Een verhuizing: Debora in buurgemeente Delft – Reclame Pijnacker-Nootdorp | Telstar online

Zondag 17 maart, 10:15

Zorg en welzijn
302 keer gelezen

Deze krant sprak onlangs vijf bijzondere mensen, die vanuit hun eigen rol over Centrum Debora (voorheen Inloophuis Debora) spraken. Het was een oprecht gesprek over het leven met en na kanker, het zoeken naar steun en erkenning, maar vooral over de prettige omgeving die Débora biedt tijdens en na de kankerbehandeling.

Mieke Cornelissen en Huub Schoemaker zijn gastheer en gastvrouw in het bezoekerscentrum. Gonna Shariff is onlangs ook begonnen als vrijwilliger. Eén keer kwam ze in het centrum terecht omdat ze vanwege haar Iraakse afkomst niemand kon vinden die naar haar luisterde. “De waarheid is dat we in mijn land niet over kanker praten. Ik ben blij dat ik de stap heb gezet om naar de binnenstad te verhuizen en het heeft echt deuren voor mij geopend. Eerlijk gezegd was ik behoorlijk depressief na al die behandelingen. Ik kon niet meer werken en was de hele dag thuis. Nu gaat het veel beter en doe ik zelfs mee aan het programma en ben ik stewardess.” Bij Debora kom je niet alleen praten met lotgenoten en vrijwilligers over je ziekte of behandeling, wat uiteraard altijd mag, maar er is ook volop ruimte voor ontspanning. In de gezellige activiteitenruimte worden workshops gegeven, zo worden er in de vakantie kerststukjes gemaakt, maar is er ook ruimte voor Reiki en yoga.

Kimberley Ploeg is nog herstellende van een heftige periode. Bij de jonge moeder werd enige tijd geleden kanker vastgesteld. “Mensen onderschatten dat het je mentaal ook veel raakt. Bij Débora voelde ik me met dat gevoel niet alleen. Het heeft mij ook geholpen om te ontsnappen uit de situatie thuis, waar alles in het gezin altijd doordraait. Ik kan mijn verhaal delen en soms praten oudere gasten een beetje streng tegen me als ik er gewoon geen energie voor heb, maar ik push mezelf nog steeds enorm”, lacht hij. Want er is ook ruimte voor humor. “Het gaat eigenlijk niet altijd over kanker, maar het biedt wel een veilige omgeving om erover te praten als je dat wilt.” Ze weet nog niet of ze als vrijwilliger wil werken. “Maar je gaat anders naar het leven kijken en misschien wil je daar wel iets mee doen, met jongeren bijvoorbeeld.”

Mieke Cornelisse is al ruim zeven jaar gastheer, vertelt ze bescheiden. Ze heeft het gevoel dat ze als vrijwilliger goed begeleid wordt. “Je krijgt training in, niet onbelangrijk, hoe je met je eigen emoties om moet gaan.” Mieke is een luisterend oor als dat nodig is en betrokken. “Je kunt iets meenemen, maar je kunt ook iets meenemen”, vat zijn belangrijke taak samen. Natuurlijk is er soms verdriet, maar Mieke ziet ook de mooie momenten. Of gezellige bijeenkomsten zoals de Paaslunch en Kerstlunch, maar ook het open huis. Terwijl ze aangeeft één dag in de week actief te zijn op het centrum, blijkt dat ze stiekem veel nevenactiviteiten doet. ‘Dat zou ik graag doen’, zegt hij.

Ook Huub Schoemaker is een bekend gezicht in het centrum, enerzijds als gastheer en anderzijds als iemand die de PR-werkzaamheden verzorgt. Daarom kent hij de oorsprong van het centrum goed. “Het is nu twintig jaar geleden, of eigenlijk officieel 22 jaar”, begint zijn verhaal. “Deborah was de vrouw van een van de oprichters. Ze stierf destijds aan kanker en haar man wilde daar iets aan doen. Toen het centrum werd opgericht, was men op zoek naar een goede naam. Hoe mooi is dat, het werd de naam van zijn overleden vrouw… en dat is het nog steeds.’

Miranda van Zoelen ontdekte een jaar geleden een knobbeltje in haar borst. Zijn leven nam daarna een complete wending. Natuurlijk kreeg hij veel steun van zijn familie en de mensen om hem heen, maar hij merkt op dat luisteren naar andere patiënten anders is. “Omdat ze uiteindelijk echt begrijpen wat je doormaakt”, zegt hij. Miranda werkt bij een lokaal mediabedrijf en had in die functie al iets van Débora gezien, zonder te weten dat dit ook gevolgen voor haar zou hebben. “Ik ging naar de plek omdat ik met andere patiënten wilde praten. Ik heb me aangemeld en ben gegaan.” Hij is al meerdere keren geweest en heeft Reiki geleerd bij een liefdevolle vrijwilliger. Miranda is het daar ook mee eens: “Het gaat niet alleen om kanker, je kunt bloemschikken, beeldhouwen, wat dan ook.” Huub vult aan: “En ook onze partners, familie en andere dierbaren kunnen mee. Denk ook aan mantelzorgers. Een goede buur is ook welkom.”

Aart van der Leeuwlaan 9, Delft.
Website: debora.nu.

Door: Martijn Mastenbroek