Column: Afscheid nemen – Al het nieuws uit Enschede

Dinsdag 19 maart, 19:48 uur

Kolom

“We hebben nog afscheid kunnen nemen”, zei de vrouw over de ziekte van haar man. Ze dacht dat het nog erger zou zijn als hij ‘plotseling was gevallen’. Voor een ander lijkt het prettiger dat het leven plotseling eindigt. Dan is er geen sprake van lijden.

Hoe dan ook: afscheid nemen is altijd lastig. Niet per se vanwege een overlijden, maar ook als iemand jouw leven verlaat en verder gaat met het zijne, al dan niet met een nieuwe persoon aan zijn zijde. Of wanneer je aan het eind van een mooie dag samen afscheid neemt van die dierbare vriend en de NS zich weer bezig gaat houden met de 150 km afstand die jullie scheidt. Of als je ontslag neemt of een melding krijgt en je die leuke collega’s moet missen. Zomaar wat voorbeelden van afscheid.

‘Het moeilijkste in het leven is loslaten. Niet alleen dierbaren loslaten, maar ook het leven’

We krijgen bij de geboorte geen instructies hoe we dit moeten doen, maar het is iets waar we allemaal mee te maken hebben in het leven en het moeilijkste wat we kunnen doen: loslaten. Niet alleen het loslaten van dierbaren, maar ook van het leven.

Het is vier jaar geleden dat het coronavirus de wereld op zijn kop zette. Tijdens de eerste golf werd ik ziek. Erg ziek. Op een nacht werd ik wakker en dacht: “Dit is het einde.” Ik bleef buiten adem in bed liggen als een vis in het water. Ik kon alleen maar kleine luchtstoten door mijn mond inademen. Het is overdreven om te zeggen dat mijn leven aan me voorbij flitste, maar ik had wel gedachten over wat ik had gedaan en wat ik niet kon afmaken als ik op dat moment zou overlijden.

Was hij bang? Nee. Nou ja, een beetje. Ik geloof heilig in het hiernamaals, maar ik had het gevoel dat ik nog niet klaar was op deze planeet, dus ik was vooral teleurgesteld.

En ik zei het mentaal tegen de engelen. Dat ik verder wilde leven. En ik vroeg hen of het mijn tijd was, of ze de overstap naar de andere kant zo snel en soepel mogelijk wilden maken. Ik huilde een beetje en viel weer in slaap, maar werd de volgende ochtend met een grote snik wakker.

“Stel niets uit; Misschien gaat je kaars morgen uit.’ Nog een uitspraak die ik me herinner van de vrouw nadat haar man stierf. Leef elke dag alsof het je laatste is, want je weet niet of je gezegend bent met een grote, stevige kaars of een klein theelichtje.

Laat in ieder geval je eigen licht schijnen voordat je afscheid neemt van het leven hier…

Marleen Bode
begrafenisredenaar en
trouwambtenaar
Telefoon: 06 5353 5605
W: marleenbode.nl