra werkt daar. Ik deed van alles, maar bovenal hield ik van ritmische gymnastiek. Dat is een combinatie van dans, acrobatische bewegingen en choreografie. Daarom ben ik op mijn tiende lid geworden van de Badhoeve GTV in Badhoevedorp.”

“Omdat ik heel graag wil leren, ben ik al snel veel gaan trainen. “Zo bereikte ik de top in Nederland.” Noor zit tot en met 2021 volledig op zijn plek, maar tijdens de coronaperiode wordt het plezier voor haar steeds minder leuk. “Ik had een hekel aan trainen in de zaal, ook omdat er niet genoeg ruimte was. Ook merkte ik tijdens de training dat ik het dansgedeelte leuker begon te vinden dan het werken met de materialen. Gezien dit alles wilde ik stoppen.”

DANSEN IN HET TOILET

Noor besluit dat ze wil dansen. “In de tijd van het coronavirus hadden we dansworkshops in de open lucht bij Dansschool Ponne in Badhoevedorp en ik was meteen verkocht. Met hulp van sportcoördinator Lisanne de Roever van Topsport Haarlemmermeer kwam ik op mijn veertiende terecht bij dansschool Marcella van Altena.” Noor mist de basistechnieken die haar leeftijdsgenoten wel hebben, maar de Hoofddorpse dansschool ziet nog steeds potentie in haar. Het blijkt een goede inschatting: een jaar later staat hij al op het WK Hip Hop in Oostenrijk. “Zowel met een groep van 24 dansers als alleen. Ik eindigde als dertiende in de wereld. Dat was geweldig!

LUCIA MARTAS

“Ik weet nog niet of ik dit jaar mee kan doen. In september begin ik met mijn vervolgopleiding aan het Lucia Marthas Institute for Performing Arts in Amsterdam. Ik werd helemaal gek toen ik hoorde dat ik een plek had op de cursus. Ik heb hiervoor veel getraind met mijn trainer Shania. Als het echt werkt, prima. “Ik heb mijn hele leven gevochten en nu krijg ik erkenning voor al dat harde werk.”

Het gaat momenteel heel goed met Noor. Ze kijkt uit naar een examenreisje naar Mallorca met haar vriendin Anne. Door haar bekentenis voelt ze zich ook gezien door Lucia Marthas, een gevoel dat ze ook krijgt van haar zangleraar Sasja. “We hebben een hele goede verbinding, daar word ik alleen maar beter van. Ik geniet enorm van zingen, dansen en op het podium staan. Ik wilde altijd popartiest worden. Ik speelde ook in musicals, zoals Sandman. En ik denk nog steeds dat het cool zou zijn om mijn eigen nummer te maken.”

DE BESTE PLAATS OP AARDE

Noor praat niet alleen over haar hersenziekte. ‘Tenzij iemand het vraagt, maar dat kun je van mij niet echt weten. Met alles wat ik in mijn rugzak heb, vind ik het bijzonder waar ik ben beland. Lichaamsbeweging is mijn beste medicijn. “Het heeft mij zo ver gebracht en het zal mij nog veel verder brengen.” Waar Noor zich ook goed bij voelt, is het strandhuis van haar grootmoeder Sophie. “Dat is de beste plek ter wereld. Als mijn hoofd te vol is, kan ik niet meer nadenken. Ik heb dus ruimte nodig om me weer prettig in mijn lichaam te voelen. Op het strand voel ik mij vrij en kan ik alle drukte in mijn hoofd loslaten. Want eerlijk gezegd staan ​​mijn hersenen de hele dag aan.”

De tekst gaat verder onder de foto.

“Ik mik altijd zo hoog mogelijk.” -Renata Jansen

LIMIET NOG NIET BEREIKT

Hij vervolgt: “Zonder mijn ouders was ik niet zo ver gekomen. Ik ben ze daar heel dankbaar voor.” Ook met haar opa heeft Noor een bijzondere band. “Elke dinsdag, nadat hij me van en naar dansen en krachttraining heeft gebracht, eten we samen biefstuk.” Maar de discipline en motivatie van de 17-jarige hebben haar ongetwijfeld zo ver gebracht. “Als ik iets wil, zorg ik ervoor dat ik het krijg. Ik ga altijd voor het hoogst haalbare. Omdat ik de verwachtingen al ruimschoots heb overtroffen, geloof ik dat de artsen niet meer kunnen inschatten hoe mijn leven er hierna uit zal zien. Maar ik denk dat de grens van wat ik kan doen met microcefalie nog niet is bereikt!

Door Else Marie Vonk

Voor de serie ‘Atleet in Beeld’ portretteert de redactie iemand uit de sportwereld: van topsporter tot vrijwilliger bij de plaatselijke vereniging.